پادشاهی بوسنی

پادشاهی بوسنی Bosansko kraljevstvo Босанско краљевство بوسنی
1377–1463
پرچم نشان رسمی
قلمرو قرون وسطایی بوسنی
پایتخت	ویسوکو جایچه بوبوواچ
زبان(های) رایج	زبان صربی-کرواتی
دین(ها)	کاتولیک کلیسای بوسنی ارتدکس شرقی
حکومت	سلطنت فئودالی
شاه
• 1377–1391	Tvrtko I (نخستین)
• 1461–1463	Stephen Tomašević (آخرین)
دوره تاریخی	قرون وسطی
• تاج‌گذاری تورتکو یکم	۲۶ اکتبر 1377
• فتح عثمانی	۵ ژوئن 1463
پیشین پسین بانات بوسنی دوک‌نشین سنت ساوا سنجاق بوسنی

اگرچه پادشاهان مجارستان در این مدت بوسنی را تحت حاکمیت خود می‌دیدند، اما حاکمان بوسنی عمدتاً در دیپلماسی، اداره سامانه قضایی، ادارهٔ شهرها و املاک، ضرب سکه، بهره‌برداری از منابع طبیعی و ایجاد توافق‌نامه‌های تجاری با سایر کشورها و شهرهای مستقل، به‌طور مستقل عمل می‌کردند.

پادشاه تورتکو یکم (حدود ۱۳۵۳–۹۱) بخش‌هایی از غرب صربستان و بیشتر سواحل آدریاتیک را در جنوب رودخانه نرتوا فتح کرد. در اواخر دوره سلطنت وی، بوسنی مدت کوتاهی به یکی از قوی‌ترین ایالت‌های شبه جزیره بالکان تبدیل شد. با این حال، تجزیهٔ فئودال‌ها در بوسنی جریان یافته و پس از مرگ وی این کشور اهمیت خود را از دست داد. اشراف بوسنی دارای قدرت قابل توجهی بودند، جلساتی را در محلی موسوم به استاناک برگزار می‌کردند که در آن اعضا در مورد مسائلی مانند انتخاب پادشاه یا ملکه جدید و تاجگذاری، سیاست خارجی، فروش یا واگذاری قلمروها، قراردادها و امضای معاهدات با کشورهای همسایه و مسائل نظامی مشورت می‌کردند.

امپراتوری عثمانی مناطقی از شرق بوسنی را در دهه‌های ۱۴۴۰ و ۱۴۵۰ ضمیمه کرد و برای تسخیر هرزگوین حملات ادامه یافت و آخرین قلعه در سال ۱۴۸۱ سقوط کرد. استفان توماشویچ، آخرین پادشاه بوسنی، توسط عثمانی دستگیر شد و در سال ۱۴۶۳ کشته شد.

اکثریت قریب به اتفاق مردم روستایی بودند و تعداد کمی از مراکز شهری در بوسنی وجود داشت. در میان شهرهای آن دوبوی، ججک، سربرنیک، سربرنیتسا، تشانج و پودویسوکی بزرگ‌ترین مراکز جمعیتی بودند. استخراج معادن، به ویژه برای نقره، منبع اصلی درآمد پادشاهان بوسنی بود.