Władimir Michajłowicz Smirnow (ros.
7 marca 1964 roku w Szczuczinsku w Kazachskiej SRR) – kazachski narciarz, reprezentant Związku Radzieckiego i Kazachstanu w biegach narciarskich. Zdobywca siedmiu medali olimpijskich (w tym jednego złotego) i jedenastu medali mistrzostw świata (w tym pięciu złotych). W sezonach 1990/1991 i 1993/1994 triumfował w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Zakończył karierę w 1999 r.
Data i miejsce urodzenia | ||||
---|---|---|---|---|
Klub | IF Stockvik Sundsvall | |||
Wzrost | 183 cm | |||
Reprezentacja | ZSRR (do 1991) | |||
Debiut w PŚ | ||||
Pierwsze punkty w PŚ | ||||
Pierwsze podium w PŚ | ||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ | ||||
Dorobek medalowy | ||||
Inne nagrody | ||||
|
Smirnow ma na koncie 31 zwycięstw w zawodach Pucharu Świata. Pod tym względem, w klasyfikacji najbardziej utytułowanych zawodników, jest na drugim miejscu za Bjørnem Dæhlie, który ma na koncie 46 triumfów. Smirnow pierwszy raz wygrał w Kawgołowie w Związku Radzieckim 23 lutego 1986 r., zaś ostatni raz zwyciężył w fińskim Lahti 8 marca 1998 roku. Ogólnie ostatni raz wygrał w Yongpyong 31 marca 1999 r. podczas konkursu Pucharu Kontynentalnego.
W 1994 r. został nagrodzony medalem Holmenkollen wraz z norweskim skoczkiem Espenem Bredesenem i rosyjską biegaczką Lubow Jegorową.
Obecnie mieszka w szwedzkiej miejscowości Sundsvall wraz z żoną, Valentiną i dwiema córkami Anną i Karoliną. Smirnow interesuje się wędkarstwem i podróżowaniem. Zna trzy języki: rosyjski, niemiecki i szwedzki. Był członkiem komitetu, który walczył o przyznanie miastu Ałmaty prawa do organizacji zimowych igrzysk olimpijskich w 2014 roku (kandydatura byłej stolicy Kazachstanu odpadła już w pierwszym etapie). Natomiast 2 kwietnia 2008 roku został jedną z 79 osób, które niosły ogień olimpijski.
Był to pierwszy sezon Smirnowa w Pucharze Świata. Wystartował w jednych zawodach, 18 grudnia 1982 roku w szwajcarskim Davos. W biegu na 15 kilometrów był siedemnasty, dzięki czemu zdobył 4 punkty dające 59. miejsce w PŚ.
Podczas swojego drugiego sezonu w Pucharze Świata mógł się już poszczycić miejscem na podium. 23 marca 1984 roku w nadmorskim mieście Murmańsk zajął 2. miejsce w biegu na 15 km. Były to jednak jedne z ostatnich zawodów w sezonie i nie mógł już potwierdzić dobrej formy w dalszych startach. W klasyfikacji końcowej sezonu 1983/1984 zajął 31. miejsce.
W tym sezonie nie stanął na podium w żadnych z zawodów Pucharu Świata, jego najwyższa pozycją było 5. miejsce w Davos w biegu na 30 km. W styczniu 1985 r. Smirnow wziął udział w swoich pierwszych mistrzostwach świata, które odbyły się w austriackim Seefeld in Tirol. Wystartował w biegu na 15 kilometrów, który ukończył na 16. miejscu. W tej edycji PŚ wywalczył 21 punktów co dało mu 30. miejsce w klasyfikacji końcowej.
Ten sezon był ważnym momentem w karierze zawodnika z ówczesnego Związku Radzieckiego. W pięciu zawodach w jakich uczestniczył ani razu nie wypadł poza czołową dziesiątkę. Był kolejno drugi w kanadyjskim Labrador City, ósmy w amerykańskim Biwabik, drugi we francuskim La Bresse, a 23 lutego 1986 roku, w radzieckiej miejscowości Kawgołowo, Smirnow po raz pierwszy w karierze zwyciężył w zawodach Pucharu Świata. Wyprzedził wtedy utytułowanego Szweda Gunde Svana i swojego rodaka Jurija Burłakowa. W ostatnim starcie w sezonie w norweskim Holmenkollen zajął 6. miejsce. Te bardzo dobre starty dały mu 78 punktów co w rezultacie pozwoliło mu zająć trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata.
