نیروی هوایی آرژانتین
نیروی هوایی آرژانتین (اسپانیایی: Fuerza Aérea Argentina و به اختصار FAA) شاخه هوایی زیرمجموعه ارتش آرژانتین است، که فعالیت خود را از سال ۱۹۴۵ آغاز کرد.
نیروی هوایی آرژانتین در سال ۲۰۱۸ تعداد ۱۳٬۸۳۷ پرسنل نظامی و ۶٬۹۰۰ پرسنل غیرنظامی در اختیار داشت. فرمانده کل نیروی هوایی آرژانتین (FAA) سرتیپ خاویر ایزاک می‌باشد.
| نیروی هوایی آرژانتین | |
|---|---|
.svg) | |
| بنیان‌گذاری | ۴ ژانویه ۱۹۴۵ |
| کشور |  آرژانتین |
| گونه | نیروی هوایی |
| نقش | جنگ هوایی |
| اندازه | ۱۳٬۸۳۷ نفر ۲۱۷ فروند هواگرد |
| بخشی از | ارتش آرژانتین |
| تجهیزات | ۱۳۹ فروند |
| نبردها | |
| وبگاه | |
| فرماندهان | |
| فرمانده کل قوا | خاویر میلئی |
| رئیس ستاد | سرتیپ خاویر ایزاک |
| نشان | |
| نشان شناسایی |   |
| نشان شناسایی |  |
| ناوگان هوایی | |
| جنگنده | لاکهید مارتین ای-۴ای‌آر فایتینگ‌هاوک |
| شکاری | لاکهید مارتین ای-۴ای‌آر فایتینگ‌هاوک |
| بالگرد | بل ۴۱۲ بل ۲۱۲ ام‌دی ۵۰۰ آئروسپاسیال اس‌ای ۳۱۵بی لاما میل-۱۷ |
| هواگرد گشت‌زنی | امبرائر ئی‌ام‌بی ۳۱۲ توکانو |
| هواگرد شناسایی | آی‌ای ۵۸ پوکارا |
| هواگرد آموزشی | بیچ‌کرفت تی-۳۴ منتور امبرائر ئی‌ام‌بی ۳۱۲ توکانو گروب جی۱۲۰تی‌پی |
| هواپیمای باری | لاکهید سی-۱۳۰ هرکولس دی هاویلند کانادا دی‌اچ‌سی-۶ توئین اوتر |
تاریخچه
تاریخچه نیروی هوایی آرژانتین در ۱۰ اوت ۱۹۱۲ (۱۹ مرداد ۱۲۹۱ خورشیدی) با تأسیس «مدرسه هوانوردی نظامی» Escuela de Aviación Militar در سرویس هوانوردی ارتش، آغاز شد.
دوره بین جنگ‌های جهانی اول و دوم
در طی سالهای پس از جنگ جهانی اول، بخش هوایی نیروهای نظامی آرژانتین هواپیماهای مختلفی را از فرانسه و ایتالیا دریافت نمود. در سال ۱۹۲۲، «مدرسه هوانوردی نظامی» به‌طور موقت منحل شد، که منجر به تشکیل گروه "گروه هوانوردی یک" به عنوان یک واحد عملیاتی کردید. در طول سال ۱۹۲۵، «مدرسه هوانوردی نظامی» مجدداً بازگشایی شده، و ("گروه شناسایی سه") ایجاد شد و گروه "گروه هوانوردی یک" مدت کوتاهی پس از آن به عنوان "گروه شناسایی یک" تغییر نام شد.
در سال ۱۹۲۷، «اداره هوانوردی عمومی»، برای هماهنگ‌کردن امور هوانوردی نظامی کشور ایجاد شد. در همان سال، کارخانه هواپیمای نظامی (اف.ام. ای) FMA که نقش مهمی در صنعت هوانوردی آرژانتین داشت، در کوردوبا تأسیس شد. با وجود آن، در دهه ۱۹۳۰، آرژانتین هواپیماهای مختلفی را از انگلستان، آلمان و ایالات متحده دریافت نمود.
