میانوند (به انگلیسی: infix) وندی است که به میان ریشه یا ستاک افزوده میشود.
فرایند میانوندافزایی در زبانهای اروپایی امروزی دیده نشدهاست؛ اما چنین فرآیندی را میتوان در زبانهای آسیایی، زبانهای بومیان آمریکا و زبانهای آفریقایی مشاهده کرد.
در زبان نوچانولت که یکی از زبانهای بومیان آمریکا است، فرایند میانوندافزایی را میتوان مشاهده کرد:
علیرغم اینکه در زبان انگلیسی میانوند وجود ندارد، برخی محققان نوعی از کاربرد زبانی را در این زبان، میانوند بهشمار میآورند:
با اینکه میانوند امروزه در زبانهای اروپایی به کار نمیرود، در زبانهای باستانی اروپایی، چنین کاربردی را میتوان مشاهده کرد. در زمان حال در برخی زبانهای هندواروپایی یک میانوند خیشومی (m, n) به ریشه افزوده میشود.
میانوند در واژههایی مانند سراسر، دمادم و برابر، «ا» که در میان این واژهها وجود دارد، بهشمار میرود.[نیازمند منبع] یا رو به رو، تو در تو، مو به مو یا آموزش و پرورش، جست و جو، رفت و رو
تبدیل مصدر فعل لازم به مصدر فعل متعدی هم با کاربرد میانوند انجام میشود؛ با این ویژگی که یک یا چند حرف مصدر فعل لازم برداشته میشود تا با گذاشتن میانوند به جای آن، مصدر فعل متعدی بدست آید. برای مثال، پراندن از پریدن، ترساندن از ترسیدن و نشاندن از نشستن. در این چند مثال، به ترتیب، حرف ی، ی و س از مصدر فعل لازم برداشته شده و به جای آن، میانوند آن گذاشته شده است.
This article uses material from the Wikipedia فارسی article میانوند, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.