W tym sezonie Smirnow nie był już anonimowym zawodnikiem. Sezon ten był jednak w jego wykonaniu trochę słabszy niż poprzedni. Dwa razy stawał na podium. We włoskiej miejscowości Cogne zajął trzecie miejsce, a w szwajcarskim Davos był drugi. Na Mistrzostwach Świata w Oberstdorfie indywidualnie nie zdobył medalu. Wystartował tylko w biegu na 15 kilometrów, w którym zajął piąte miejsce. Jednakże w sztafecie 4 × 10 km wraz z kolegami wywalczył srebrny medal. Ostatni konkurs PŚ rozegrany został w radzieckiej miejscowości Kawgołowo, zajął tu szóste miejsce. W ciągu całego sezonu Smirnow zdobył 64 punkty co dało mu 5. lokatę w klasyfikacji końcowej.
Początek sezonu olimpijskiego nie wskazywał, aby zawodnik ze Szczuczinska miał szanse na zdobycie chociaż jednego medalu podczas igrzysk w Calgary. We włoskiej miejscowości Castelrotto był ósmy, a w dotychczas szczęśliwym dla niego Davos był dopiero trzynasty. Jednak w ostatnich zawodach przed igrzyskami, w Kawgołowie, zajął pierwsze miejsce, co zagwarantowało mu wyjazd na igrzyska w Kanadzie.
Były to pierwsze w karierze igrzyska Smirnowa. Wystartował tam na dwóch dystansach: na 30 i na 15 kilometrów. W pierwszym zdobył srebrny medal przegrywając z innym reprezentantem ZSRR Aleksiejem Prokurorowem, zaś w drugim uplasował się na trzeciej pozycji przegrywając z Michaiłem Diewjatiarowem z ZSRR oraz Pålem Gunnarem Mikkelsplassem z Norwegii.
Ostatecznie Smirnow zajął 5. miejsce w klasyfikacji końcowej Pucharze Świata. Zgromadził 71 punktów – 18 mniej od trzeciego w tym sezonie Gunde Svana.
Był to kolejny sezon, w którym Smirnow należał do czołówki światowej, ale bez miejsca na podium w końcowej klasyfikacji. Zaważyły na tym słabe starty w pierwszych i ostatnich zawodach na których był odpowiednio 12. i 13. Najwyższą lokatą było trzecie miejsce w Kawgołowie. Smirnow w końcowej klasyfikacji był ponownie piąty, zdobywając o trzy punkty więcej niż przed rokiem (74). W tym sezonie najważniejsze jednak były mistrzostwa świata w Lahti.
Na mistrzostwach w fińskim Lahti Smirnow wystartował w biegu na 30 km, w którym zajął pierwsze miejsce zdobywając tym samym swój pierwszy indywidualnie wywalczony medal mistrzostw świata. W swoim drugim starcie na tych mistrzostwach na dystansie 15 km spisał się słabiej zajmując 10. miejsce.
Mimo iż w sześciu zawodach, w których brał udział Smirnow ani razu nie wypadł poza czołową dziesiątkę to w klasyfikacji generalnej PŚ zajął 7. miejsce, najniższe od trzech lat. Dwa razy zajmował miejsce na podium: w Reit im Winkl był pierwszy, a w szwedzkim Örnsköldsvik zajął trzecie miejsce. W sumie zgromadził w tym sezonie 74 punkty.
W tym sezonie Smirnow po raz pierwszy w karierze zdobył Kryształową Kulę za zwycięstwo w generalnej klasyfikacji PŚ, zdobywając 163 punkty w siedmiu startach. Kazach tylko raz wypadł poza czołową dziesiątkę, jednak odbyło się to w ostatnim biegu, gdy jego zwycięstwo w PŚ było już przesądzone. Zawodnik pięciokrotnie stawał na podium z czego trzy razy wygrał (w Davos, Les Saisies i Mińsku).
Dobre starty w Pucharze Świata przełożyły się na bardzo dobre wyniki na mistrzostwach świata w Val di Fiemme. W biegu na 30 km zdobył srebrny medal, a na dystansie 15 km wywalczył brąz.
Obrona wywalczonego rok wcześniej trofeum nie udała się. Norweska koalicja Vegard Ulvang – Bjørn Dæhlie nie dała szans Kazachowi wyprzedzając go o ponad 100 punktów. Jednak i starty sportowca nie były okazałe. W ośmiu startach tylko trzy razy stawał na podium, a tuż przed najważniejszą imprezą czterolecia, igrzyskami w Albertville, był dopiero na 46. miejscu.
Na swych drugich igrzyskach Smirnow reprezentował barwy Wspólnoty Niepodległych Państw. Wystartował w czterech biegach: na 50, 30 i 10 kilometrów oraz biegu pościgowym. Na najdłuższym dystansie zajął najgorszą pozycję – 35. miejsce, tracąc do zwycięzcy Norwega Bjørna Dæhlie ponad 12 minut. W pozostałych startach też nie zdobył medali plasując się między 8 a 13. miejscem. Były to jedyne igrzyska, na których Władimir nie zdobył medalu.
