عبدالحمید خسروشاهی فیلسوف، متکلم، حکیم و فقیه شافعی در قرن ششم و هفتم هجری است.
وی یکی از شاگردان بنام فرید الدین داماد و فخرالدین رازی است. از کارهای مهم وی در زمینه منطق میتوان به مختصر «منطق شفا» و تلخیص کتاب «مهذب ابواسحاق شیرازی» نام برد.
نام کامل وی عبدالحمید ابن عیسی عمویه این یونس خلیل خسروشاهی است. خسروشاه نام شهری است که در نزدیکی تبریز قرار دارد و زادگاه وی است. وی در سال ۵۸۰ هجری قمری در خسروشاه زاده شده است و نزد دانشمندان بزرگی شاگردی کرده است.
خسروشاهی حدیث را از موید طوسی فراگرفته است و علم کلام و حکمت را نزد کسانی همچون فخرالدین رازی، شهاب الدین محتشم و حاکم اسماعیلی فراگرفت. از بزرگترین شاگردان وی میتوان به دمیاطی و زین الدین مرحل اشاره کرد.از مهمترین شاگردان وی در پزشکی و فلسفه فردی بنام سدیدالدین منصور است.
مرتضی مطهری دربارهٔ وی مینویسد که خسروشاهی در علم و طب و علوم شرعی از شاگردان فخرالدین رازی بوده است و توانسته کتاب شفای بوعلی سینا را خلاصه کند. شهرت عبدالحمید خسروشاهی به دلیل پرسشهای فلسفی است که خواجه نصیرالدین طوسی از وی کرده است و وی نیز بدانها پاسخ گفته است. ملاصدرا نیز چون پاسخهای خسروشاهی را کافی ندانسته است رسالهای مستقل در پاسخ به این پرسشهای نگاشته است.
This article uses material from the Wikipedia فارسی article عبدالحمید خسروشاهی, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.