Witold Wincenty Staniszkis: Polski inżynier hydrotechnik

Zobacz też: Witold Staniszkis.

4 października 1908 w Krakowie, zm. 28 lutego 2008 w Warszawie) – polski inżynier hydrotechnik, pracownik naukowy, działacz Obozu Wielkiej Polski i Ruchu Narodowo-Radykalnego „Falanga”, więzień polityczny w okresie stalinowskim.

Witold Staniszkis

Data i miejsce urodzenia	4 października 1908 Kraków
Data i miejsce śmierci	28 lutego 2008 Warszawa
Zawód, zajęcie	hydrotechnik, pracownik naukowy, działacz polityczny
Multimedia w Wiki Commons

Był synem Witolda Teofila Staniszkisa i Wandy z domu Piotrowskiej.

Ukończył Liceum Stefana Batorego w Warszawie (1927) i Politechnikę Warszawską (Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego, 1936). Jako pracę dyplomową zaprojektował trybunę dla toru wyścigów konnych na Służewcu w Warszawie i kierował jej budową. Pracował też przy wznoszeniu Gdyni.

Działalność polityczna

Przed II wojną światową był członkiem Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska, Oddziału Akademickiego Obozu Wielkiej Polski (którym kierował do 1933), Ruchu Narodowo-Radykalnego „Falanga” jako zastępca Bolesława Piaseckiego (od 1935). Kierował też Wydziałem Pracy RNR. W marcu 1939 został wydawcą miesięcznika „Wielka Polska”, redagowanego przez Wojciecha Wasiutyńskiego i Stanisława Cimoszyńskiego. Brał udział w kampanii wrześniowej. W czasie okupacji niemieckiej był członkiem Konfederacji Narodu, pracował jako robotnik leśny.

Działalność powojenna

W 1945 wyjechał z rodziną do Gdańska, gdzie został jednym z założycieli Biura Odbudowy Portów, zostając naczelnikiem Kierownictwa Robót w Gdańsku. Zajmował się odbudową portu w Gdańsku oraz planami odbudowy portu w Szczecinie.

W 1948 został aresztowany i więziony przez kilka lat za przedwojenną przynależność do ONR. Po wyjściu na wolność powrócił do Warszawy, gdzie uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych. Był m.in. docentem w Instytucie Organizacji Przemysłu Maszynowego „Orgmasz” i wykładowcą na Politechnice Białostockiej.

Po 1989 zaangażował się w odbudowę ruchu narodowego. Został członkiem Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. W 1992 na zjeździe SN-D został wiceprzewodniczącym Rady Politycznej. Był nim do 1999. Po zjednoczeniu SN-D ze Stronnictwem Narodowym w 1999 wycofał się z życia politycznego.

Został pochowany 7 marca 2008 na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 11-3-1). Był ojcem Jadwigi Staniszkis i Witolda Kazimierza Staniszkisa.

• Dr inż. Witold Staniszkis, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-09-07] .^{[martwy link]}
• Małgorzata Bajer. Tradycja wielu nacji (Rody uczone; cz. 113). „Forum Akademickie”. R. 13, nr 12, s. 54–55, 2006. 
• Bogusław Kowalski. Zatrzymajmy się na chwilę, odszedł Ktoś Wielki!: Witold Staniszkis (1908-2008). „Myśl Polska”. nr 11, s. 4, 2008. 
• Odszedł Witold Staniszkis. „Najwyższy Czas!”. nr 11, s. XXXVI, 2008. 
• Odszedł Witold Staniszkis. „Opcja na Prawo”. nr 4(76), 2008. brak numeru strony
• Witold Staniszkis (1908-2008). „Polityka Narodowa”, s. 110, czerwiec 2008. 
• Wojciech Wierzejski: Zmarł senior ruchu narodowego – W. Staniszkis, działacz MW, ONR, SN. wierzejski.pl, 5 marca 2008. [dostęp 2012-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

• Publikacje Witolda Staniszkisa w elektronicznym katalogu Biblioteki Narodowej