Pomimo słabej pierwszej części sezonu zawodnik zdobył 93 punkty dające miejsce na najniższym stopniu podium Pucharu Świata.
Zanim rozpoczął się sezon Pucharu Świata Smirnow pojechał do Austrii na zawody pucharu kontynentalnego, które odbyły się w Tauplitz. Tamtejsze zawody wygrał z ponad półminutową przewagą, ale nie startowało tam wielu zawodników z czołówki PŚ. Podczas tego sezonu Smirnow jeszcze raz wystartował w wyścigu niezaliczanym do klasyfikacji Pucharu Świata. W Sylwestra w szwedzkim Örnsköldsvik wygrał zawody FIS Race wyprzedzając o tylko 4 sekundy Szweda Torgny'ego Mogrena
W tym sezonie zmieniono zasady punktacji na obecną, dzięki której można było zdobyć w przeciągu sezonu nawet 1000 punktów, jednak nikt tego nie dokonał. W dziewięciu startach Smirnow pięć razy stanął na podium, z czego dwa razy wygrał: we włoskim Val di Fiemme i słoweńskim Bohinj. W całym sezonie Smirnow zdobył 649 punktów, o 47 mniej niż jego największy rywal Bjørn Dæhlie, który tym samym obronił Kryształową Kulę, a Kazach zajął miejsce drugie.
Największe znaczenie w sezonie 1992/1993 miały zawody w Falun, gdzie odbyły się mistrzostwa świata w 1993. Tam Kazach zdobył trzy medale. Srebrne w biegu pościgowym 10+15 km i w biegu na 10 km, a na dystansie 30 kilometrów był trzeci.
Był to dość nietypowy sezon, ponieważ igrzyska olimpijskie odbyły się nie jak zwykle po czterech latach, a po dwóch. Był to najlepszy sezon w karierze Smirnowa. Nie dość, że zawodnik wygrał Puchar Świata to jeszcze zdobył tytuł mistrza olimpijskiego na igrzyskach w Lillehammer. Były to pierwsze igrzyska, na których Smirnow wystąpił reprezentując już Kazachstan. W pierwszym biegu, na dystansie 30 km był dopiero dziesiąty. W biegu na 10 km spisał się znacznie lepiej zdobywając srebrny medal, przegrywając jedynie ze swym największym rywalem Bjørnem Dæhlie. Dwa dni później znalazł się na tym samym stopniu podium w biegu pościgowym. Jednym z najważniejszych dni w karierze Władimira był 27 lutego 1994 roku kiedy to po raz pierwszy (i jak się okazało jedyny) zdobył złoty medal olimpijski, w biegu na 50 kilometrów stylem klasycznym. Drugi na mecie Fin – Mika Myllylä stracił do Kazacha minutę i dwadzieścia sekund. Smirnow tym samym zapisał się w historii sportu Kazaskiego, stając się pierwszym złotym medalistą zimowych igrzysk olimpijskich.
Smirnow wystąpił także w trzech zawodach FIS Race. Pierwsze dwa odbyły się w listopadzie, w Szwecji. Z powodu okresu przed sezonowego wystartowało wielu zawodników z czołówki, jednak w tej grupie Kazach wypadł dobrze zajmując drugie i trzecie miejsce. Trzeci konkurs FIS Race odbył się w dosyć nie typowym czasie (9 kwietnia). Było widać już wiosenno-wakacyjną formę sportowca, który uplasował się na 27 lokacie.
Od początku sezonu widać było, że Smirnow będzie liczył się w walce o Kryształową Kulę. Do połowy stycznia wygrał 5 z 6 zawodów. Po nich odbyły się igrzyska w Lillehammer. Po powrocie z igrzysk Kazach przypieczętował zwycięstwo w PŚ wygrywając w Lahti. Ostatnie dwa starty nie miały już większego znaczenia, a Smirnow zanotował słabsze wyniki zajmując 7 i 29. miejsce. Początek sezonu zdecydował więc o końcowym sukcesie Smirnowa, który w ciągu całego sezonu zdobył 830 punktów wyprzedzając drugiego Bjørna Dæhlie o 150 oczek.
Po raz drugi nie udało się obronić Kryształowej Kuli, choć tym razem wygrywał częściej niż w sezonie 1991/1992. W ośmiu startach trzy razy wygrał, a trzy razy stawał na niższych stopniach "pudła", przy czym ani razu nie wypadł z pierwszej dziesiątki. Było to jednak za mało na zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, którą wygrał Dæhlie o 64 punkty. Smirnow zdobył 866 punktów.
