Mitologia Atlàs

Non deu èsser confondut amb Atlàs (Atlantida).

Pels articles omonims, vejatz Atlàs (omonimia).

Dins la Bibliotèca istorica de Diodora de Sicília, Atlàs es presentat coma lo filh del dieu Oranos, e l'Igin lo plaça dins la tièra dels Oceanos, Iperion e Cronos, los Titans de « la primièra generacion ».

E mai engendrèt las Pleiadas (amb Pleionèa), las Iadas (amb Etra), las Esperidas (amb la seuna neboba Esperis) e Calipso. Aprèp la revòlta dels Titans contra los dieus Olimpans, foguèt condemnat par Zèus a sostenir lo monde fins a que un vòlga lo remplaçar.

Autres còps èra nomenat «Portera Tera», («protaire de la Tèrra», a l'epòca de la Grècia antica.

A un ròtle dins mai d'una legendas, coma aquela de la pomas d'aur del jardin de las Esperidas: Eracles lo ven veire per que ane culhir las pomas per el; Atlàs acceptèt amb per condicion qu'Eracles sostenga lo monde a la seuna plaça dins aquel temps. Atlàs volent pas tornar prendre lo monde, Eracles deguèt utilizar l'engana. Diguèt a Atlàs, qu'èra pas gaire intelligent, qu'aviá mal a l'esquina e qu'aviá besonh d'ajuda. Atlàs acceptèt de tornar prendre lo glòbe celèstial lo temps qu'Eracles se repausa. Mas plan segur prenguèt las pomas e se n'anèt daissant lo titan portar lo monde.

Donèt son nom al massís de l'Atlàs, ont la tradicion situa la demorança del titan (Esioda l'aviá situat als tèrmes occidentals del monde), e tanben que als atlàs de geografia. L'eròs Persèu, viatjava cap a sa tèrra mairala, aviá demandat l'espitalitat al Titan. Atlàs refusèt, e Persèu lo transformèt en pèira mercé al cap de la Gorgona Medusa, formant lo Mont Atlàs.

• Atlàs (Atlantida)
• Divinitats grègas primordialas