Veïcul De Transpòrt De Tropas

Pòu èsser blindat e dispausar d'un armament leugier mai aquò es pas sistematic. Uei, lei VTT son estats en partida remplaçats per lei veïculs de combat d'infantariá per un usatge dirècte sus lo prat batalhier. Pasmens, en causa de son còst feble, lei VTT demòran un veïcul important dins lo combat terrèstre modèrne.

L'idèa de concebre un tau veïcul apareguèt durant la Premiera Guèrra Mondiala e certanei carris britanics foguèron dotats d'una capacitat de transpòrt. Pasmens, lei premiers VTT vertadiers foguèron imaginats durant l'entre doas guèrras (Sd.Kfz. 251 alemand, Panhard 179 francés, etc.). La premiera utilizacion massisa de VTT se debanèt durant la Segonda Guèrra Mondiala mai aquelei veïculs èran fòrça vulnerables ai tirs deis armas anticarri. Dins aquò, divèrseis assais e prototipes mostrèron l'interès dau concèpte.

Après 1945, lei VTT foguèron utilizats per totei leis armadas modèrnas (M113 estatsunidenc, BTR-40 sovietic, etc.). Aquò entraïnèt d'un gròs nombre de veïculs e de versions especializadas. Permetèt la motorizacion de l'infantariá. Pasmens, lei limits dau blindatge e de l'armament èran totjorn un problema. En 1967, l'aparicion dau BMP-1, lo premier veïcul de combat d'infantariá vertadier, marquèt l'abandon progressiu dau VTT dins lei combats pus intens. D'efiech, lei veïculs de combat d'infantariá ofrisson generalament un armament pus poderós e un blindatge pus eficaç. Dins aquò, aquò empacha pas lo VTT de gardar un interès per lo desplaçament dei tropas dins d'environaments perilhós.

• Infantariá.

• (en) T. J. O'Malley e Ray Hutchins, Fighting Vehicles: Armoured Personnel Carriers & Infantry Fighting Vehicles, Greenhill Books, 1996.