Pèire Cardenal: Trobador occitan

Sa vida, coma la de fòrça trobadors, es mal coneguda. Sa biografia anciana, establida per Miquel de la Tor cap a l'an 1300, se resuma a un dozenat de frasas.
Son paire, un cavalièr respectat e poderós, lo faguèt dintrar encara enfant a la canorga del Puèi Nòstra Dòna per èsser canonge. Ailà, aprenguèt a legir e a cantar.
A vint e tres ans, daissèt los òrdres e dintrèt a la cor dels comtes de Tolosa (Raimon VI, puèi Raimon VII). Maridat cap a l'edat de cinquanta ans, aguèt al mens dos filhs.
E mai qu'installat a la cor dels comtes de Tolosa, viatjèt sovent (causa escassa per un trobador) acompanhat de son joglar. Sa correguda s'acava a Montpelhièr, ont lo rei d’Aragon Jacme lo Conquistaire apara los trobadors e los joglars.
Son òbra es rica e satirica. Es un trobador engatjat, moralista, rebèl, que denóncia las mors politicas e ecclesiasticas de son temps. Es l'autor de fòrça sirventeses e de qualques cansons.
« Mèstre incontestat del sirventés politic, moral e religiós, daissèt 96 poesias, siá 4 393 verses. Sa poesia prepausa una morala de tolerància e emprenhada de l'esperit critic de la societat occitana d'abans la conquista francesa (crosada dels Albigeses : 1209-1244) e d'abans l'Inquisicion. Denoncia l'imoralitat d'una partida del clergat de son epòca. »

Faguèt una satira contra los dominicains ("jacopin") coma se pòt legir dins la quatrena cobla del poèma XXVIII ("Ab votz d'angel ", publicat en 1229):

• Sas òbras e sa vida, en occitan e en francés