Przed tymi mistrzostwami Kazach był zaliczany do faworytów imprezy. Zawodnik nie zawiódł swoich kibiców i przywiózł najwięcej medal z Thunder Bay ze wszystkich zawodników tych rozgrywek, zdobywając trzy złote (za bieg na 10 km, bieg łączony oraz na 30 km techniką klasyczną) i jeden brązowy (50 km techniką klasyczną). Były to najlepsze mistrzostwa w jego karierze.
Przed rozpoczęciem Pucharu Świata wystartował w dwóch wyścigach FISu, które odbyły się w norweskim mieście Beitostølen. Wystartowali w nich najlepsi zawodnicy poprzedniej zimy. Kazach w takiej stawce wypadł bardzo dobrze wygrywając pierwsze zawody, a w drugich zajął 4. miejsce. W PŚ Smirnow powtórzył swój wynik z sezonu 1994/1995 zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, ustępując jedynie za Bjørnowi Dæhlie o 76 punktów. Smirnow 11 razy stał na podium, a 6 z 14 zawodów wygrał. W sumie zdobył 1034 punkty.
To był najgorszy sezon Władimira od siedmiu lat. Tylko raz stanął na podium, ale za to na najwyższym jego stopniu. Jednak pozostałe wyniki nie były tak dobre. Na 7 startów aż 3 razy nie mieścił się w czołowej dwudziestce. Pod koniec sezonu, w Falun, Smirnow zajął dopiero 32. miejsce. Bardzo nierówna forma dała znać również na mistrzostwach świata w Trondheim. W czterech startach Smirnow nie popisał się i nie dosyć nie obronił swoich tytułów mistrzowskich z Kanady, to jeszcze nie zdobył ani jednego medalu. W biegach na 30 km, 10 km, łączonym 10 + 15 km i na 50 km zajmował kolejno 42, 4, 8 i 19. miejsce.
Wahania formy spowodowały dopiero dziewiątą lokatę w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Zgromadził 309 punktów.
Ten sezon był znacznie lepszy od poprzedniego. Podczas jedenastu startów zdobył 431 punktów oraz czterokrotnie stanął na podium oraz, po raz ostatni, na jego najwyższym stopniu 8 marca 1998 roku w Lahti. Niewiele brakowało by wygrał w nowo powstałej klasyfikacji sprintu, ale stracił 4 punktów do Bjørna Dæhlie. To był ostatni sezon Smirnowa w Pucharze Świata.
W tym sezonie również po raz ostatni wystąpił na igrzyskach, rozgrywanych w Nagano. Nie odniósł już tak dobrych wyników jak w Lillehammer, ale zdobył brązowy medal w biegu pościgowym (wyprzedzili go dwaj Norwegowie: złoty medalista Thomas Alsgaard i srebrny Bjørn Dæhlie). W biegu na 10 kilometrów zajął czwartą pozycję, a na 30 km był 12. Nie obronił też złotego medalu na 50 kilometrów, choć tym razem dystans ten rozgrywany był stylem dowolnym.
W tym sezonie wystartował tylko w trzech biegach. Pierwszy z nich to zawody FIS w szwedzkiej miejscowości Luleå, gdzie zajął drugie miejsce, ustępując Szwedowi Urbanowi Lindgrenowi. Ostatnie zawody w karierze Władimira odbyły się w koreańskim Yongpyong. W pierwszym biegu Smirnow wygrał, a w drugim zajął drugie miejsce uznając wyższość swego rodaka Andrieja Newzorowa.
