Traktat o Bezpieczeństwie Kolektywnym (Traktat taszkencki) ros.
W zamyśle inicjatora – Federacji Rosyjskiej – traktat tworzy mechanizm bezpieczeństwa dla członków Wspólnoty Niepodległych Państw. Nie objął on ostatecznie swym zasięgiem wszystkich państw członkowskich WNP, jednak w 1993 przyłączyły się do niego jeszcze trzy państwa – Azerbejdżan (24 września), Gruzja (9 grudnia) i Białoruś (31 grudnia).
Traktat o Bezpieczeństwie Kolektywnym | |
Inne określenia | Układ taszkencki |
---|---|
Przedmiot regulacji | bezpieczeństwo międzynarodowe, współpraca wojskowa |
Podpisanie | 15 maja 1992 |
Wejście w życie | 20 kwietnia 1994 |
Liczba sygnatariuszy | 9 |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Traktat o Bezpieczeństwie Kolektywnym stanowi podstawę prawną Organizacji Traktatu o Bezpieczeństwie Kolektywnym.
Z założenia tzw. traktat taszkencki ma dwoisty charakter – tworzy zarówno systemem bezpieczeństwa zbiorowego, jak i sojusz wojskowy. 2 kwietnia 1999 roku zawarto Protokół o przedłużeniu Traktatu o Bezpieczeństwie Zbiorowym, jednak jego sygnatariuszami została część państw WNP – Armenia, Białoruś, Kazachstan, Kirgistan, Rosja i Tadżykistan.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Traktat taszkencki, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.