یموت: یکی از طوایف ترکمن

یموت‌ها در روزگار چنگیزخان و تیمور گورکانی زمین‌های کنونی را که در دست دارند به دست آورده، سکنی گرفتند. زمانی که خاندان اتابکان حکمرانی می‌کردند یموت‌ها در منطقهٔ شمال و شمال شرق ایران فعالیت‌های زیادی در ترکمن کردن منطقه داشتند. محل استقرار اولیهٔ یموت‌ها عبارتند از: خواجه‌نفس، گمیشان، خلیج حسنقلی،چله‌کن (چهارکن)، چکیشلر و اترک.

یموت‌ها ،مردمانی دامدار بوده و در دشت های سر سبز سکونت داشتند. درحال حاضر بخشی از زبان ادبی ترکمن و برنامه‌های رادیویی بر گویش یموت مبتنی است. امروزه بر روی پرچم ملی ترکمنستان پنج نقش قالی متعلق به هر یک از قبیله اصلی کشور یعنی تکه، یموت، نخورلی، گوکلان و ساریق وجود دارد.

قبیله‌های یموت از حدود مغرب به مشرق به این ترتیب مقیم هستند: قوجق، آتابای، یلِقی، داز، دوَجی، بکه، بهلکه، بدراق، ایمیر، کوچُک، سَلّاخ، ساری (قبیله) (گولمز)، قان یوخمز و ایگدیر،پزه و مختوم که هر کدام نیز به شاخه های دیگری تقسیم می شود.

• تکه
• گوکلان
• نخورلی