Yellow journalism (pol.
| Ten artykuł od 2010-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Termin ten zwyczajowo odnosi się do sensacjonalizmu w przekazywaniu wiadomości, które powierzchownie upodabnia się do fachowego dziennikarstwa.
Spokrewnione z niniejszym jest określenie infotainment. Zostało ono stworzone w odniesieniu do przekazywania wiadomości w taki sposób, który zaciera i zlewa w jedno dziennikarstwo i entertainment (pol. „rozrywka, widowisko”) w taki sposób, który krytycy uznają za pomniejszający wartość przekazywanych informacji i profesjonalizm dziennikarskich doniesień i relacji.
Z kolei termin przychylność mediów (ang. media bias) związany jest z określeniem stosowanym w retoryce politycznej dla zobrazowania widocznej politycznej przychylności mediów. Jego potoczne znaczenie wywodzi się z publicystycznych talk-show, w których osoby prowadzące, moderatorzy, nakierowują dyskusję na sprawy polityczne, odsuwając na bok profesjonalne dziennikarstwo związane z przekazywaniem obiektywnych faktów.
Żółte dziennikarstwo wniosło werwę, gonienie za wiadomością, wyeksponowało osobowości, spowodowało nowy układ artykułów oraz rozpowszechniło kolorowy druk.
Żółte dziennikarstwo zawdzięcza swoją nazwę (a właściwie swój kolor) tzw. żółtej prasie. Ta z kolei wywodzi swą etymologię z żółtego paska komiksowego, związanego z postacią The Yellow Kid (pol. „Żółty Dzieciak”), który pojawiał się na łamach pierwszych gazet żółtej prasy: „New York World” Josepha Pulitzera i „New York Journal” (od 1901 roku „New York American”) Williama Randolpha Hearsta. Wielu historyków prasy uważa, że termin ukuł jako pierwszy Erwin Wardman, redaktor „New York Press”, przypuszczalnie w 1896 roku.
Sensacyjne, skandalizujące „historie z życia” publikowane na łamach żółtej prasy zwiększyły znacząco jej nakład i poczytność w ciągu XIX w., szczególnie w Stanach Zjednoczonych. Prekursorzy żółtego dziennikarstwa, tacy właśnie jak Pulitzer i Hearst, poprzez sensacyjne relacje na temat morderstw, krwawych wypadków i tym podobne, starali się zaspokoić rosnącą – ich zdaniem – potrzebę zabawienia „zwykłych ludzi” i odciągnięcia ich od suchych, odartych z emocji reportaży politycznych.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Yellow journalism, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.