Zespół Muzyczny Danzig

Era klasyczna (1987–1994)

Pod koniec 1983 Glenn Danzig i Eerie Von rozpoczęli pracę nad projektem który przekształcił się ostatecznie w Samhain (nazwa pochodzi od celtyckiego rytuału). Samhain przetrwał do 1986 roku, do momentu, w którym Glenn spotkał Ricka Rubina z wytwórni Def American. Po koncercie Samhain w 1986 roku w The Ritz na The New Music Seminar w Nowym Jorku Rubin obiecał podpisać z zespołem kontrakt. Wytwórnia dopiero zaczynała się rozwijać (m.in. rok wcześniej podpisała kontrakt ze Slayerem) i poza swobodą artystyczną nie mogła wiele zagwarantować Glennowi. Jednak po wizycie w biurze wytwórni na Broadwayu i rozmowie z Rubinem Glenn postanowił związać się z Def American. Glenn tak wspomina te chwile: "Wytwórnia była wtedy typową dorabiającą się dopiero firmą mieszczącą się na poddaszu. Wszędzie był bajzel, kupa śmieci, sterty płyt i kaset, telefon ciągle dzwonił, a ludzie nie mówili, tylko krzyczeli. Było całkiem nieźle! Wyszliśmy stamtąd i poszliśmy na pizzę. Rozmawialiśmy, Rick powiedział mi wtedy, że widzi w nas prawdziwy band z przyszłością, że jesteśmy nietypowi i poza wszystkimi trendami. Jeśli skupimy się tylko na zespole możemy wiele osiągnąć i będziemy mieć dużo do powiedzenia. Więcej niż inne bandy, Spodobało mi się". Samhain zmienił się, za namową Rubina i w celu uniknięcia kłopotów procesowych, w Danzig a współpraca Def American z Glennem układała się pomyślnie przez kilka lat.

Debiut nie okazał się wielkim sukcesem komercyjnym, na ten trzeba było poczekać do roku 1992, ale płyta pokazała jak olbrzymi potencjał drzemie w zespole. Mocne, dynamiczne a jednocześnie melodyjne i świetnie zaśpiewane utwory łatwo zapadają w pamięć. W 1990 roku Danzig wydał swój drugi album Danzig II: Lucifuge. Płyta mroczna, tajemnicza, mocna i jednocześnie spokojna.

Wreszcie nadszedł przełomowy rok 1992 w sprzedaży ukazuje się trzecie wydawnictwo Danziga - Danzig III: How the Gods Kill. Płyta wędruje z miejsca na 24. pozycję na liście Billboardu i staje się pierwszym sukcesem komercyjnym w karierze zespołu.

W roku 1993 Danzig wydał minialbum Thrall: Demonsweatlive, a w 1994 płytę Danzig 4. Były to ostatnie wspólne nagrania pierwszego składu Danzig. Chuck Biscuits nie doczekał nawet premiery 4. Glenn wyrzucił go z zespołu za ciągłe nadużywanie narkotyków: "Chuck sprawdził się jako perkusista, ale miał pewne problemy, z którymi musiał sobie poradzić. Od samego początku powiedziałem mu - koniec z dragami, to nie jest dla mnie - to było chyba na trasie z Metalliką (1994) kiedy Chuck próbował się zabić. Każdego wieczora przeżywaliśmy koszmar. Chuck zwykł mówić 'okay, zagram koncert, ale noc to czas na nocne sprawy' więc musieliśmy się pożegnać...".

Era eksperymentalna (1996−1999)

W 1996 roku ukazała się kolejna płyta Danzig - 5 Blackacidevil. Na albumie Glenn zagrał na większości instrumentów. Poza wokalami zagrał także na gitarze, gitarze basowej i instrumentach klawiszowych. Zespół zaprezentował nowe, industrialne brzmienie, zachowując jednocześnie elementy charakterystyczne dla całej twórczości zespołu. Blackacidevil okazała się wielkim zaskoczeniem dla wielu fanów. Glenn tak wspomina piąty album i zamieszanie jakie on wywołał: "Tamta płyta powstała bo musiała powstać. Chciałem nagrać taki album, to wszystko. Gdybym nie czuł takiej potrzeby nie zrobiłbym tego, ale ludzie nie są w stanie tego zrozumieć, ciągle zadają mi pytania 'dlaczego nagrałeś mi taki album', etc... jestem artystą, wyrażam to co czuję w danej chwili, skoro wówczas odczuwałem właśnie w ten sposób, powstał taki właśnie materiał, jestem z niego dumny!"

Tego samego roku, w listopadzie Danzig ponownie wszedł do studia i nagrał 7 utworów na nigdy nie wydaną EP-kę BleedAngel. Od tamtego czasu zespół kilkukrotnie zmieniał skład kapeli, na kolejnej płycie po raz kolejny zmienił brzmienie.

W listopadzie 1999 roku ukazał się 6:66 Satan’s Child - szósty album zespołu i spotkał się on z bardzo zróżnicowanymi reakcjami ze strony fanów i krytyków muzycznych. Zawierał mroczną muzykę z pogranicza heavy i doom metalu akcentowaną tłem elektronicznym, śpiew Glenna także był trochę inny, bardziej szepczący. W krytyce posuwano się do określenia gatunku prezentowanego na albumie jako nu metal, gatunku paradoksalnie odrzucanego przez lidera zespołu. Na tle wcześniejszych i późniejszych dokonań zespołu, płyta ta jest uważana za najsłabszą.

Powrót do źródeł (2000-)

W 2000 roku skład zespołu ustabilizował się. Nowymi stałymi członkami zostali: gitarzysta Todd Youth oraz basista Howie Pyro, obydwaj to weterani nowojorskiej sceny punkowej. W tym składzie zespół wydał w 2002 roku siódmy album I Luciferi. Muzyka została tym razem całkowicie pozbawiona elektroniki, nacisk położono na klasyczne metalowe instrumentarium i ciężar. Niektóre z utworów przypominały dokonania Danzig z czterech pierwszych płyt, co część fanów uznała za dobry znak i powrót zespołu do formy, chociaż niektórzy byli rozczarowani jakością produkcji albumu.

W 2004 roku, Danzig wydał ósmy album studyjny, Circle of Snakes, który wraz z poprzednim I Luciferi jest uważany za powrót do stylu z początkowego okresu działalności zespołu. Skład zespołu ponownie uległ zmianie, nowym gitarzystą został Tommy Victor z zespołu Prong. Brzmienie znów uległo zmianie, głównie ze względu na dominującą we wszystkich utworach gitarę Victora. Album krytykowano za zbytnie wyeksponowanie gitar, przez co ucierpiało na tym brzmienie perkusji i śpiew Glenna.

W 2007 roku, po latach zapowiedzi, ukazał się podwójny album kompilacyjny The Lost Tracks of Danzig zawierający niepublikowane utwory powstałe podczas sesji nagraniowych wszystkich poprzednich albumów zespołu.

Albumy

Cover albumy

• Kompilacje

Albumy koncertowe

Single

• Oficjalna strona zespołu (ang.)
• Oficjalny fanklub zespołu (ang.)