در سالهای ۱۹۳۸ الی ۱۹۳۹، قوای هوایی آرژانتین شامل تقریباً ۳٬۲۰۰ پرسنل (شامل حدود ۲۰۰ افسر) بود و تقریباً ۲۳۰ هواپیما را در اختیار داشت. تقریباً ۱۵۰ فروند هواپیما در خدمت ارتش بود که شامل جنگنده‌های دواتین دی.۲۱ و کورتیس پی-۳۶ هاوک، هواپیمای شناسایی برِگه ۱۹، بمب افکن‌های نورثروپ ای-۱۷ و مارتین بی-۱۰، هواپیمای آموزشی نورث امریکن ان‌ای-۱۶، هواپیمای چندمنظوره فوکه-وولف اف‌و ۵۸، هواپیماهای ترابری یونکرس یو ۵۲ و فیرچایلد ۸۲ بود. تقریباً ۸۰ فروند از ۲۳۰ فروند هواپیمای آرژانتین در خدمت نیروی دریایی آرژانتین بودند از جمله سوپرمارین ساوت‌همپتون ،سوپرمارین وارلوس، فیری سیل ،فیری ۳، ووت او۲یو کرسر، کانسالیدیتید پی-۲ وای، کورتیس تی-۳۲ کندور ۲، داگلاس دلفین و گرومن جی۲اف داک بودند.
جنگ جهانی دوم و سالهای پس از آن
اولین گام برای ایجاد نیروی هوایی (به عنوان شاخه ای جداگانه از نیروهای مسلح) و ایجاد فرماندهی کل هوانوردی که به‌طور مستقیم تحت دستور وزارت جنگ باشد، در ۱۱ فوریه ۱۹۴۴ (۲۱ بهمن ۱۳۲۲ خورشیدی) برداشته شد. در ۴ ژانویه ۱۹۴۵ (۱۴ دی ۱۳۲۳ خورشیدی) این سازمان بعداً با فرمانی به نیروی هوایی آرژانتین تبدیل شد.
در پایان جنگ جهانی دوم، نیروی هوایی آرژانتین روند نوسازی خود را آغاز نمود. این "عصر طلایی" (تقریباً از ۱۹۴۵ الی ۱۹۵۵) با در دسترس بودن ارز خارجی در آرژانتین، انبوه مهندسان هوافضای بیکار از آلمان، ایتالیا و فرانسه و همراه باارائه آخرین نسل جدید موتورها و سایر قطعات توسط بریتانیا آغاز شد. خوان پرون در اولین دوره ریاست جمهوری خود، تیم‌هایی از مهندسان اروپایی را به اف. ام. ای، که در آن زمان به عنوان Instituto Aerotécnico "موسسه هواتکنیک" یا I.Ae شناخته می‌شد، آورد تا توسعه فناوری هوایی را ارتقا دهند. تعداد کل نیروهای مؤسسه هواتکنیک" به حدود ۷۵۰ نفر، از جمله دو تیم از طراحان آلمانی (به رهبری کورت تانک معروف) و مهندس فرانسوی امیل دواتین بود.
در سال ۱۹۴۷، نیروی هوایی آرژانتین ۱۰۰ فروند جنگنده جت گلاستر متئوررا خریداری نمود. هزینه خرید این هواپیماها توسط ایالات متحده به عنوان بازپرداخت بخشی از بدهی خود به آرژانتین بابت مواد خامی که آرژانتین در طول جنگ جهانی دوم مواد خام را برای ایالات متحده فراهم کرده بود، پرداخت گردید. این خرید باعث شد که نیروی هوایی آرژانتین به اولین نیروی هوایی در آمریکای لاتین تبدیل شود که به جنگنده‌های جنگنده جت مجهز شده است. علاوه بر این، چندین بمب افکن آورو لینکلن وآورو لانکاستر را نیز در اختیار گرفت.
عملیات در قطب جنوب
در طول سال ۱۹۵۲، نیروی هوایی با استفاده از داگلاس سی-۴۷ مجهز به اسکی، تأمین پایگاه‌های علمی قطب جنوب را آغاز نمود. پیش از این، رئیس‌جمهور خوآن پرون، برای تحقق این هدف، گروه‌های ویژه قطب جنوب (FATA, Fuerzas de Tareas Antárticas) را ایجاد نموده بود. در سال ۱۹۷۰، نیروی هوایی استفاده از هواپیماهای سی-۱۳۰ هرکولس را در قطب جنوب آغاز کرد. طبق گزارش‌ها، هواپیمای ویژه ریاست جمهوری فوکر اف۲۸ فلوشیپ اولین جتی بود که در سال ۱۹۷۳ در پایکاه آرژانتین در قطب جتوب فرود آمد. از دهه ۱۹۷۰، هواپیماهای دی‌اچ‌سی-۶ توئین اوتر نیز مستقر شدند و نیروی هوایی عملیات فراقطب جنوب را در اکتبر ۱۹۷۳ آغاز نمود. این ماموربت منجر به اولین پرواز سه قاره ای، فرا قطب جنوب در تاریخ شد که یک سی-۱۳۰ هرکولس بین ریوگالگوس، پایگاه هوایی مارامبیو، کرایست‌چرچ در نیوزلند و کانبرا در استرالیا پرواز کرد.
