شرکت ملی نفتکش ایران (به انگلیسی: National Iranian Tanker Company) از شرکتهای وابسته به شرکت ملی نفت ایران میباشد که در سال ۱۳۳۴ تأسیس و در سال ۱۳۴۹ کلیه سهام آن به شرکت ملی نفت ایران واگذار گردید.
این شرکت با در اختیار داشتن ۴۲ اَبَرنفتکش، بزرگترین شرکت نفتکش در جهان میباشد. این شرکت نفت خام ایران را به بازارهای صادراتی انتقال میدهد، همچنین این شرکت پیشتر محمولههای نفتی را برای برخی از ۱۵۰ شرکت نفتی در سراسر جهان، از جمله شل، توتال، آرامکو، شرکت دولتی نفت کویت و ادنوک ترابری میکرد.
Wiki فارسی | |
نوع | شرکت تابعه |
---|---|
صنعت | ترابری دریایی |
بنا نهاده | ۱۳۳۴ |
دفتر مرکزی | تهران، ایران |
محدودهٔ فعالیت | خلیج فارس، دریای مدیترانه، اقیانوس هند، دریای زرد، اقیانوس اطلس |
مدیر عامل اجرایی | علیرضا علیاحمدی |
درآمد | ۱٫۲ میلیارد دلار (۲۰۰۹) |
سود ناخالص | ۶۲۵ میلیون دلار (۲۰۰۹) |
مادر | شرکت ملی نفت ایران |
شرکت ملی نفتکش ایران در ۲۶ شهریور سال ۱۳۳۴ به صورت شرکت سهامی خاص توسط بنیاد پهلوی سابق تأسیس شده و طی شماره ۴۸۹۱ در اداره ثبت شرکتها و مالکیت صنعتی تهران به ثبت رسیدهاست.
سهام شرکت ملی نفتکش ایران در چند مرحله به شرکت ملی نفت ایران واگذار شده و سرانجام در سال ۱۳۴۹ مالکیت همهٔ سهام شرکت به شرکت ملی نفت ایران تعلق یافت.
بر اساس آخرین اطلاعات در دسترس سهامداران شرکت ملی نفتکش ایران به شرح زیر است:
طبق اظهارات مدیر عامل سابق شرکت ملی نفت ایران، رایزنیها برای بازگشت کامل شرکت ملی نفتکش به وزارت نفت، در سال ۱۳۹۸ در دست اقدام بودهاستو در پی این اقدامات سران قوا مسوولیت اداره مستقیم این شرکت را برای ۲ سال در سالهای ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ به وزارت نفت محول کرد. هماکنون مسوولیت نصب هیئت مدیره و اداره شرکت، برعهده سهام دار اصلی شرکت، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی میباشد.
درآمد شرکت ملی نفتکش ایران تا پایان ۲۰ مارس ۲۰۰۹، ۱٫۵ میلیارد دلار میباشد که از این میان سهم درآمد از اروپا ۵۱ درصد، آسیا ۲۶ درصد، آفریقا ۱۵ درصد و ۸ درصد از سایر نقاط جهان، از جمله کانادا، ونزوئلا و آمریکای لاتین بودهاست.
در سال ۲۰۰۸ این شرکت ۱۰۳ میلیون تن از فراوردههای نفتی به خارج از ایران صادر کردهاست.
حضور پر رنگ و مؤثر ناوگان شرکت ملی نفتکش در پروژه تزریق میعانات گازی میدان مشترک پارس جنوبی به سکوی سروش در تاریخ صنعت نفت ایران بیسابقه بوده و موجبات تحسین و قدردانی شرکت نفت فلات قاره ایران از زحمات پرسنل نفتکش و مجموعه شرکت ملی نفتکش را به همراه داشت که این امر نشان از تخصص و کلیدی بودن این شرکت در انبار، صادرات و حتی افتتاح پروژههای کلیدی در صنعت نفت را نشان میدهد.
ایالات متحده آمریکا، اولین کشوری بود که این شرکت را به به دلیل کمکرسانی به برنامه هستهای ایران، تحریم کرد. مدتی بعد، اتحادیه اروپا نیز این شرکت را تحریم و از ارائه بیمهنامه و پذیرش کشتیهای این شرکت در بنادر کشورهای عضو این اتحادیه، امتناع کرد. در پی این تحریم، ایران، دادخواستی را نزد دادگاه عمومی اروپا تسلیم و خواستار لغو این حکم شد و این دادگاه نیز در ۱۲ تیر ۱۳۹۳، شکواییه ایران را پذیرفت و خواستار لغو این تحریم و برخی تحریمهای یکسویه دیگر شد. با اینحال، مقامات سیاسی اتحادیه اروپایی، از نگه داشتن این شرکت در لیست تحریمهای اتحادیه اروپا علیه ایران خبر دادند و در نهایت، در بهمن ۱۳۹۳، مجدداً این حکم را تصویب کردند. دادگاه عالی لندن نیز یک هفته بعد از این اقدام، این شرکت را تحریم کرد. سال ۲۰۱۴ یک دادگاه اروپایی تحریم شرکت ملی نفتکش ایران را غیرقانونی و غیرمعقول اعلام کرده بود. در سال ۲۰۲۰ نام وزیر نفت، مدیر عامل شرکت ملی نفت، و مدیر عامل شرکت ملی نفتکش و چندین شرکت و شخص در لیست تحریمها قرار گرفت که این امر نشان میدهد تغییرات در سهام این شرکت و اصطلاحاً خصوصیسازی تأثیری در فرار از تحریمها نداشتهاست.
این بخش نیازمند گسترش است. میتوانید با افزودن به آن کمک کنید. |
This article uses material from the Wikipedia فارسی article شرکت ملی نفتکش ایران, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.