Walerij Wiktorowicz Riumin, ros.
16 sierpnia 1939 w Komsomolsku nad Amurem, zm. 6 czerwca 2022) – radziecki inżynier i kosmonauta, Lotnik Kosmonauta ZSRR.
Pełne imię i nazwisko | Walerij Wiktorowicz Riumin |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 16 sierpnia 1939 |
Data śmierci | 6 czerwca 2022 |
Narodowość | |
Odznaczenia | |
|
Autor lub współautor licznych publikacji poświęconych astronautyce i książek: „Год вне Земли” (Rok poza Ziemią) – 1987 i „РКК Энергия им.С.П.Королева” (RKK Energia im. S.P. Korolowa) – 1996.
Walerij Riumin po raz pierwszy wystartował w kosmos 9 października 1977. Był inżynierem pokładowym statku kosmicznego Sojuz 25, którym dowodził Władimir Kowalonok. Kosmonauci na pokładzie Saluta 6 mieli spędzić ponad 3 miesiące. Był to pierwszy lot załogowy w kierunku tej stacji kosmicznej. Dzień po starcie, 10 października Sojuz 25 trzykrotnie próbował przycumować do Saluta. Dochodziło do połączenia tych obiektów, ale załodze nie udało się jednak uzyskać hermetyczności połączenia. Z tego też powodu nie mogli przejść na pokład kompleksu orbitalnego. Lot musiał zostać przerwany. Po dwóch dobach – 11 października 1977 Sojuz 25 wylądował ponad 180 km od Celinogradu. Najbardziej prawdopodobną przyczyną niepowodzenia był niesprawny węzeł cumowniczy Sojuza 25, bowiem węzeł stacji był później wielokrotnie eksploatowany i tego typu problemy już nie wystąpiły.
25 lutego 1979 z kosmodromu Bajkonur wystartował w kosmos statek Sojuz 32. Na jego pokładzie znajdowała się dwuosobowa załoga: dowódca – Władimir Lachow oraz inżynier pokładowy – Walerij Riumin. 26 lutego statek połączył się ze stacją kosmiczną Salut 6. Kosmonauci, którzy stanowili trzecią stałą załogę stacji Salut 6 podczas swojej misji przyjęli i rozładowali trzy statki transportowe typu Progress (5, 6 i 7). W kwietniu do zespołu orbitalnego miała dotrzeć radziecko-bułgarska załoga Rukawisznikow – Iwanow, ale niesprawność głównego silnika Sojuza-33 spowodowało, że ich lot po dwóch dobach został przerwany. Do końca swojej misji do Saluta nie przycumował żaden statek załogowy. W czerwcu dotarł do niej bezzałogowy Sojuz 34, na pokładzie którego powrócili później na Ziemię. 15 sierpnia 1979 Lachow i Riumin pracowali poza Salutem przez 1 godzinę i 23 minuty. Kosmonauci odczepili od konstrukcji stacji antenę radioteleskopu KRT-10. Powrót z orbity nastąpił 19 sierpnia 1979. Kapsuła Sojuza 34 osiadła w odległości 170 kilometrów od Dżezkazganu. Misja trwała 175 dni i była w tamtym czasie rekordową.
9 kwietnia 1980 Walerij Riumin rozpoczął swój trzeci lot kosmiczny. Był inżynierem pokładowym statku Sojuz 35. Kosmonauci byli czwartą stałą załogą jaka pracowała na pokładzie stacji kosmicznej Salut 6. Wyprawą dowodził Leonid Popow. Początkowo w składzie załogi znajdował się Walentin Lebiediew, ale na dwa miesiące przed startem zamienił go właśnie W. Riumin. Dzień po starcie, 10 kwietnia, po pomyślnej operacji dokowania, obaj przeszli na pokład kompleksu orbitalnego. Podczas tej długotrwałej misji kosmonauci przyjęli i rozładowali trzy statki transportowe typu Progress (9, 10 i 11). Czterokrotnie odwiedzały ich inne załogi realizujące loty krótkotrwałe. W maju 1980 załoga radziecko-węgierska (Kubasow – Farkas). W czerwcu radziecka załoga Małyszew – Aksionow na nowym statku kosmicznym Sojuz T-2. W lipcu 1980 do Saluta dotarła radziecko-wietnamska załoga Gorbatko – Phạm Tuân a we wrześniu załoga radziecko-kubańska Romanienko – Tamayo Mendez. Popow i Riumin pozostali na stacji Salut 6 aż do 11 października 1980 ustanawiając wówczas światowy rekord przebywania człowieka w kosmosie – prawie 185 dni. Riumin został ponadto człowiekiem, który w sumie spędził najwięcej czasu w kosmosie – prawie 362 dni.
W dniach od 2 do 12 czerwca 1998 jako specjalista misji (MS-4) wziął udział w locie kosmicznym wahadłowca Discovery. Misją STS-91 dowodził Charles J. Precourt, prom pilotował Dominic L. Gorie a specjalistami misji byli: Franklin R. Chang-Díaz (MS-1), Wendy B. Lawrence (MS-2) i Janet L. Kavandi (MS-3). Była to 9 i zarazem ostatnia misja amerykańskiego wahadłowca, której celem była stacja kosmiczna Mir. Zasadniczym celem tej wyprawy było zabranie z pokładu stacji orbitalnej amerykańskiego astronauty Andrew Thomasa, który kończył długotrwały lot na jej pokładzie. Załoga wahadłowca dostarczyła poza tym na Mira zaopatrzenie i materiały naukowe dla stałej załogi, która kontynuowała lot. W czasie lotu zrealizowano również eksperyment AMS-1 (Alpha Magnetic Spectrometer) – pomiary na orbicie strumienia cząstek naładowanych. Riumin był setnym kosmonautą jaki po raz pierwszy odwiedził stację kosmiczną Mir. Podczas pobytu na stacji miał okazję przekonać się naocznie w jakim stanie technicznym znajduje się Mir i czy możliwa jest jego dalsze eksploatacja. 12 czerwca 1998 Discovery pomyślnie wylądował w KSC na Przylądku Canaveral na Florydzie.
Loty kosmiczne, w których uczestniczył Walerij W. Riumin | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 9 października 1977 | Sojuz 25 | 11 października 1977 | Sojuz 25 | Inżynier pokładowy | 2 dni 44 minuty i 45 sekund. |
2 | 25 lutego 1979 | Sojuz 32 | 19 sierpnia 1979 | Sojuz 34 | Inżynier pokładowy | 175 dni 35 minut i 37 sekund. |
3 | 9 kwietnia 1980 | Sojuz 35 | 11 października 1980 | Sojuz 37 | Inżynier pokładowy | 184 dni 20 godzin 11 minut i 35 sekund. |
4 | 2 czerwca 1998 | STS-91 Discovery F-24 | 12 czerwca 1998 | STS-91 Discovery F-24 | Specjalista misji (MS-4) | 9 dni 19 godzin 54 minuty. |
Łączny czas spędzony w kosmosie – 371 dni 17 godzin 25 minut i 57 sekund |
This article uses material from the Wikipedia Polski article Walerij Riumin, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.