مدرن سازی (سالهای ۱۹۶۰–۱۹۷۰)
در طی سالهای ۱۹۶۰، هواپیماهای جدید از جمله جت‌های جنگنده اف-۸۶ سیبر و داگلاس ای-۴ اسکای‌هاوک عمدتاً برای حملات به اهداف زمینی به ناوگان نیروی هوایی آرژنتین اضافه شدند. در طول سالهای دهه ۱۹۷۰، نیروی هوایی خود را به هواپیماهای رهگیر میراژ ۳، جنگنده‌های چند منظوره آی‌ای‌آی دَگر و هواپیماهای باری سی-۱۳۰ هرکولس مجهز نمود. یک هواپیمای ضد شورش به نام پوکارا نیز به تعداد قابل توجهی ساخته و مورد استفاده قرار گرفت. نیروی هوایی FAA همچنین نقش مهمی در کودتای ۱۹۷۶ داشت که منجر به دیکتاتوری نظامی در آرژانتین شد که تا سال ۱۹۸۳ ادامه یافت.
جنگ فالکلند (۱۹۸۲)
جنگ فالکلند اولین جنگی بود که نیروی هوایی آرژانتین علیه دشمنی خارجی انجام داد. برخی از هواپیماهای عملیاتی خارج از رده بودند با این حال، نیروی هوایی به پیروزی در جنگ برای آرژانتین نزدیک شده بود. . در طی جنگ، بخش نیروی هوایی خونتای نظامی "نیروی هوایی جنوب" FAS نامیده شد و توسط ارنستو کرسپو هدایت می‌شد.
درگیری‌های هوایی در اول ماه مِه ۱۹۸۲ با آغاز عملیات بلک باک توسط نیروی هوایی سلطنتی آغاز شد که در طی آن هواپیماهای بمب افکن آورو والکان ایکس. ام ۶۰۷ به پایگاه‌های هوایی نظامی در جزایر حمله کردند. سپس گروه ضربت، هواپیماهای سی هاریر را برای حمله به مواضع در پورت استنلی و گوس گرین، اماکنی که اولین تلفات آرژانتینی رخ داد، ارسال داشت.
نیروی هوایی آرژانتین با فرستادن چندین هواپیمای تهاجمی ای-۴ اسکای‌هاوک، آی‌ای‌آی دَگر و رهگیرهای میراژ ۳ به نبرد واکنش نشان داد. میراژ ۳ با سی هریرها در جزیره بوربون وارد نبرد شد و یک میراژ توسط سی هریر سرنگون شد. در ۲۱ مِه، نبرد سن کارلوس ("کوچه بمب") زمانی آغاز شد که نیروی هوایی آرژانتین به گروهی از کشتی‌های بریتانیایی که حال پهلو گرفتن در آب‌های سان کارلوس بودند، حمله کردند. دَگر و اسکای‌هاوک آرژنتینی سه کشتی انگلیسی را غرق کردند (یک ناوشکن تیپ ۴۲ اچ‌ام‌اس کاونتری و دو ناوچه اچ‌ام‌اس آنتلوپ و اچ‌ام‌اس آردنت)
در ۸ ژوئن، نیروی هوایی آرژانتین عملیاتی را در Bluff Cove انجام داد، بریتانیایی‌ها از کشتی‌های تهاجم آبی‌خاکی از جمله شناورهای آر. اف. ای سرگالاهاد و آر. اف. ای سرتریستام برای پیاده کردن و استقرار تیپ ۵ پیاده‌نظام برای حمله به بندر استنلی استفاده می‌کردند. در حالی که این کشتی‌ها در حال تخلیه نیروها و در نتیجه آسیب‌پذیر بودند، توسط ۹ فروند ای-۴ اسکای هاوک آرژانتینی و در دو موج مورد تهاجم قرار گرفتند. در حالی که پنج فروند دَگر به ناوچه اسکورت اچ‌ام‌اس پلیموث حمله‌ور شدند، چهار فروند دیگر یک مأموریت فریب را بر فراز شمال جزایر انجام دادند تا سی-هاریرهای بریتانیایی را به سمت خود بکشند. اسکای هاوک‌ها کشتی آبی-خاکی "فاکستروت ۴" را نابود کردند، به سر گالاهاد آنقدر آسیب رساند که بعد از مدتی منهدم شد و همچنین به شدت به سر تریسترام آسیب رساند، اگرچه او این مهلکه جان سالم به دربرد و بعداً بازسازی شد. آتش‌سوزی و انفجار در کشتی‌ها منجر به کشته شدن ۵۶ نفر و زخمی شدن ۱۵۰ نفر شد، که بدترین تلفات جانی برای انگلیسی‌ها در جنگ بود. در طی تهاجم‌های آرژانتینی‌ها، سه فروند ای-۴ در طی موج دوم تهاجم توسط سی-هاریرها سرنگون شدند و هر سه خلبان کشته شدند. تمام مهماتی که توسط مواد منفجره ای که توسط دَگرها در حمله به اچ‌ام‌اس پلیموث به کار گرفته شده بود، منفجر نشدند.
