Klasyfikacja Dziesiętna Deweya: System klasyfikacji zbiorów bibliotecznych

Pierwsze wydanie pochodzi z 1876 roku i zawierało jedynie 11 stron tablic oraz indeks przedmiotowy. Kolejne wydania były sukcesywnie rozbudowywane. Drugie, z 1885 roku, miało już 314 stron tablic i około 1000 symboli.

Wszystkie tablice KDD redagowane są w języku angielskim i wydawane przez Bibliotekę Kongresu w Waszyngtonie, przy współpracy ze Stowarzyszeniem Bibliotek Amerykańskich. Klasyfikacja Deweya stworzona została w układzie dziesiętnym, składa się z 10 działów, z których każdy może być dzielony na kolejne 10 i tak dalej^{[potrzebny przypis]}. Symbole są zanotowane cyfrowo, w postaci tak zwanego minimum trzycyfrowego, czyli od 000 do 999. Po trzech cyfrach używa się kropki (.) tworząc symbole rozbudowane. Dewey wprowadził również stałe symbole w postaci poddziałów wspólnych, dla określenia cech formalnych, geograficznych i językowych wspólnych dla wszystkich działów^{[potrzebny przypis]}.

Schemat działów głównych klasyfikacji Deweya przedstawia się następująco:

• 000Informatyka, informacje i prace ogólne
• 100Filozofia
• 200Religia
• 300Nauki społeczne
• 400Język
• 500Nauka
• 600Technologia
• 700Sztuka i rekreacja
• 800Literatura
• 900Geografia i historia

Oto (przykładowo) rozwinięcie działu głównego 000:

• 000Dzieła treści ogólnej
• 010Bibliografie i katalogi
• 020Bibliotekoznawstwo
• 030Encyklopedie ogólne
• 040Zbiory prac
• 050Czasopisma treści ogólnej
• 060Stowarzyszenia
• 070Dzienniki. Dziennikarstwo
• 080Dzieła zbiorowe. Wydawnictwa seryjne. Poligrafia
• 090Rękopisy i książki rzadkie

Klasyfikacja dziesiętna Deweya ulega modyfikacjom, w 2003 roku wyszło jej 22. wydanie.

• uniwersalna klasyfikacja dziesiętna
• klasyfikacja dwukropkowa