ابوسلیک گرگانی
ابوسَلیک گُرگانی از اولین شاعرونی بی‌یه که پارسی دری ِزوون جه شعر بائوته.
وه عمرو لیث صفاری جه هم‌دوره بی‌یه. این شعر وِنه شِنه:
ابوسلیک گرگانی
|
| خون خود را گر بریزی بر زمین | به که آب روی ریزی در کنار | |
| بت‌پرستنده به از مردم‌پرست | پند گیر و کاربند و گوش دار |
منبع
- صفا، ذبیح‌الله. تاریخ ادبیات ایران (جلد اول). چاپ بیستم، تهران: ققنوس، ۱۳۸۱، ISBN 964-311-013-3.
- صفا، ذبیح‌الله. «شعرا». در تاریخ ادبیات ایران (جلد اول). ساری: زهره، ۱۳۸۰.
This article uses material from the Wikipedia مَزِروني article ابوسلیک گرگانی, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا جه تحت CC BY-SA 4.0 دسترسی دارنی، مگر اینکه ونه خلاف ثابت بَواشه. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki مَزِروني (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.