گورچین‌قلعه: روستایی در ایران

گورچین قلعه در ۷۰ کیلومتری شهرستان ارومیه و ۵۰ کیلومتری سلماس در کرانه دریاچه ارومیه واقع شده‌است.

گورچین قلعه

تصویری از کاظم‌داشی
اطلاعات کلی
کشور	ایران
استان	آذربایجان غربی
شهرستان	ارومیه
بخش	بخش انزل
دهستان	انزل شمالی
نام محلی	قالا
گورچین قلعه ۳۸°۰۳′۴۷″شمالی ۴۵°۰۹′۲۹″شرقی / ۳۸٫۰۶۳۰۲۶۲°شمالی ۴۵٫۱۵۸۰۳۷۸°شرقی / 38.0630262; 45.1580378
مردم
جمعیت	۳۵۲ نفر (سرشماری ۹۵)
رشد جمعیت	منفی
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا	۱۲۰۰متر
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه	۳۰–۳۵
بارش سالانه	کم
روزهای یخبندان سالانه	کم
اطلاعات روستایی
کد آماری	۰۳۹۲۱۸
ره‌آورد	بادام، دوشاب، گردو، انگور و مویز
پیش‌شمارهٔ تلفن	۰۴۴
گؤیَرچین در ترکی آذربایجانی به معنی کبوتر است

جمعیت این روستا در دهستان انزل شمالی قرار داشته و بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت آن ۳۵۲ نفر (۱۵۱ خانوار) بوده‌است. مردم روستای گورچین قلعه به زبان ترکی آذربایجانی تکلم می‌کنند.

گورچین قلعه در ۷۰ کیلومتری شهرستان ارومیه در کرانه دریاچه ارومیه قرار دارد از قدمت زیادی برخوردار است. این روستا توسط کوه‌های بی‌داغی (بیگ داغی)، قوزئی - منطقه مرتفع و سلسله کوه‌های باشلار احاطه شده و مشرف به دریاچه ارومیه است.

اثر باستانی کاظم خان داشی در زمان‌های مختلف از جمله جنگ جهانی اول و جلولوق پناهگاه اهالی هفت روستای اطراف بوده‌است و نام آن به یاد «کاظم خان قوشچی»، فرمانده افراد محافظ روستا که خود اهل قوشچی بوده نامگذاری شده‌است در قدیم کاظم خان داشی به قؽرخلار (۴۰ نفر) نیز معروف بوده‌است. به روایت کهن سالان روستا در زمان‌های قدیم عده‌ای (گویا ۴۰ نفر) از دست حاکم ظالم منطقه فرار کرده و مدتی در این محل پناه گرفته‌اند و به همین مناسبت تا قبل از جنگ جهانی اول و حضور کاظم خان در این محل به اسم قیرخلار بوده‌است

کاظیم خان داشی یا کاظیم داشی قبلاً و موقعی که آب دریاچه ارومیه کم نشده بود به صورت شبه جزیره ای بود که با یک آبراه کم عرض به خشکی متصل می‌شد این روستا در همسایگی روستاهای قالقاچی، قره باغ، بویداش (نجف‌آباد (ارومیه)) و مغارتل (مقیطالو) واقع شده و با مرکز بخش انزل (شهر قوشچی) حدود ۲۰ کیلومتر فاصله دارد.

بادام، گردو، انگور و هندوانه دیمی مهم‌ترین محصولات باغی گوورچین قالا هستند.

در دهه ۶۰ این روستا یکی از پرجمعیت‌ترین روستاهای منطقه بوده و علاوه بر مدرسه ابتدایی دخترانه و پسرانه جداگانه و مدرسه ۶ کلاسه راهنمایی (۳ کلاس دخترانه و ۳ کلاس پسرانه) دارای کتابخانه عمومی، ۳ باب چایخانه (اصطلاح ترکی = قهوه‌خانه) بیش از ۱۰ مغازه سوپرمارکت با اجناس متنوع از جمله پارچه فروشی (بابایی و رحمتی)، سیم کشی (محمدعلی پسندیده)، کاسه بشقاب چینی (رحمت)، نوشت ابزار (صاحب مغازه پدر شهید علیشاه بیرام بود ولی اغلب به خودش علی شاه می‌گفتند)، حبوبات، بادام، گردو و … (قهرمان رحمتی)، وسایل پلاستیکی (قربان حاجی) و مغازه معروف موسی نوری (که آن زمان مشهدی موسی خوانده می‌شد و بعداً حاجی شد) در زمان خودش هاپرمارکتی بود (به غیر از سوپرمارکت، انواع میخ و پیچ و کفش و دمپایی و .. در آن یافت می‌شد) و چندین سوپرمارکت معمولی که دکان خوانده می‌شدند (دکان سیف اله شمس، دکان مرحوم حاج ولی احمدپور، دکان عبداله اسماعیل‌زاده، دکان مشهدی آقاولی معرفی که به مشهدی آقاولی کدخدا معروف بود و … وجود داشت.

سه دستگاه مینی بوس روزانه طی دو نوبت جمعاً نوبت مسئول انتقال افراد روستا به شهر و بالعکس بودند، بعدها با توجه به مهاجرت بی‌رویه (در نتیجه بی کفایتی افرادی که مسئولیت خود را به درستی انجام ندادند) مردم روستا به شهر فقط مینی بوس سید جلال ساداتی مانده بود که او هم پس از تصادف در مسیر بازگشت به روستا ضمن کشته و زخمی شدن چند نفر، مینی بوس هم داغون شد و جایگزین نشد.

طبق خبر فارس نیوز این روستا قرار است به قطب بوم گردی استان تبدیل شود و در این رابطه برخی کوچه‌ها سنگ‌فرش شده و برخی دیوارها با کاه گل صنعتی پوشانده شده و کف کوجه‌ها به تازگی در حال آبرو کشی است.