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 15 lutego | 1988 | Calgary | 30 km stylem klasycznym | 1:24:26,3 | +8,8 | Aleksiej Prokurorow |
3. | 19 lutego | 1988 | Calgary | 15 km stylem klasycznym | 41:18,9 | +29,6 | Michaił Diewiatjarow |
2. | 22 lutego | 1988 | Calgary | Sztafeta 4x10 km | 1:43:58,6 | +12,7 | Szwecja |
9. | 10 lutego | 1992 | Albertville | 30 km stylem klasycznym | 1:22:27,8 | +2:59,8 | Vegard Ulvang |
13. | 13 lutego | 1992 | Albertville | 10 km stylem klasycznym | 27:36,0 | +1:37,1 | Vegard Ulvang |
8. | 15 lutego | 1992 | Albertville | 10+15 km pościgowy | 1:05:37,9 | +1:57,9 | Bjørn Dæhlie |
5. | 18 lutego | 1992 | Albertville | Sztafeta 4x10 km | 1:39:26,0 | +3:37,6 | Norwegia |
35. | 22 lutego | 1992 | Albertville | 50 km stylem dowolnym | 2:03:41,5 | +12:07,0 | Bjørn Dæhlie |
10. | 14 lutego | 1994 | Lillehammer | 30 km stylem dowolnym | 1:12:26,4 | +3:35,4 | Thomas Alsgaard |
2. | 17 lutego | 1994 | Lillehammer | 10 km stylem klasycznym | 24:20,1 | +18,2 | Bjørn Dæhlie |
2. | 19 lutego | 1994 | Lillehammer | 10+15 km pościgowy | 1:00:08,8 | +29,2 | Bjørn Dæhlie |
1. | 27 lutego | 1994 | Lillehammer | 50 km stylem klasycznym | 2:07:20,3 | - | - |
12. | 9 lutego | 1998 | Nagano | 30 km stylem klasycznym | 1:33:55,8 | +5:02,3 | Mika Myllylä |
4. | 12 lutego | 1998 | Nagano | 10 km stylem klasycznym | 27:24,5 | +20,6 | Bjørn Dæhlie |
3. | 14 lutego | 1998 | Nagano | 10+15 km pościgowy | 1:07:01,7 | +29,8 | Thomas Alsgaard |
8. | 22 lutego | 1998 | Nagano | 50 km stylem dowolnym | 2:05:08,2 | +2:18,2 | Bjørn Dæhlie |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
16. | 22 stycznia | 1985 | Seefeld in Tirol | 15 km stylem klasycznym | 40:42,7 | +2:06,3 | Kari Härkönen |
6. | 24 stycznia | 1985 | Seefeld in Tirol | Sztafeta 4x10 km | 1:52:21,0 | +2:08,7 | Norwegia |
5. | 15 lutego | 1987 | Oberstdorf | 15 km stylem klasycznym | 43:01,8 | +22,8 | Marco Albarello |
2. | 15 lutego | 1987 | Oberstdorf | Sztafeta 4x10 km | 1:38:04,6 | +26,3 | Szwecja |
1. | 18 lutego | 1989 | Lahti | 30 km stylem klasycznym | 1:24:56,9 | - | - |
10. | 22 lutego | 1989 | Lahti | 15 km stylem klasycznym | 42:40,7 | +1:14,5 | Harri Kirvesniemi |
5. | 24 lutego | 1989 | Lahti | Sztafeta 4x10 km | 1:40:12,3 | +14,1 | Szwecja |
2. | 7 lutego | 1991 | Val di Fiemme | 30 km stylem klasycznym | 1:16:12,4 | +4,9 | Gunde Svan |
3. | 9 lutego | 1991 | Val di Fiemme | 15 km stylem dowolnym | 36:57,2 | +10,6 | Bjørn Dæhlie |
5. | 15 lutego | 1991 | Val di Fiemme | Sztafeta 4x10 km | 1:39:47,3 | +2:49,2 | Norwegia |
3. | 20 lutego | 1993 | Falun | 30 km stylem klasycznym | 1:17:33,6 | +21,7 | Bjørn Dæhlie |
2. | 22 lutego | 1993 | Falun | 10 km stylem klasycznym | 24:51,6 | +3,9 | Sture Sivertsen |
2. | 24 lutego | 1993 | Falun | 10+15 km pościgowy | 1:01:45,0 | 0,0 | Bjørn Dæhlie |
21. | 28 lutego | 1993 | Falun | 50 km stylem dowolnym | 2:03:36,8 | +6:29,5 | Torgny Mogren |
1. | 9 marca | 1995 | Thunder Bay | 30 km stylem klasycznym | 1:15:52,3 | - | - |
1. | 11 marca | 1995 | Thunder Bay | 10 km stylem klasycznym | 24:52,3 | - | - |
1. | 13 marca | 1995 | Thunder Bay | 10+15 km pościgowy | 1:06:19,5 | - | - |
3. | 19 marca | 1995 | Thunder Bay | 50 km stylem dowolnym | 1:56:36,0 | +1:34,7 | Silvio Fauner |
