Hermann Fegelein

30 października 1906 w Ansbach, zm. 28 kwietnia 1945 w Berlinie) – SS-Gruppenführer, przedstawiciel Heinricha Himmlera i oficer łącznikowy Waffen-SS przy Głównej Kwaterze Adolfa Hitlera, zbrodniarz wojenny, odpowiedzialny m.in. za masakry Żydów na bagnach Prypeci.

Hermann Fegelein

Hans Otto Georg Hermann Fegelein

Hermann Fegelein (w mundurze SS-Standartenführera)
SS-Gruppenführer
Data i miejsce urodzenia	30 października 1906 Ansbach
Data i miejsce śmierci	28 kwietnia 1945 Berlin
Przebieg służby
Lata służby	1925–1945
Jednostki	Waffen-SS
Stanowiska	dowódca: Brygada Kawalerii SS 8 Dywizji Kawalerii SS Florian Geyer
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa operacja Barbarossa masakry na bagnach Prypeci bitwa pod Moskwą
Odznaczenia
Multimedia w Wiki Commons
Cytaty w Wikicytatach

Był synem Johanna Fegeleina, właściciela szkoły jeździectwa w Monachium. Pracę rozpoczął jako stajenny. Później pracował jako dżokej. W latach 1927–1929 służył w szeregach bawarskiej policji. Od 1933 roku był członkiem NSDAP i SS-Reiterei. W latach 30. zdobył sławę jednego z czołowych zawodników jeździectwa w III Rzeszy. Został kierownikiem Szkoły Jazdy Konnej SS (SS-Hauptreitschule), którą zorganizowano w Monachium na przełomie 1936 i 1937 roku na bazie szkoły jeździectwa, którą prowadził jego ojciec.

W 1939 roku otrzymał stopień SS-Obersturmbannführera i stanowisko dowódcy 1. pułku kawalerii SS (1. SS-Totenkopf-Reiterstandarte). Krótko po zakończeniu kampanii wrześniowej jednostka ta została skierowana do okupowanej Polski. W latach 1939–1940 podwładni Fegeleina uczestniczyli w egzekucjach przedstawicieli polskiej inteligencji, które przeprowadzano w ogrodach sejmowych w Warszawie oraz w podwarszawskich Palmirach. Byli ponadto zaangażowani w akcję wysiedlania Polaków i Żydów z Kraju Warty, a także uczestniczyli w obławie na Oddział Wydzielony Wojska Polskiego mjr. „Hubala” oraz w towarzyszących mu pacyfkacjach polskich wsi. Za udział w tej ostatniej operacji Fegelein został odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy.

W pierwszych dniach ataku Niemiec na ZSRR Fegelein dowodził pułkiem w czasie walk nad Narwią i Biebrzą. Pod koniec lipca 1941 roku został dowódcą nowo utworzonej Brygady Kawalerii SS. Kierował akcją eksterminacyjną na bagnach Prypeci, trwającą od końca lipca do połowy września 1941 roku. Jego podwładni zamordowali w tym czasie od 24 tys. do 30 tys. cywilów, w większości Żydów. W kolejnych miesiącach dowodzona przezeń brygada uczestniczyła w akcjach pacyfikacyjnych i operacjach przeciwpartyzanckich na tyłach Grupy Armii „Środek”. Zimą 1941/42 dowodził brygadą w czasie ciężkich walk obronnych w rejonie Rżewa.

W 1942 roku został inspektorem jednostek konnych i zmotoryzowanych Waffen-SS. Jeszcze w tym samym roku objął dowodzenie nad 8 Dywizją Kawalerii SS „Florian Geyer”, które sprawował do 1943 roku.

Ranny, po odbytej rekonwalescencji, od 1 stycznia 1944 był oficerem łącznikowym Waffen-SS przy Głównej Kwaterze Wodza. 3 czerwca 1944 powodowany jedynie względami kariery zawodowej ożenił się w Salzburgu z siostrą wieloletniej partnerki, a na krótko przed śmiercią, żony Hitlera, Evy Braun – Margarete (Gretl) Braun. Przyjęcie weselne odbyło się w willi Hitlera na Kehlsteinie, a w prezencie ślubnym Hitler mianował go generałem dywizji Waffen-SS^{[potrzebny przypis]}.

