Schietjagers

Hen un wenn weert se ok bi de Familie vun de Möwen (Laridae) insorteert. De groten Aarden vun düsse Familie weert woll ok „Skua“ nommt, wat en Lehnwoort ut de Spraken vun de Färöers is.

Schietjagers; Sgietjagers; Struntjagers
Systematik
Klass: Vagels (Aves) Ornen: Tüütvagels (Charadriiformes) Familie: Schietjagers (Stercorariidae)
Wetenschoplich Naam
Stercorariidae
Brisson, 1760

De Snavel is kort, avers man groff. An siene Spitzen is he en beten tohopendrückt un de Overgang na’n Kopp hen is meist rund. Dor sitt en Huut over. De upperste Deel vun’n Snavel is as en Haken na unnen bagen un passt in den unnersten Deel akraat rin. De Nesenlöcker liggt wiet vörn un sünd man lüttjet un small. De Krallen sünd spitz, scharp un bagen. De Flunken sünd lang un small un an’t Enne spitz. An’n Steert sitt 12 middellange Feddern. Schietjagers sünd dunkergrau oder bruun un seht in’n Sommer un Winter liek ut.

•  
  Groten Schietjager (Stercorarius skua)

De meisten Aarden leevt in polare Regionen nich wiet af vun Soltwater. Vundeswegen weert se to de Seevagels torekent. Schietjagers leevt as Paar oder ok alleen. Wenn se sik vermehren wüllt, könnt se ok in Gruppen oder as Kolonien tosamenkamen. Se könnt bannig gau flegen un miteens afdreihen. Gahn könnt se nich so goot. Se hoolt sik to'n Bröden un Vermünnern up felsige Eilannen up. Faken klaut se annere Vagels, meist Möwen un Kieren, de ehre Büte. Sojust een vun düsse Vagels en Fisch fungen hett, grippt de Schietjager em mit Snavel, Klauen un Flunken an, bit he de Büte, de he towielen meist al dalslaken harr, rutgifft. Ehr dat de Fisch up dat Water dalfullen is, hett de Schietjager em al mit’n Snavel fungen. Vunwegen, datt Schietjagers nich deep dükern könnt, könnt se sülms bloß Fische fangen, de boven swemmen doot. Butendem freet se Eier, Jungvagels, lüttje Gnaagdeerter un Weekdeerter.

Bröden doot se an de Waterkant un leggt twee Eier mit Placken dor up. Eier un Jungvagels weert vun de Olen lang pleegt. Gegen all Feende gaht de Olen mit bannigen Insatz gegenan.

Towielen weert de Struntjagers in twee Geslechter unnerdeelt. Dor kaamt denn de lüttjeren Aarden in dat Geslecht Stercorarius bi unner un de gröttern Aarden (de „Skuas“) in dat Geslecht Catharacta. Vun de Biologie her hett düsse Scheede avers keen Grund: De Grote Schietjager oder de Middelste Jager sünd worraftig Hybriden (krüüzt) twuschen en „Catharacta“- un en Stercorarius-Aart. Dat gifft ok Schrievers, de meent, de dree Unnerarden vun de Subantarktisskuas schollen as en egene Aart ankeken weern.

• Antarktikskua (Syn. Süüdpolarskua) Stercorarius maccormicki (Syn. Catharacta maccormicki)
• Chileskua Stercorarius chilensis (Syn. Catharacta chilensis)
• Falken-Schietjager Stercorarius longicaudus
• Jan Dreckvagel Stercorarius parasiticus
• Middelsten Jager Stercorarius pomarinus
• Subantarktikskua Stercorarius antarcticus (Syn. Catharacta antarctica)
• Groten Schietjager Stercorarius skua (Syn. Catharacta skua)

Na dat System vun Sibley un Monroe höört de Schietjagers as Tribus Stercorariini just so to de Familie Laridae to, as de Scherensnavels (Rhynchopini), de Möwen (Larini), de Kieren (Sternini) un de Alkenvagels (as Unnerfamilie Alcinae).

• List vun Vagels, mit allerhand plattdüütsche Vagelnaams un Naams ut de Naberspraken
• Projekt: Deerternaams up Platt

• Hadoram Shirihai: A Complete Guide to Antarctic Wildlife - The Birds and Marine Mammals of the Antarctic Continent and Southern Ocean, Alula Press, Degerby 2002, ISBN 951-98947-0-5