42. | 21 lutego | 1997 | Trondheim | 30 km stylem dowolnym | 1:06:28,2 | +4:17,8 | Aleksiej Prokurorow |
4. | 24 lutego | 1997 | Trondheim | 10 km stylem klasycznym | 23:41,8 | +37,0 | Bjørn Dæhlie |
8. | 25 lutego | 1997 | Trondheim | 10+15 km pościgowy | 1:00:11,1 | +1:50,8 | Bjørn Dæhlie |
19. | 2 marca | 1997 | Trondheim | 50 km stylem klasycznym | 2:16:37,5 | +8:34,1 | Mika Myllylä |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | luty | 1981 | Schonach | 15 km stylem klasycznym | 46:06,28 | +24,64 | Lars-Göran Dahl |
4. | luty | 1981 | Schonach | Sztafeta 3x10 km | 1:28:14,63 | +1:16,92 | Norwegia |
3. | 3 marca | 1982 | Murau | 15 km stylem klasycznym | 40:10,6 | +43,6 | Andriej Astaszkin |
3. | ? marca | 1982 | Murau | Sztafeta 3x10 km | 1:23:52,1 | +20,0 | Szwecja |
2. | 11 marca | 1983 | Kuopio | 15 km stylem klasycznym | 41:38,7 | +48,2 | Aleksandr Uszkalenko |
1. | ? marca | 1983 | Kuopio | Sztafeta 3x10 km | 1:22:16,4 | - | - |
2. | 3 lutego | 1984 | Trondheim | 15 km stylem klasycznym | 42:13,5 | +1,5 | Holger Bauroth |
1. | 5 lutego | 1984 | Trondheim | Sztafeta 3x10 km | 1:33:40,3 | - | - |
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu |
---|---|---|---|---|---|
1. | 23 lutego | 1986 | Kawgołowo | 15 km stylem klasycznym | ? |
2. | 9 stycznia | 1988 | Kawgołowo | 30 km stylem klasycznym | ? |
3. | 18 lutego | 1989 | Lahti | 30 km stylem klasycznym | 1:24:56.9 h |
4. | 25 lutego | 1989 | Reit im Winkl | 30 km stylem dowolnym | ? |
5. | 15 grudnia | 1990 | Davos | 15 km stylem klasycznym | – |
6. | 19 grudnia | 1990 | Les Saisies | 30 km stylem klasycznym | ? |
7. | 5 stycznia | 1991 | Mińsk | 15 km stylem dowolnym | ? |
8. | 18 grudnia | 1992 | Predazzo | 30 km stylem dowolnym | 1:13:38,5 |
9. | 16 stycznia | 1993 | Bohinj | 15 km stylem dowolnym | 34:49,6 |
10. | 24 lutego | 1993 | Falun | 10+15 km pościgowy | 1:01:45,0 |
11. | 11 grudnia | 1993 | Santa Caterina | 30 km stylem klasycznym | 1:22:50,9 |
12. | 21 grudnia | 1993 | Dobbiaco | 10 km stylem klasycznym | 24:02,8 |
13. | 22 grudnia | 1993 | Dobbiaco | 15 km stylem dowolnym | 59:04,9 |
14. | 9 stycznia | 1994 | Kawgołowo | 15 km stylem klasycznym | 41:54,4 |
15. | 15 stycznia | 1994 | Oslo | 15 km stylem dowolnym | 36:44,7 |
16. | 27 lutego | 1994 | Lillehammer | 50 km stylem klasycznym | 2:07:20,3 |
17. | 5 marca | 1994 | Lahti | 15 km stylem dowolnym | 36:44,2 |
18. | 27 stycznia | 1995 | Lahti | 15 km stylem dowolnym | 37:31,2 |
19. | 29 stycznia | 1995 | Lahti | 15 km stylem klasycznym | 38:57,2 |
20. | 11 lutego | 1995 | Oslo | 50 km stylem klasycznym | 2:09:53,8 |
21. | 9 marca | 1995 | Thunder Bay | 30 km stylem klasycznym | 1:15:52,3 |
22. | 11 marca | 1995 | Thunder Bay | 10 km stylem klasycznym | 24:52,3 |
23. | 13 marca | 1995 | Thunder Bay | 10+15 km pościgowy | 1:06:19,5 |
24. | 26 listopada | 1995 | Vuokatti | 10 km stylem klasycznym | 26:03,6 |
25. | 9 stycznia | 1996 | Štrbské Pleso | 50 km stylem dowolnym | 1:56:14,9 |
26. | 13 stycznia | 1996 | Nové Město | 15 km stylem klasycznym | 40:11,3 |
27. | 24 lutego | 1996 | Trondheim | 30 km stylem dowolnym | 1:09:36,4 |
28. | 9 marca | 1996 | Falun | 15 km stylem dowolnym | 22:00,0 |
29. | 10 marca | 1996 | Falun | 15 km stylem klasycznym | 1:00:16,3 |
