Kennin-Ji

Jego założycielem i pierwszym opatem był Myōan Eisai, a fundatorem siogun Minamoto no Yori'ie. Świątynia została zbudowana w 1202 roku w Kioto według chińskiego wzoru wzdłuż osi północ-południe. Warunkiem postawionym Eisaiowi była jego zgoda na postawienie na terenie świątyni pawilonów, w których będą się odbywać praktyki szkół shingon (Shingon-in) i tendai (Tendai-in). Mimo różnych nacisków ze strony starszych szkół buddyzmu japońskiego z góry Hiei (shingon, tendai, kegon), aby zabronić Eisaiowi nauczania, cieszył się on poparciem siogunatu i na tyle wzmocnił swoją pozycję, że Kennin-ji została uznana za oficjalną świątynię. Podstawą praktyki był zen w tradycji rinzai. Jednak dopiero chiński mistrz Lanxi Daolong (1213-1278) uczynił z tego klasztoru miejsce praktyki wyłącznie zenu w stylu rinzai. Kennin-ji została autoryzowana jako filia świątyni Enryaku.

Drugim opatem klasztoru został Ryōnen Myōzen. Od 1217 do 1223 roku jego uczniem w Kennin-ji był Eihei Dōgen, co opisał w swojej pracy Shōbōgenzō w rozdziale "Bendōwa". W tym czasie klasztor ten nie cieszył się żadnym prestiżem jako klasztor zen i oficjalnie należał do szkoły tendai.

Dziesiątym opatem klasztoru został Enni Ben’en, który starał się ożywić w nim praktykę po śmierci Myōzena. Enni odbudował także i znacznie powiększył budynek mnichów po pożarze. Po nim opatem klasztoru został chiński mistrz chan Lanxi Daolong. W ciągu trzech lat prowadzenia klasztoru (1259-1261) Lanxi doprowadził do wyrugowania z niego wszelkich obcych zenowi praktyk i zamienił Kennin-ji w czysty klasztor zen. Odtąd mnisi żyli w strachu przed atakami ze strony mnichów z innych szkół .

W klasztorze tym praktykował zen Musō Soseki pod kierunkiem ucznia Lanxi Daolonga – Muina Embana (1230-1307).

Również i na początku XIV wieku klasztor był prowadzony przez chińskiego mistrza Dongminga Huiri (1272-1340), który – chociaż należał do szkoły caodong (jap. sōtō) w linii od mistrza Hongzhi Zhengque (1091-1157) – ze względu na jego artystyczne zainteresowania bardziej pasował do linii nauczania mistrzów szkoły linji (jap. rinzai) takich jak np. Yishan Yining. Później klasztor był prowadzony przez mistrza Qingzhuo Zhengchenga (1274-1339).

W 1306 roku opatem klasztoru został Yakuō Tokken (1245-1320), uczeń Lanxi Daolonga.

W połowie XIV wieku praktykowało w tym klasztorze pod kierunkiem opata Ryūzana Tokkena (1284-1358) dwoje słynnych później i zaprzyjaźnionych ze sobą przedstawicieli ruchu gozan: Gidō Shūshin (późniejszy opat m.in. Kennin-ji) i Zekkai Chūshin (1336-1405).

W wieku 13 lat do Kennin-ji trafił Ikkyū Sōjun (1394-1481) i zaczął studiować u mnicha-poety Botetsu należącego do ruchu gozan. Tu rozwinął swój poetycki talent, jednak po czterech latach odszedł z tego klasztoru zniesmaczony światowymi ambicjami mnichów.

Świątynia Kennin jest jednym z pięciu najważniejszych obiektów sakralnych buddyzmu zen w Kioto, zwanych łącznie: Kyōto-gozan. "Gozan" oznacza dosł. "pięć gór" (świątynie budowano przeważnie w trudno dostępnych partiach gór). Kennin-ji zawsze znajdował się na liście pięciu głównych klasztorów. Na liście sioguna Yoshimitsu (1358-1408) zajmował trzecią pozycję w Kioto za Tenryū-ji i Shōkoku-ji.

Na terenie klasztoru znajduje się wiele świątyń i ogrodów. Jednym z ogrodów jest kare-sansui – ogród z piasku i skał.

W 2002 roku klasztor obchodził 800-lecie powstania.

• Judith Clancy: Kyoto. City of Zen. Tokio: Tuttle, 2012, s. 144. ISBN 978-4-8053-0978-0.
• Heinrich Dumoulin: Zen Buddhism: A History. Japan. Nowy Jork: Macmillan Publishing Company, 1988, s. 509. ISBN 0-02-908250-1.
• William M. Bodiford: Sōtō Zen in Medieval Japan. Honolulu: University of Hawaii Press, 1993, s. 343. ISBN 978-0-8248-3303-9.

• http://www.youtube.com/watch?v=YICJPxjheaQ Filmik
• http://www.kenninji.jp/english/index.html Oficjalna strona internetowa świątyni (ang.)
• http://www.kenninji.jp/gallery/index.html Galeria zdjęć własnych świątyni (ang. jap.)
• http://www.kenninji.jp/grounds/index.html Plan świątyni – rozmieszczenie pawilonów

• Klasztor buddyjski

•  
  Brama Chokushi
•  
  Hattō – Pawilon Wykładów (Pawilon Dharmy)
•  
  Hattō
•  
  Hattō
•  
  Brama Sanmon
•  
  Hōjō
•  
  Siedziba opata
•  
  Shūmu Hon'in (Pawilon Administracyjny)
•  
  Daigenkan, Hōjō
•  
•  
  Miejsce pochówku mnicha zen o imieniu Ankokuji Ekei (żył w XVI w. pełnił rolę posła, został ścięty)
•  
  Junsaku Koizumi: Bliźniacze smoki, malowidło na stropie Pawilonu Dharmy
•  
  Bóg Wiatru i Bóg Piorunów
•  
•  
  Ogród Daiō-en (karesansui)
•  
  Ogród zen
•  
  Ogród