در ۱۳ ژوئن، ای-۴ اسکای هاوک آرژانتینی حملات خود را در دو آرایش هر کدام از ۴ هواپیما بر علیه سربازان و هلیکوپترهای دشمن تجدید کردند. در ۱۴ ژوئن ۱۹۸۲، فرماندهی نظامی آرژانتین تسلیم شد و کنترل فالکلند، جزایر جورجیای جنوبی و ساندویچ جنوبی را به بریتانیا بازگرداند. نیروی هوایی آرژانتین متحمل ۵۵ نفر کشته و ۴۷ نفر مجروح شد، ۵۰۵ پرواز جنگی انجام شد و ۶۲ فروند هواپیما، به شرح ذیل از دست رفتند:
- ۱۹ فروند ای-۴ اسکای هاوک
- ۲ فروند میراژ ۳
- ۱۱ فروند آی‌ای‌آی دَگر
- ۲ فروند کانبرا
- ۲۴ فروند آی‌ای ۵۸ پوکارا
- ۱ فروند سی-۱۳۰ هرکولس
- ۱ فروند لیرجت ۳۵
- ۲ فروند بل ۲۱۲
بعد از جنگ (سالهای ۱۹۸۳ الی ۲۰۰۳)
پس از جنگ، بریتانیا تحریم تسلیحاتی را بر آرژانتین اعمال کرد. با این حال، ایالات متحده آمریکا ۳۶ فروند ای-۴ای‌آر فایتینگ‌هاوک را به آرژانتین فروخت، که نسخه ای بازسازی شده و ارتقا یافته از ای-۴ اسکای‌هاوک است. سایر تجهیزات خریداری شده توسط آرژانتین عبارتند از: ۲۳ فروند اووی-۱ موهاوک مازاد ارتش ایالات متحده آمریکا، ۲ فروند سی-۱۳۰ بی و یک فروند لاکهید ال-۱۰۰. آرژانتین توسعه هواپیماهای کاملاً جدید را آغاز کرد، از جمله اف.ام.ای آی.ای-۶۳ پامپا، جنگنده اس.ای.آی.ای-۹۰، و متعاقباً تبدیل موشک کندور به یک موشک بالستیک میان برد.از این میان، تنها پامپا با موفقیت توسعه یافت.
در سال ۱۹۹۴، رئیس‌جمهور کارلوس منم به خدمت اجباری نظامی پایان داده و به زنان اجازه خدمت نظامی را نیز داد.
حمایت از مأموریت‌های صلح‌بانی سازمان ملل
نیروی هوایی آرژانتین FAA در ماموریت‌های صلح‌بانی سازمان ملل متحد شرکت داشته است. در سال ۱۹۹۴ گروهی را به قبرس اعزام نمود. و همچنین بالگردهای بل ۲۱۲ در در هائیتی مستقر شدند.
هواگردها
ناوگان فعلی
.jpg)
.jpg)
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Argentine Air Force». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۷ مارس ۲۰۲۱.
پیوند به بیرون
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نیروی هوایی آرژانتین موجود است. |
This article uses material from the Wikipedia فارسی article نیروی هوایی آرژانتین, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.