Sakra: Konsekracja na biskupa

od sacer „święty”) – święcenia duchowne w kościołach chrześcijańskich. Termin ten najczęściej dotyczy święceń biskupich. Niegdyś sakrę nadawano nowo wybranym królom, w formie namaszczenia na stanowisko.

W Kościele rzymskokatolickim kapłan mianowany przez Stolicę Apostolską na biskupa otrzymuje sakrę biskupią w ciągu 3 miesięcy od dostania potwierdzenia na piśmie. Bez takiego potwierdzenia żaden biskup nie ma prawa przekazać sakry. Obrzęd wyświęcenia na biskupa odbywa się zazwyczaj w katedrze.

Obrzęd święceń:

• Hymn do Ducha Świętego;
• przedstawienie biskupa-elekta;
• przyrzeczenia biskupie;
• litania błagalna;
• nałożenie rąk na elekta;
• modlitwa święceń;
• namaszczenie głowy;
• przekazanie Księgi Ewangelii i insygniów.

W Kościołach starokatolickich biskupem może zostać każdy kapłan wybrany na demokratycznym synodzie, spośród wszystkich księży Kościoła, większością głosów. Obrzęd wyświęcenia na biskupa odbywa się zazwyczaj w katedrze. Podczas Litanii do Wszystkich Świętych biskup elekt leży krzyżem przed ołtarzem. Po litanii następuje modlitwa konsekracyjna i nałożenie rąk na głowę przyszłego biskupa przez konsekrującego, współkonsekrujących i biskupów obecnych na uroczystości. Biskupi Kościołów zrzeszonych w Unii Utrechckiej wyświęcani są najczęściej przez ich zwierzchników w katedrze biskupów starokatolickich w Utrechcie (Holandia).

• smicha

• Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, tom XXVII, hasło: Sakra Biskupia, red. Grzegorz Polak.