The Voice Of Poland: Polski talent show

The Voice of Poland

Nazwa formatu	The Voice
Rodzaj programu	talent show
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Prowadzący	patrz sekcja Prowadzący
Jury	patrz sekcja Trenerzy
Data premiery	3 września 2011
Lata emisji	2011, od 2013
Pora emisji	sobota 20.05 (1–10) sobota 21.00 (11) sobota 20.00 (od 12)
Liczba odcinków	patrz sekcja Emisja w telewizji
Czas trwania odcinka	Przesłuchania w ciemno: ok. 45–55 minut (1–13) 53–63 minut (14) Bitwa, Nokaut: ok. 100–135 minut (1–13) ok. 95 minut (14, Bitwa) ok. 25 minut (14, Nokaut) Odcinki na żywo: ok. 100–160 minut
Format nadawania	16:9 HDTV
Produkcja
Produkcja	Rochstar
Reżyseria	Rinke Rooyens
Stacja telewizyjna	TVP2 (początkowo także emisja równoległa w TVP HD)
Nagrody	Telekamera 2014: Program rozrywkowy
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Celem programu jest odkrycie utalentowanych wokalnie osób w wieku powyżej 15 lat. Później wprowadzono zasadę, że uczestnikami mogą być osoby, które ukończyły 16. rok życia, choć w szczególnych przypadkach produkcja może podjąć decyzję o dopuszczeniu do udziału w konkursie również 15-latka.

Nagrodą główną w programie jest propozycja kontraktu fonograficznego z wytwórnią muzyczną Universal Music Polska, tytuł „najlepszego głosu w Polsce”, a od trzeciej edycji również nagroda pieniężna w wysokości 50 tys. zł.

Przesłuchania w ciemno

W przesłuchaniach w ciemno bierze udział około 100 uczestników wyłonionych podczas nieemitowanych w telewizji pre-castingów produkcyjnych (są to osoby, które odpowiedziały na ogłoszenie o eliminacjach oraz osoby zaproszone przez organizatorów). Na początku występu każdego uczestnika fotele, na których zasiadają tzw. trenerzy są odwrócone tyłem do wykonawcy. Jeśli któryś z trenerów w czasie występu zdecyduje, że chce przyjąć uczestnika do swojej drużyny, wciska przycisk, a fotel obraca się przodem do wykonującego. Jeśli dokona tego tylko jeden trener, to śpiewający automatycznie trafia do jego drużyny. Jeżeli odwróci się więcej niż jeden trener, to wokalista informuje, do której drużyny dołącza. Etap przesłuchań kończy się skompletowaniem czterech kilkunastoosobowych drużyn (liczebność drużyn zmienia się w zależności od edycji i wynosi: 12 osób w edycjach 1–4 i 10–13, 13 osób w edycjach 5 i 9, 14 osób w edycjach 6–8, 15 osób w edycji 14).

Od 11. edycji podczas przesłuchań w ciemno każdy trener może „zablokować” innego trenera. W edycjach 11–13 decyzja o „blokadzie” musiała zapaść przed obróceniem się przez „blokowanego” jurora; w edycji 14. decyzja jest podejmowana po występie uczestnika (i jest to tzw. superblokada). Trener, względem którego użyto blokady, traci możliwość zaproszenia danego uczestnika do swojej drużyny. Każdy trener może skorzystać z tej funkcji co najwyżej dwa razy. W edycjach 11–13 w przypadku, gdy trener skorzystał z „blokady” względem innego jurora, a ten się nie odwrócił – „blokadę” uważa się za niewykorzystaną; oznaczało to, że dany trener mógł próbować z niej korzystać tak długo, aż faktycznie kogoś „zablokował”.