30. | 19 stycznia | 1997 | Lahti | 30 km stylem klasycznym | 1:15:28,2 |
31. | 8 marca | 1998 | Lahti | 30 kim stylem klasycznym | 1:16:06,2 |
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Pozycja | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 23 marca | 1984 | Murmańsk | 15 km stylem klasycznym | ? | 2. | ? | Michaił Diewiatjarow |
2. | 8 stycznia | 1985 | Labrador City | 15 km stylem klasycznym | ? | 2. | ? | Gunde Svan |
3. | 11 stycznia | 1986 | La Bresse | 30 km stylem klasycznym | ? | 2. | ? | Gunde Svan |
4. | 23 lutego | 1986 | Kawgołowo | 15 km stylem klasycznym | ? | 1. | – | – |
5. | 13 grudnia | 1986 | Cogne | 15 km stylem dowolnym | ? | 3. | ? | Gunde Svan |
6. | 20 grudnia | 1986 | Davos | 15 km stylem dowolnym | ? | 2. | ? | Thomas Eriksson |
7. | 9 stycznia | 1988 | Kawgołowo | 30 km stylem klasycznym | ? | 1. | – | – |
8. | 15 lutego | 1988 | Calgary | 30 km stylem klasycznym | 1:24:26,3 | 3. | +8,8 | Aleksiej Prokurorow |
9. | 19 lutego | 1988 | Calgary | 15 km stylem klasycznym | 41:18,9 | 3. | +8,8 | Michaił Diewiatjarow |
10. | 7 stycznia | 1989 | Kawgołowo | 15 km stylem klasycznym | ? | 3. | ? | Vegard Ulvang |
11. | 18 lutego | 1989 | Lahti | 30 km stylem klasycznym | 1:24:56,9 | 1. | – | – |
12. | 25 lutego | 1989 | Reit im Winkl | 30 km stylem dowolnym | ? | 1. | – | – |
13. | 10 marca | 1990 | Örnsköldsvik | 30 km stylem klasycznym | ? | 3. | ? | Terje Langli |
14. | 9 grudnia | 1990 | Tauplitzalm | 10+15 km pościgowy | ? | 2. | ? | Torgny Mogren |
15. | 15 grudnia | 1990 | Davos | 15 km stylem klasycznym | ? | 1. | – | – |
16. | 19 grudnia | 1990 | Les Saisies | 30 km stylem klasycznym | ? | 1. | – | – |
17. | 5 stycznia | 1991 | Mińsk | 15 km stylem dowolnym | ? | 1. | – | – |
18. | 7 lutego | 1991 | Val di Fiemme | 30 km stylem klasycznym | 1:16:12,4 | 2. | +4,9 | Gunde Svan |
19. | 9 lutego | 1991 | Val di Fiemme | 15 km stylem dowolnym | 36:57,2 | 2. | +10,6 | Bjørn Dæhlie |
20. | 3 marca | 1991 | Lahti | 30 km stylem dowolnym | ? | 2. | ? | Kristen Skjeldal |
21. | 8 grudnia | 1991 | Silver Star | 10 km stylem klasycznym | 26:33,9 | 2. | + 11,0 | Vegard Ulvang |
22. | 4 stycznia | 1992 | Kawgołowo | 30 km stylem klasycznym | 1:24:22,81 | 3. | + 1:36,1 | Bjørn Dæhlie |
23. | 7 marca | 1992 | Funäsdalen | 30 km stylem dowolnym | 1:10:20,9 | 3. | + 17,6 | Torgny Mogren |
24. | 12 grudnia | 1992 | Ramsau | 10 km stylem dowolnym | 26:13,9 | 2. | + 25,9 | Vegard Ulvang |
25. | 13 grudnia | 1992 | Ramsau | 15 km stylem klasycznym | 1:07:54,5 | 3. | + 9,4 | Torgny Mogren |
26. | 18 grudnia | 1992 | Val di Fiemme | 30 km stylem dowolnym | 1:13:38,5 | 1. | – | – |
27. | 16 stycznia | 1993 | Bohinj | 15 km stylem dowolnym | 34:49,6 | 1. | – | – |
28. | 20 lutego | 1993 | Falun | 30 km stylem klasycznym | 1:17:33,6 | 3. | + 21,7 | Bjørn Dæhlie |
29. | 22 lutego | 1993 | Falun | 10 km stylem klasycznym | 24:51,6 | 2. | + 3,9 | Sture Sivertsen |
30. | 24 lutego | 1993 | Falun | 10+15 km pościgowy | 1:01:45,0 | 2. | 0,0 | Bjørn Dæhlie |
31. | 6 marca | 1993 | Lahti | 15 km stylem dowolnym | 34:49,6 | 1. | – | – |
32. | 11 grudnia | 1993 | Santa Caterina | 30 km stylem klasycznym | 1:22:50,9 | 1. | – | – |
