Brytyjska Strefa Okupacyjna W Niemczech

W jego skład wchodziły Szlezwik-Holsztyn, Hanower, Westfalia, północna część Nadrenii, Wolne Miasto Hamburg, Wolne Państwo Lippe, Brunszwik, Oldenburg i Schaumburg-Lippe. Brytyjski sektor Berlina tworzyły okręgi administracyjne Charlottenburg, Tiergarten, Wilmersdorf i Spandau.

Brytyjska strefa okupacyjna w Niemczech

British Zone of Occupation in Germany

1945–1949
Flaga
Język urzędowy	niemiecki, angielski
Stolica	Bad Oeynhausen
Status terytorium	okupacja wojenna
Zależne od	Sojuszniczej Rady Kontroli Niemiec i  Wielkiej Brytanii
Powierzchnia  • całkowita	97 698 km²
Liczba ludności (1946)  • całkowita   • gęstość zaludnienia	22 303 504 228 osób/km²
Waluta	Reichsmark (1945–1948) Marka niemiecka (1948–1949)
Kapitulacja III Rzeszy	8 maja 1945
Połączenie stref okupacyjnych w Bizonię Połączenie stref okupacyjnych w Trizonię Proklamacja Republiki Federalnej Niemiec	1 lutego 1947 (powstanie Bizonii) 3 czerwca 1948 (powstanie Trizonii) 23 maja 1949 (powstanie RFN)
Brytyjska strefa okupacyjna
Multimedia w Wiki Commons

Podczas konferencji jałtańskiej podjęto decyzję podziału Niemiec na trzy strefy okupacyjne: radziecką, amerykańską i brytyjską.

Brytyjska administracja przeprowadziła szeroką denazyfikację, usuwając z administracji i urzędów zwolenników nazizmu. Śledztwami objęto 2 mln ludzi, około 45% podejrzanych oczyszczano z zarzutów.

1 lutego 1947 utworzono wspólną anglosaską strefę Bizonię. 3 czerwca 1948 francuska strefa okupacyjna połączyła się ze strefą brytyjską i amerykańską w Trizonię. 23 maja 1949 na jej terenie powstała Republika Federalna Niemiec.