Bitwy

Kolejnym etapem programu są bitwy, podczas których trenerzy wybierają ze swojej drużyny po dwie osoby (gdy liczba uczestników w zespole jest nieparzysta jedną z bitew stacza trio, nie duet), które śpiewają wspólnie tę samą piosenkę. Trener decyduje, kto przechodzi dalej, a kto odpada z programu. W pierwszej edycji trenerom w podjęciu decyzji pomagali zaproszeni specjaliści. W edycjach 2–13 pozostali trenerzy mogli dokonać „kradzieży”, czyli przejęcia przegranego do swojej drużyny (poprzez naciśnięcie swojego przycisku). Jeśli więcej niż jeden trener będzie chciał ukraść uczestnika, ten ma prawo wyboru drużyny, do której chce trafić. Począwszy od siódmej edycji system „kradzieży” zmienił się na tzw. gorące krzesła, tzn. każdy trener mógł ostatecznie skraść tylko jednego uczestnika (który zasiada na gorącym krześle przypisanym do drużyny danego trenera), ponieważ przy „kradzieży” kolejnego gracza, ukradziona wcześniej osoba zostaje zastąpiona i odpada z programu; od tej edycji każdy trener mógł dokonać kradzieży (wcisnąć przycisk i przejąć zawodnika) nawet trzy razy, lecz od 10. edycji przycisk kradzieży trenerzy mogli wciskać bez ograniczeń. W edycji 14. kradzieże zniesiono. Również w 14. edycji wprowadzono zasadę, że o udział w bitwie starają się trzy osoby, a jedna z nich odpada z programu jeszcze przed występem w duecie. W każdej drużynie etap bitew kończy się wyłonieniem kilku uczestników, którzy przechodzą do kolejnego etapu: sześciu w 1. edycji, siedmiu w 2. edycji, ośmiu w edycjach 3–5, dziewięciu w 6. edycji, siedmiu w edycjach 7–13, pięciu w edycji 14. Podczas 9. edycji doszło do pierwszego w historii wyeliminowania z drużyny wszystkich uczestników jednej bitwy.

Nokaut (w 1. edycji nazywany dogrywką)

Po bitwach odbywa się nokaut (w pierwszej edycji: dogrywka), w którym trenerzy eliminują kolejne osoby, które nie trafiają do odcinków na żywo. Do szóstej edycji włącznie każdy z trenerów wybierał ze swojej drużyny (w pierwszej edycji – 6-osobowej, w drugiej – 7-osobowej, w edycjach 3–5 – 8-osobowej, a w szóstej – 9-osobowej) trzy osoby (w 1. edycji cztery osoby), które automatycznie kwalifikowały się do odcinków na żywo. Pozostałych dzielił na dwie trójki (w drugiej edycji na dwie dwójki, w pierwszej edycji była jedna dwójka), a z każdej z nich przechodziła dalej jedna osoba. Od siódmej edycji w nokaucie śpiewać muszą wszyscy uczestnicy, a z każdej drużyny do odcinków na żywo przechodzą cztery osoby. (W edycjach 7–13 pierwsza czwórka z każdej drużyny automatycznie zasiadała na tzw. gorących krzesłach, a po kolejnych występach pozostałej trójki trener decydował, czy dany uczestnik zostaje w programie, czy nie; jeżeli trener zdecydował się pozostawić w programie uczestnika znajdującego się na scenie, to musiał wyeliminować kogoś siedzącego na gorącym krześle). Do odcinków na żywo kwalifikuje się po czterech (w pierwszej, drugiej i szóstej edycji – po pięciu) finalistów z każdej drużyny.

Odcinki na żywo (w 11. edycji nazywane odcinkami finałowymi)

Gdy drużyny składają się z 5, 4 lub 3 osób, to spośród dwóch zawodników z najmniejszą liczbą głosów od telewidzów (którzy decydują poprzez wysyłanie SMS-ów), trener wybiera osobę, która odpada z programu. Każdy taki odcinek na żywo kończy się eliminacją jednej osoby z każdej grupy. W 11. edycji z powodu pandemii koronawirusa i nagrywania odcinków przed ich emisją, zmieniono zasady eliminacji. Gdy wszyscy uczestnicy z danej drużyny zaśpiewali swoje utwory, trenerzy oceniali występy, przyznając im od 1 do 10 punktów. Następnie trener danej drużyny wybierał jednego uczestnika, który przechodził do następnego odcinka (bez względu na punktację). Z pozostałej trójki bądź dwójki odpadał uczestnik z najmniejszą liczbą punktów (w przypadku remisu decydowały punkty od trenera ocenianego zespołu).