33. | 21 grudnia | 1993 | Dobbiaco | 10 km stylem klasycznym | 24:02,8 | 1. | – | – |
34. | 22 grudnia | 1993 | Dobbiaco | 15 km stylem dowolnym | 59:04,9 | 1. | – | – |
35. | 9 stycznia | 1994 | Kawgołowo | 15 km stylem klasycznym | 41:54,4 | 1. | – | – |
36. | 15 stycznia | 1994 | Oslo | 15 km stylem dowolnym | 36:44,7 | 1. | – | – |
37. | 17 lutego | 1994 | Lillehammer | 10 km stylem klasycznym | 24:20,1 | 2. | +18,2 | Bjørn Dæhlie |
38. | 19 lutego | 1994 | Lillehammer | 10+15 km pościgowy | 1:00:08,8 | 2. | +29,2 | Bjørn Dæhlie |
39. | 19 lutego | 1994 | Lillehammer | 10+15 km pościgowy | 2:07:20,3 | 1. | – | – |
40. | 5 marca | 1994 | Lahti | 15 km stylem dowolnym | 36:44,2 | 1. | – | – |
41. | 27 listopada | 1994 | Kiruna | 10 km stylem klasycznym | 27:59,6 | 2. | + 29,5 | Bjørn Dæhlie |
42. | 20 grudnia | 1994 | Sappada | 10 km stylem dowolnym | 26:04,7 | 3. | + 18,0 | Torgny Mogren |
43. | 27 stycznia | 1995 | Lahti | 15 km stylem dowolnym | 37:31,2 | 1. | – | – |
44. | 29 stycznia | 1995 | Lahti | 15 km stylem klasycznym | 38:57,2 | 1. | – | – |
45. | 4 lutego | 1995 | Falun | 30 km stylem klasycznym | 1:15:35,9 | 3. | +43,5 | Bjørn Dæhlie |
46. | 11 lutego | 1995 | Oslo | 50 km stylem klasycznym | 2:09:53,8 | 1. | – | – |
47. | 9 marca | 1995 | Thunder Bay | 30 km stylem klasycznym | 1:15:52,3 | 1. | – | – |
48. | 11 marca | 1995 | Thunder Bay | 10 km stylem klasycznym | 24:52,3 | 1. | – | – |
49. | 13 marca | 1995 | Thunder Bay | 10+15 km pościgowy | 1:06:19,5 | 1. | – | – |
50. | 19 marca | 1995 | Thunder Bay | 50 km stylem dowolnym | 1:56:36,0 | 2. | +1:34,7 | Silvio Fauner |
51. | 25 marca | 1995 | Sapporo | 15 km stylem dowolnym | 35:23,7 | 2. | + 26,0 | Bjørn Dæhlie |
52. | 26 listopada | 1995 | Vuokatti | 10 km stylem klasycznym | 26:03,6 | 1. | – | – |
53. | 9 grudnia | 1995 | Davos | 30 km stylem klasycznym | 1:14:03,7 | 2. | + 23,3 | Bjørn Dæhlie |
54. | 13 grudnia | 1995 | Brusson | 10 km stylem klasycznym | 37:05,4 | 3. | + 59,2 | Bjørn Dæhlie |
55. | 16 grudnia | 1995 | Santa Caterina | 10 km stylem klasycznym | 25:35,6 | 2. | + 12,4 | Bjørn Dæhlie |
56. | 16 grudnia | 1995 | Santa Caterina | 15 km stylem dowolnym | 1:02:46,9 | 3. | + 1:21,7 | Bjørn Dæhlie |
57. | 9 stycznia | 1996 | Szczyrbskie Jezioro | 50 km stylem dowolnym | 1:56:14,9 | 1. | – | – |
58. | 13 stycznia | 1996 | Nové Město | 15 km stylem klasycznym | 40:11,3 | 1. | – | – |
59. | 10 lutego | 1996 | Kawgołowo | 15 km stylem klasycznym | 37:32,1 | 2. | + 7,7 | Aleksiej Prokurorow |
60. | 24 lutego | 1996 | Trondheim | 30 km stylem dowolnym | 1:09:36,4 | 1. | – | – |
61. | 9 marca | 1996 | Falun | 15 km stylem dowolnym | 22:00,0 | 1. | – | – |
62. | 10 marca | 1996 | Falun | Bieg łączony | 1:00:16,3 | 1. | – | – |
63. | 19 stycznia | 1997 | Lahti | 30 km stylem klasycznym | 1:15:28,2 | 1. | ? | – |
64. | 27 listopada | 1997 | Beitostølen | 10 km stylem klasycznym | 23:37,7 | 2. | + 0,1 | Bjørn Dæhlie |
65. | 13 grudnia | 1997 | Val di Fiemme | 10 km stylem klasycznym | 25:31,8 | 3. | + 23,0 | Bjørn Dæhlie |
66. | 8 marca | 1998 | Lahti | 30 km stylem klasycznym | 1:16:06,2 | 1. | – | – |
This article uses material from the Wikipedia Polski article Władimir Smirnow (narciarz), which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.