Louis Daniel Armstrong, występujący pod pseudonimami artystycznymi Satchmo lub Pops (ur.
4 sierpnia 1901 w Nowym Orleanie, zm. 6 lipca 1971 w Nowym Jorku) – amerykański trębacz i wokalista jazzowy.
Pseudonim | Satchmo, Pops |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 4 sierpnia 1901 |
Data i miejsce śmierci | 6 lipca 1971 |
Instrumenty | |
Typ głosu | |
Gatunki | jazz, dixieland, swing, pop tradycyjny, jazz chicagowski, styl nowoorleański |
Zawód | muzyk, wokalista |
Aktywność | ok. 1914–1971 |
Instrument | |
trąbka | |
Zespoły | |
Hot Five | |
Strona internetowa |
Wyróżniał się stylem gry na trąbce i wokalistyką jazzową, do której wprowadził śpiew scatem. Jeden z najwybitniejszych trębaczy i muzyków jazzowych w historii muzyki. W 1990 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame. Jego imieniem nazwany został stadion w kompleksie tenisowym USTA National Tennis Center.
Urodził się 4 sierpnia 1901, choć sam utrzymywał, że 4 lipca 1900. Pochodził z biednej rodziny mieszkającej w Nowym Orleanie (Luizjana). Był synem Willie’ego Armstronga (zm. 1933) i Mayann Albert. Miał młodszą siostrę, Beatrice. Gdy był dzieckiem, jego rodzice się rozstali i pozostawili syna pod opieką babki, Josephine Armstrong. Wychował się w środowisku biedoty, wśród ludzi żyjących na pograniczu prawa. Dorabiał, sprzedając gazety i śpiewając w ulicznym kwartecie. Gdy miał sześć lat, znalazł się pod opieką Karnoffskich, żydowskiej rodziny pochodzącej z Litwy, która przyjęła go do siebie, karmiła i wychowywała traktując jak członka rodziny. Jako dziecko uczęszczał do szkółki niedzielnej, gdzie dużo śpiewał.
W 1914 trafił do zakładu poprawczego za nielegalne korzystanie z broni palnej. Tam zafascynował się muzyką, rozpoczął naukę śpiewu, uczył się grać na kornecie i grał w zakładowej orkiestrze dętej, której ostatecznie został kierownikiem muzycznym. Po opuszczeniu zakładu poprawczego w 1915 zamieszkał z ojcem i macochą, Gertrudą; z tego związku miał troje przyrodniego rodzeństwa: braci Willie’ego i Henry’ego oraz siostrę Gertrudę. Po wyjściu na wolność kontynuował grę na kornecie, m.in. występował w knajpach, a także na potańcówkach, piknikach miejskich, pochodach świątecznych i pogrzebach. Na zakup własnego instrumentu dał mu zaliczkę Morris Karnoffsky. Przez kolejne lata dorabiał, rozwożąc węgiel w C. A. Andrews Coal Company i sprzedając gazety, pracował także m.in. przy rozładunku towaru w porcie oraz jako pomocnik rozwoziciela mleka i pracownik firmy wyburzającej stare budynki. Ok. 1917 współtworzył zespół instrumentalny, podjął też naukę gry na kornecie u Joe King Olivera. W 1918 dołączył do orkiestry Kida Ory, poza tym występował gościnnie w innych zespołach, m.in. Tuxedo Brass Band. Następnie został muzykiem w zespole Fate’a Marable’a. W 1921 zaczął występować w kabarecie Toma Andersona oraz został stałym członkiem zespołu Tuxedo Brass Band.
W 1922 przeprowadził się do Chicago, gdzie został zaproszony przez Joe King Olivera do gry jako drugi kornet w jego zespole Creole Jazz Band w „Lincoln Gardens”. W Chicago dokonał też swoich pierwszych nagrań. W 1924 wyjechał do Nowego Jorku, gdzie grał w big-bandzie Fletchera Hendersona. W następnym roku wrócił do Chicago, gdzie grał w orkiestrach Erskine Tate’a i Carrolla Dickersona. W latach 1926–1927 prowadził własne zespoły: Hot Five i Hot Seven. W 1929 występował w rewii „Hot Chocolates” na Broadwayu. W latach 1932–1935 koncertował po Europie.
W 1936 zadebiutował jako aktor rolą w filmie Pennies from Heaven. W trakcie kariery zagrał w ponad 30 filmach, m.in. Hello Dolly.
W 1944 zagrał wielki koncert jazzowy w Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Po II wojnie światowej prowadził mniejsze zespoły pod nazwą All Stars. W latach 60. odbył tournée artystyczne, podczas którego odwiedził kilka państw afrykańskich. Występował często w duecie z Ellą Fitzgerald.
Zmarł na atak serca we śnie 6 lipca 1971. W chwili śmierci przebywał w Queens, w Nowym Jorku. Został pochowany na cmentarzu we Flushing w Queens w Nowym Jorku.
W ostatniej drodze wśród honorowo niosących trumnę byli m.in.: Bing Crosby, Ella Fitzgerald, Dizzy Gillespie, Pearl Bailey, Count Basie, Harry James, Frank Sinatra, Ed Sullivan, Earl Wilson, Alan King, Johnny Carson i David Frost. Na uroczystościach żałobnych Peggy Lee zaśpiewała utwór „The Lord’s Prayer”, a Al Hibbler – „Nobody Knows the Trouble I’ve Seen”, natomiast ostatnią mowę wygłosił Fred Robbins, wieloletni przyjaciel Armstronga.
Był żonaty z Daisy Parker, a w 1924 ożenił się z pianistką Lil Hardin.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Louis Armstrong, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.