W półfinale (gdy drużynę tworzą dwie osoby) trener rozdziela pomiędzy swoich podopiecznych 100 punktów, a następnie każdemu dolicza się tyle punktów, ile procent głosów zdobył od widzów. W 5. edycji natomiast półfinał przybrał formę nazwaną w międzynarodowym formacie „Cross Battles”, która polegała na pojedynkach zawodników pomiędzy drużynami. W półfinale 11. edycji decydującym czynnikiem była suma punktów przyznana przez wszystkich trenerów.

Do finału zawsze kwalifikuje się czterech uczestników (po jednym z każdej drużyny, z wyjątkiem 5. edycji), a zwycięzcę wybierają telewidzowie w głosowaniu SMS-owym. Głosowanie podzielone jest na trzy kolejki; po każdej odpada jedna osoba z najmniejszą liczbą głosów. W pierwszej rundzie finaliści śpiewają piosenkę obcojęzyczną, a następnie duet ze swoim trenerem; w drugiej rundzie repertuar stanowią utwory polskie; w trzeciej kolejce zaś pozostała dwójka śpiewa własne piosenki.

Producentem wykonawczym programu jest firma Rochstar, która produkuje na zlecenie Telewizji Polskiej. Wszystkie odcinki realizowane są w Warszawie – tytuły poszczególnych części „Przesłuchań w ciemno”, odwołujące się do regionów Polski, dotyczą jedynie miejsca pochodzenia uczestników. W pierwszej edycji etap przesłuchań w ciemno kręcony był w siedzibie TVP przy ul. Woronicza 17, a etapy bitew i koncertów na żywo – w studiu ATM przy ul. Wał Miedzeszyński 384, gdzie od drugiej edycji realizowane są wszystkie etapy.

Od drugiej edycji program można oglądać również w serwisie TVP VOD, na którym dostępne są wyłącznie bieżące edycje (aż do rozpoczęcia następnej serii) lub dwie ostatnie. Część występów publikowana jest również w serwisie YouTube.

Podczas szóstej edycji dostępna była U mobilna „The Voice of Poland – Zostań Trenerem!”, która oferowała użytkownikom możliwość oceniania występów uczestników oraz dostęp do materiałów zakulisowych.

1 stycznia 2018 odbyła się premiera dziecięcej wersji talent show The Voice Kids dla osób w wieku 8–15 lat. 16 kwietnia 2019 ogłoszono castingi do programu The Voice Senior dla osób w wieku powyżej 60 lat, które rozpoczęły się 13 maja, zaś premiera formatu odbyła się 7 grudnia.

16 października 2019 Telewizja Polska poinformowała, że wykupiła licencję na format do 2023 roku.

Trenerzy

Prowadzący

Za kulisami

W lipcu 2011 poinformowano, że jednym z trenerów w programie będzie Adam Darski „Nergal”, wokalista deathmetalowego zespołu Behemoth. Zaproszenie artysty do programu telewizji publicznej spotkało się z krytyką ze strony środowisk katolickich. Protesty wystosowało wówczas m.in. Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy oraz biskupi rzymskokatoliccy Wiesław Mering i Sławoj Leszek Głódź, którzy zarzucili TVP m.in. propagowanie satanizmu. W debacie uczestniczyli też politycy Prawa i Sprawiedliwości, którzy również sprzeciwiali się decyzji stacji. 15 września Sejmowa Komisja Kultury i Środków Przekazu, głosami Prawa i Sprawiedliwości, przyjęła uchwałę potępiającą zarząd Telewizji Polskiej m.in. za zatrudnienie muzyka w programie. Kilka dni później TVP wystosowała oświadczenie dla prasy, w którym wyjaśniła, że udział Darskiego w programie „sprowadza się wyłącznie do roli eksperta muzycznego”, a „kontrowersyjny wizerunek sceniczny zespołu Behemoth, kreowany na potrzeby artystyczne, nie ma nic wspólnego z postawą Adama Darskiego w programie”. Pod koniec miesiąca Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji zaopiniowała, że zatrudnienie muzyka nie narusza prawa, a „analiza dotychczas wyemitowanych odcinków programu nie daje podstaw do interwencji”. Prezes TVP Juliusz Braun uznał angaż artysty za „błędną decyzję” i zapewnił, że nie zatrudni go w kolejnej edycji.

• The Voice Kids (Polska)
• The Voice Senior (Polska)
• The Voice (format)

• oficjalna strona internetowa programu