Batalha D'ankara

S'acabèt per una victòria timurida majora ambé la captura dau sultan otoman.

D'efèct, entranaïda per lei tensions entre lei doas dinastias, la campanha veguèt la lucha entre una armada timurida ben preparada e una fòrça otomana ja usada per d'operacions lòngas còntra Constantinòple. De mai, la fidelitat dei tribüs turcs anatolianas èra pas assegurada en causa de la volontat de sei caps de gardar son autonòmia. Ansin, Tamburlan poguèt aprofichar lei dificultats de son adversari per se plaçar en posicion favorabla. Après la revirada saunosa de la premiera carga otomana que foguèt rompuda per leis arquiers de cavalariá de Tamburlan, unei soudats turcs abandonèron lo prat batalhier ò capitulèron entraïnant l'enceuclament de Bajazet e de sei vassaus crestians. La reduccion d'aquelei fòrças foguèt malaisat en causa de l'equipament pesuc dei chivaliers crestians capables d'arrestar lei sagetas deis arquiers timuridas. Una partida importanta de sei soudats crestians poguèron ansin rompre lei linhas timuridas amb un fiu de Bajazet e lo tesaur otoman. En revènge, lo sultan refusèt de fugir e foguèt capturat.

La batalha foguèt saunosa per lei doas armadas. Tamburlan perdiguèt entre 15 000 e 25 000 òmes e Bajazet entre 15 000 e 40 000. Lo venceire poguèt reorganizar Anatolia e restaurar l'autonòmia dei principats turcs. En revènge, l'Empèri Otoman foguèt fòrça afeblit per la captura de son cap que moriguèt en 1403 en captivitat. Aquò entraïnèt una guèrra civila lònga entre seis eiretiers que s'acabèt solament dins leis annadas 1410.