Baszkirzy

Żyją w przemieszaniu z Rosjanami oraz bliskimi kulturowo Tatarami. Część Baszkirów uważa za swój język ojczysty tatarski oprócz, a czasami zamiast baszkirskiego. Ta bliskość kulturowa i częsta dwujęzyczność powoduje trudności przy określaniu liczebności zarówno Baszkirów jak i Tatarów w Baszkirii. Oceny są różne od 1370 do 1870 tysięcy. Według spisu z 2010 w Baszkirii mieszka 1 172 287 Baszkirów, co stanowi 29,5% populacji regionu, co plasuje ich za Rosjanami (36,1%) i przed Tatarami (25,4%). W sąsiadujących obwodach liczebność Baszkirów wynosi odpowiednio: 162 513 (4,8% populacji) w czelabińskim, 46 696 (2,3%) w orenburskim, 31 183 (0,8%) w obwodzie swierdłowskim, 32 730 w Kraju Permskim i 13 726 w Tatarstanie.

Historyczne rozmieszczenie Baszkirów

•  
  Tatarzy i Baszkirzy w RFSRR w 1989
•  
  Baszkirzy w Baszkirii w 2002

 

 

Baszkirzy aż do przełomu XVIII i XIX wieku byli pasterzami, prowadzili koczownicze życie podzieleni na liczne plemiona, które nie miały świadomości wspólnoty narodowej. Hodowali bydło, konie, kozy i owce. Wraz z przybyciem osadników z Rosji zmuszeni zostali do osiedlenia się i zmienili się w rolników, co rozbiło ich plemienną strukturę. Obecnie wielu żyje w miastach utrzymując się z pracy w przemyśle petrochemicznym. Stolicą Baszkirów jest miasto Ufa, które ze względów kulturowych jest ważne dla wszystkich muzułmanów żyjących na Uralu.

Baszkirzy są muzułmanami sunnitami. W XVIII wieku cerkiew rosyjska próbowała nawrócić ich na prawosławie, ale bezskutecznie.

• echpochmak – narodowa potrawa baszkirska
• czak-czak – narodowa potrawa baszkirska