موسیقی مقامی آذربایجانی: نوعی از موسیقی سنّتی آذربایجانی

موسیقی مقامی آذربایجانی به موازات موسیقی موسیقی دستگاهی ایرانی، موسیقی مقامی عربی و ترکی است. امّا بیشتر از همه از حیث مایه‌ها، گوشه‌ها و شعبات با موسیقی مقامی عراقی و به عقیدهٔ ژان دورینگ نزدیک‌ترین سنت به موسیقی دستگاهی ایرانی است؛ مثلاً دستگاه شور در هر دو سنت مقامی مهم است و در هر دو به شکل مشابه گسترش می‌یابد.

موسیقی مقامی
نوازندگان موسیقی مقامی اهل آذربایجان در اوایل قرن بیستم
ریشه‌های سبکی	سنت‌های موسیقی خاورمیانه
ریشه‌های فرهنگی	حدود قرن ۹ و ۱۰ میلادی
سازهای معمول	تار آذربایجانی، کمانچه، دف; قبل تر بالابان (موسیقی آذربایجانی) و نقاره
ژانرهای درهم‌آمیخته
مقام جز، سمفونیک راک مقام

یونسکو در سال ۲۰۰۸موسیقی مقامی آذربایجانی را در میراث معنوی فرهنگی بشر ثبت کرد.

همچنین فضاپیمای کاوشگر ویجر ۱ نیز قطعه‌ای از موسیقی مقام به زبان ترکی آذربایجانی را برای پخش در فضا انتخاب کرده‌است.

 

در سال‌های اخیر، موسیقی مقامی آذربایجانی، خود را در سنت‌های شفاهی-سازی نشان داده‌است. این سنت در قالب هفت مقام اصلی دسته‌بندی شده‌است. این هفت مقام عبارتند از :راست، سه‌گاه، شور (این سه بسیار رایج‌ترند)، شوشتر، بیات شیراز، چهارگاه، همایون و سه مقام جنبی سارنج، شهناز و نوع دیگری از چهارگاه. هر مقام با گامی سازمان‌یافته و با معنا و احساسات زنده همراه است، که در قالب مایه اجرا می‌شوند.

مقام‌های ضربی ۹ عدد هستند. حیرتی، ارسباری، سماعِ شمس، منصوریه، مانی، اوشاری، حیدری، شکستهٔ قره‌باغ، شکستهٔ قسمه.

• موسیقی آذربایجانی
• موسیقی دستگاهی ایرانی
• موسیقی مروگی
• موسیقی نواحی
• موسیقی بخشی‌های خراسان

الگو:میراث فرهنگی شفاهی و موسیقایی یوسنکو