25 kwietnia 1945 Fegelein opuścił potajemnie bunkier Hitlera pod Kancelarią Rzeszy prawdopodobnie z zamiarem ucieczki do neutralnej Szwajcarii. Po tym jak telefonicznie usiłował nakłonić Evę Braun do ucieczki z Berlina, odnaleziono go 27 kwietnia w stanie ciężkiego upojenia alkoholowego w jego berlińskim mieszkaniu w towarzystwie niezidentyfikowanej rudowłosej kobiety (prawdopodobnie agentki brytyjskiej zatrudnionej w poselstwie tureckim). W trakcie aresztowania przez szefa Dienststelle I RSD, Petera Högla, znaleziono przy nim torby z pieniędzmi, klejnotami oraz fałszywymi paszportami. Christa Schroeder, sekretarka Hitlera i inne osoby z jego kręgu były przekonane, że Fegeleina i Evę Braun łączył co najmniej platoniczny romans.

Na polecenie Hitlera po doprowadzeniu do bunkra zdegradowany (właściwie autodegradacja – sam zerwał dystynkcje) w celu dalszego pełnienia służby liniowej jako szeregowiec. W dalszej kolejności, za namową Otto Günschego został oddany pod doraźny sąd wojenny pod przewodnictwem Wilhelma Mohnkego. Po odroczonym na kilkanaście godzin z powodu upojenia alkoholowego uproszczonym procesie skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie.

Wyroku nie wykonano. Fegelein został nocą z 28 na 29 kwietnia 1945 wyprowadzony z miejsca osadzenia pod pozorem doprowadzenia na widzenie z Hitlerem, a następnie zastrzelony strzałem w plecy, oddanym poprzez konwojującego go agenta RSD w ogrodach Kancelarii Rzeszy.

Jego bratem był Waldemar Fegelein – dowódca 37 Ochotniczej Dywizji Kawalerii SS.

• Srebrna Odznaka za Walkę Wręcz (5 grudnia 1943)
• Srebrna Odznaka Szturmowa Piechoty (2 października 1941)
• Srebrna Odznaka za Rany 20 Lipca 1944
• Krzyż Żelazny
  • II Klasy (15 grudnia 1940)
  • I Klasy (28 czerwca 1941)
• Krzyż Zasługi Wojennej II klasy z mieczami (1 września 1942)
• Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (1 września 1942)
• Krzyż Niemiecki - złoty (1 listopada 1943)
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami
  • Krzyż Rycerski (2 marca 1942)
  • Liście Dębu (22 grudnia 1942)
  • Miecze (30 lipca 1944)
• Medal Pamiątkowy 1 października 1938 z okuciem Zamek Praga
• Medal Pamiątkowy 13 marca 1938
• Odznaka za Służbę w SS III Klasy
• Odznaka Honorowa Olimpijska I Klasy
• Srebrny Medal za Męstwo Wojskowe

• Waitman Wade Beorn: Polowanie na Żydów. Zbrodnie Wehrmachtu. Warszawa: 2017. ISBN 978-83-7773-537-4.
• Chris Bishop: Dywizje Waffen-SS 1939-1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13640-3.
• Henning Pieper: Fegelein's Horsemen and Genocidal Warfare. The SS Cavalry Brigade in the Soviet Union. Houndmills, Basingstoke: Palgrave Macmillan, 2015. ISBN 978-1-137-45633-5. (ang.).
• Ostatnie dni Hitlera, H. R. Trevor Roper, Wydawnictwo Poznańskie 1963
• Katakumba. Ostatnie dni w bunkrze Hitlera, Uwe Bahnsen, James O’Donnel, wyd. Adamski i Bieliński 2003, ISBN 83-89187-36-1
• Teczka Hitlera; materiały wieloletniego śledztwa utajnionego przez Stalina, (ДЕЛО Но-1-Г-23), pod red. Henrik Eberle & Matthias Uhl, wyd. Świat Książki 2005, ISBN 83-247-0047-1
• Byłam sekretarką Adolfa Hitlera, Christa Schroeder, wyd. Bellona 2000, ISBN 83-11-08974-4