Umkhonto we Sizwe (pl.
MK) – południowoafrykańska organizacja paramilitarna i terrorystyczna, zbrojne skrzydło Afrykańskiego Kongresu Narodowego (ANC) do wykonywania aktów sabotażu na organach rządowych i obrony ludności represjonowanej w czasie apartheidu. Działała w latach 1961–1994.
W 1948 władzę w kraju zdobyła nacjonalistyczna Partia Narodowa, która, zgodnie ze swoim programem, zaczęła realizację projektu „osobnego rozwoju” ras zamieszkujących Południową Afrykę, czyli apartheidu. W tej sytuacji ANC zdecydował się odejść od form obrony praw ludności czarnej i kolorowej w ramach obowiązującego prawa i rozpoczął akcję obywatelskiego nieposłuszeństwa. W Karcie Wolności, uchwalonej na kongresie organizacji antysegregacjonistycznych w 1955, sformułowano konkretny cel ich działania:
Władze jednak nadal ograniczały wolności obywatelskie niebiałych mieszkańców kraju. Gdy 21 marca 1960 w Sharpville wybuchły pokojowe demonstracje, policja zaczęła strzelać do manifestantów: zginęło 67 osób. Wtedy to organizacje opozycyjne uznały, że pokojowe metody walki z apartheidem są nieskuteczne.
Pod wpływem młodych działaczy, m.in. Olivera Tambo i Nelsona Mandeli, zaczęto tworzenie zbrojnego skrzydła partii. 16 grudnia 1961 wydano jego manifest pt. Umkhonto we Sizwe (zbrojne skrzydło Afrykańskiego Kongresu Narodowego): jesteśmy na wojnie! Nelson Mandela cytował go w swojej mowie obronnej w czasie tzw. procesu Rivonii w kwietniu 1964:
Struktura organizacyjna MK oparta została na strukturze Irgunu i składała się z:
Siedziba MK znajdowała się na przedmieściach Johannesburga, w Rivonii. Pierwsze akcje sabotażowe przeprowadzono jeszcze w dniu ogłoszenia manifestu. Początkowo atakowano budynki rządowe po godzinach pracy. Wobec takiego rozwoju wypadków, podjęto decyzję o zaaresztowaniu jej głównych działaczy, w tym Waltera Sisulu (Nelson Mandela był już wówczas w więzieniu). Osądzono ich w procesie Rivonii, w czasie którego skazano ich na długoletnie kary więzienia. W tej sytuacji aktywność MK zmalała, a ona sama sprzymierzyła się z innymi organizacjami narodowowyzwoleńczymi w tej części Afryki: SWAPO w Afryce Południowo-Zachodniej, FRELIMO w Mozambiku oraz ZANU w Rodezji Południowej i wraz z nimi chciała zakończyć dominację białych w południowej Afryce. MK rekrutowało się wówczas przede wszystkim z uchodźców z RPA. Narastająca ich liczba umożliwiła w połowie lat 70. MK powrót do walki z apartheidem. Zaczęto atakować czułe punkty struktury gospodarczej i politycznej kraju – zniszczono zakłady przeróbki węgla kamiennego na ropę naftową w Sasolburgu oraz podłożono ładunki wybuchowe koło siedziby Południowoafrykańskich Sił Powietrznych na Church Street w Pretorii. Nasilenie się działalności Umkhonto w latach 80. doprowadziło do powolnej zmiany polityki rządu Pietera W. Bothy w kierunku „kontrolowanego osłabienia barier rasowych”, a jednocześnie wprowadzenie stanu wyjątkowego w 1986 Umkhonto było również wykorzystywane przez ANC do walki z zuluską Partią Wolności Inkhata. Wobec demontażu polityki segregacji rasowej przez Frederika W. de Klerka, MK w 1990 zakończyło działalność zbrojną. W 1994]zostało zintegrowane w SANDF.
Według statystyk policji, na skutek militarnej działalności Umkhonto we Swize między 1976 a 1986 zginęło około 130 osób, z czego 100 cywilów.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Umkhonto we Sizwe, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.