Krzysztof Kiersznowski: Polski aktor

26 listopada 1950 w Warszawie, zm. 24 października 2021 w Komorowie) – polski aktor filmowy, telewizyjny, teatralny i głosowy.

Krzysztof Kiersznowski

Imię i nazwisko	Krzysztof Mieczysław Kiersznowski
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1950 Warszawa
Data i miejsce śmierci	24 października 2021 Komorów
Zawód	aktor
Lata aktywności	1976–2021
Multimedia w Wiki Commons
Cytaty w Wikicytatach

Wystąpił w filmach takich jak Vabank (1981), Wakacje z Madonną (1983), Vabank II, czyli riposta (1984), Kiler (1997), Kiler-ów 2-óch (1999), Cześć Tereska (2001), Statyści (2006) i Sztos 2 (2011), a także w serialach: Samo życie, Twarzą w twarz, Barwy szczęścia i Blondynka.

Wczesne lata

Urodził się i dorastał w Warszawie. Aktorstwem zainteresowała go matka, Wanda (z domu Banaszewska; 1926–2009), która pracowała jako referentka w wydziale spraw lokalowych Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy i wydziale kultury Stołecznej Rady Narodowej, a w czasie II wojny światowej jako łączniczka nosiła meldunki do majora Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”. Jego ojciec, Leopold Stanisław Kiersznowski (1920–1998) był żołnierzem AK i jednym z bohaterów powstania warszawskiego, odznaczonym Orderem Virtuti Militari. Jego dziadek ze strony matki, Napoleon Banaszewski (1898–1978), przedwojenny oficer z Wilna, Sybirak, po wojnie znalazł pracę jako bileter w kinie „Świt”, dzięki czemu Kiersznowski chodził na wszystkie projekcje filmów, a potem także do Teatru Współczesnego. Kiedy jego rodzice rozwiedli się, Kiersznowski został pod opieką matki, a ojca widywał sporadycznie. Dopiero po latach, gdy sam założył rodzinę, naprawił relacje z ojcem. W latach 1957–1964 uczęszczał do warszawskiej Szkoły Podstawowej nr 48 im. Adama Próchnika. Do szesnastego roku życia bywał agresywny, dużo czasu spędzał na ulicy w środowisku, które nie stroniło od alkoholu, używek i nieodpowiedzialnych zabaw, powtarzał ostatnią klasę liceum. Jego podejście do życia zmieniła ówczesna przyjaciółka. W 1968, po maturze próbnej, zgłosił się do wojska, a po odbyciu służby zdał maturę. Jako nastolatek zmagał się z jąkaniem. Chodził więc do logopedy, z tą dolegliwością pomógł mu też sąsiad, Andrzej Krasicki, ówczesny dyrektor Teatru Polskiego, który zlecił mu ćwiczenia. Kiersznowski zdał za pierwszym razem na Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi. Ukończył studia w 1977, a rok później uzyskał dyplom.

Kariera

W wieku 26 lat trafił do filmu Andrzeja Wajdy Człowiek z marmuru (1976), gdzie jako towarzysz wręczał kwiaty i gratulował Birkutowi (Jerzy Radziwiłowicz) rekordu. W 1976 zadebiutował na scenie Ośrodka Kultury Teatralnej Teatru Ochoty w roli naczelnika w przedstawieniu Jana Pawła Gawlika Egzamin. W 1978 został dostrzeżony na XIX Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu i otrzymał wyróżnienie za rolę prokuratora w sztuce Krzywa płaska Jana Szymańskiego w reżyserii Jana Machulskiego w warszawskim Teatrze Ochoty, z którym był związany w latach 1977–1980 i 1989–1990. Występował także w teatrach warszawskich: Studio (1979–1987), Sceny Prezentacje (1980–1981), Komedia (1999, 2011), Rampa (2003), Rozmaitości (2006), Poloni (2008, 2016), Capitol (2014), tm (2016), IMKA i Kamienica (2020) oraz Teatrze Polskim w Bydgoszczy (1988–1989), Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze (2006), Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie (2007) i Teatrze Nowym w Łodzi (2010).

Stał się rozpoznawalny dzięki drugoplanowym rolom filmowym w produkcjach Juliusza Machulskiego: jako gangster nieudacznik „Nuta”, brat „Moksa” (Jacek Chmielnik) w Vabanku (1981) i Vabanku II (1984), gangster „Wąski” w Kilerze (1997) i Kiler-ach 2-óch (1999), porucznik Tarkowski, oficer Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Superprodukcji (2002) oraz ślusarz w Ile waży koń trojański? (2008). Kreacja ojca Tereski w dramacie psychologicznym Roberta Glińskiego Cześć Tereska (2001) przyniosła mu Polską Nagrodę Filmową Orła 2002. Wystąpił też w dramacie historycznym Volkera Schlöndorffa Strajk (2006) i Ballada o Piotrowskim (2007) w roli tytułowej życiowego nieudacznika. Za drugoplanową rolę Edwarda Gralewskiego w komedii Michała Kwiecińskiego Statyści (2006) zdobył nagrodę na 31. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni i Orła 2007.

W 2007 przyjął rolę Stefana Górki, ojca Kasi (Katarzyna Glinka) w serialu TVP2 Barwy szczęścia. W serialu TVN Twarzą w twarz (2007) zagrał podinspektora Janusza Wnuka, który prowadzi śledztwo w sprawie śmierci policjanta.

Był żonaty z Francuzką Martin, która pracowała w dyplomacji. Mieli dwoje dzieci – syna Maximiliena (ur. 1978), asystenta na wydziale prawa, i córkę Catherine (ur. 1984), która ukończyła architekturę wnętrz.

25 lipca 2018 na rondzie w centrum Warszawy przeżył wypadek drogowy. Jego samochód, po uderzeniu przez inny pojazd, został doszczętnie zniszczony.

Zmarł 24 października 2021 w Komorowie k. Pruszkowa. Powodem śmierci był nowotwór, z którym zmagał się od wielu lat. 4 listopada 2021 po mszy pogrzebowej w kościele pw. św. Aleksandra w Warszawie, został pochowany na cmentarzu w Komorowie.

Teledyski

• Krzysztof Kiersznowski w bazie filmpolski.pl
• Krzysztof Kiersznowski w bazie Filmweb
• Krzysztof Kiersznowski w bazie IMDb (ang.)
• Krzysztof Kiersznowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09] .
• Krzysztof Kiersznowski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”