Tadeusz Lewowicki: Polski pedagog

2 lipca 1942 w Nagórzance k. Czortkowa) – polski pedagog, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego, specjalności naukowe: dydaktyka, psychologia różnic indywidualnych, psychologia uczenia się.

Urodził się w rodzinie inteligenckiej, syn Tadeusza, prawnika, i Bronisławy z Myszograjów, nauczycielki. Ukończył studia pedagogiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Tam też w 1972 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki a w 1977 otrzymał stopień doktora habilitowanego. Profesorem zwyczajnym został w 1982. W latach 1978–1981 był prodziekanem Wydziału Pedagogicznego UW, w latach 1981–1985 wicedyrektorem Instytutu Polityki Naukowej, Postępu Technicznego i Szkolnictwa Wyższego. W 1985 został dyrektorem Instytutu Badań Pedagogicznych i funkcję tę pełnił do 1989. W 1995 został rektorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej ZNP w Warszawie.

Był także wykładowcą Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach i innych uczelni.

W latach 1993–2007 był przewodniczącym Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN.

Inne pełnione funkcje:

• redaktor naczelny czasopisma „Ruch Pedagogiczny” (nominacja w 1984)
• przewodniczący Rady Naukowej Zarządu Głównego Towarzystwa Wiedzy Powszechnej (wybór w 1986)
• wiceprzewodniczący Komitetu Ekspertów ds. Edukacji Narodowej (1987–1989)
• członek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów (1988–2009)
• członek Rady ds. Reformy Edukacji Narodowej (1996–1997)

Uzyskał tytuły doktora honoris causa Akademii Pedagogicznej w Krakowie, Uniwersytetu Opolskiego i Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

• Psychologiczne różnice indywidualne a osiągnięcia uczniów (1975, 2 wyd. 1977)
• Indywidualizacja kształcenia. Dydaktyka różnicowa (1977)
• Kształcenie uczniów zdolnych (1980, 2 wyd. 1986)
• Treści kształcenia w szkole wyższej (współred. 1983)
• Aspiracje dzieci i młodzieży (1987)
• Proces kształcenia w szkole wyższej (1988)
• Przemiany oświaty (1994)
• Problemy kształcenia i pracy nauczycieli (1995)
• Przemiany oświaty: szkice o ideach i praktyce edukacyjnej (4 wyd. 1997)
• Problemy pedeutologii na przełomie XX i XXI wieku (współred. Z. Jasiński, (2000)
• Problemy kształcenia i pracy nauczycieli (2007)
• O tożsamości, kondycji i powinnościach pedagogiki (2007)