مراقبه یا درونپویی در اخلاق و عرفان اسلامی و کلا یکتاپرستی بخش مهمی از سیر و سلوک است.
شیخ محمد بهاری دربارهٔ لفظ مراقبه میگوید: «مراقبه یعنی کشیک نفس را کشیدن که مبادا اعضا و جوارح را به خلاف وا دارد و عمر عزیز را که هر آنی از آن بیش از تمام دنیا و ما فیها قیمت دارد، ضایع بگرداند.»
روزبهان در مَشرَب الارواح میگوید: «مردی از ابنمبارک پرسید: ای ابو عبدالرحمن مرا وصیتی کن. گفت: مراقب حق تعالی باش. آن مرد تفسیر این سخن را خواست،گفت: همیشه چنان باش که خدای را میبینی.»
عطار نیشابوری در تذکرةالاولیاء در ذکر عبدالله مغربی میگوید: «و [عبدالله مغربی] گفت: فاضلترین اعمال عمارت اوقات است به مراقبات.»
مراقبه کلمهای عربی است که از ماده رقبه به معنی گردن و ورود گرفته شدهاست و برای اینکه «انسان به هنگام نظارت و مواظبت از چیزی گردن میکشد، و اوضاع را زیر نظر میگیرد، این واژه بمعنی نظارت و مواظبت و تحقیق و زیر نظر گرفتن چیزی، اطلاق شدهاست.»
This article uses material from the Wikipedia فارسی article مراقبه, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.