حدیث ثقلین: یک حدیث از محمد بن عبدالله

انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله وعترتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا ابداً: کتاب الله فیه‌الهدی والنور حبل ممدود من السماء الی الارض وعترتی اهل بیتی وان اللطیف الخبیر قد اخبرنی‌انهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض وانظروا کیف تخلفونی فیهما

«من در میان شما دو امانت نفیس و گرانبها می‌گذارم یکی کتاب خدا قرآن و دیگری عترتم را. تا وقتی که از این دو تمسک جویید، هرگز گمراه نخواهید شد و این دو یادگار من هیچ‌گاه از هم جدا نمی‌شوند. تا کنار چشمه کوثر بر من وارد شوند.»

همچنین ام سلمه از محمد بن عبدالله حدیثی با همان مضمون حدیث ثقلین نقل می‌کند که وی گفت: «علی با قرآن است و قرآن با علی است، آن‌ها از هم جدا نمی‌شوند تا اینکه در حوض کوثر بر من وارد شوند».

حسین بن علی نام این اشخاص را آورده است. همچنین صحّت حدیث ثقلین توسط رساله‌ای که «دارالتقریب، بین المذاهب الاسلامیه» در مصر در چند سال پیش در مورد این حدیث چاپ کرد به اثبات رسیده است.

حدیث ثقلین از موارد اختلاف اهل تسنن و شیعه است. شیعیان اهل تسنن را به این موضوع متهم می‌کنند که پیشوای ایشان، عمر بن خطاب با قول معروف خویش «حسبنا کتاب الله» رهنمودهای این حدیث نبوی را زیر پا گذاشته است.

 

این حدیث در منابع اهل سنت از جمله صحیح مسلم با لفظ دیگری آمده:

وَأَنَا تَارِکٌ فِیکُمْ ثَقَلَیْنِ أَوَّلُهُمَا کِتَابُ اللَّهِ فِیهِ الْهُدَی وَالنُّورُ فَخُذُوا بِکِتَابِ اللَّهِ وَاسْتَمْسِکُوا بِهِ)). فَحَثَّ عَلَی کِتَابِ اللَّهِ وَرَغَّبَ فِیهِ ثُمَّ قَالَ: ((وَأَهْلُ بَیْتِی أُذَکِّرُکُمُ اللَّهَ فِی أَهْلِ بَیْتِی أُذَکِّرُکُمُ اللَّهَ فِی أَهْلِ بَیْتِی من در میان شما دو چیز گرانبها می‌گذارم اول کتاب خدا که در ان هدایت و نور هست پس به ان چنگ بزنید و سپس گفت و اهل بیت من، خداوند را به شما یادآوری می‌کنم و اهل بیت من، خداوند را به شما یادآوری می‌کنم

— مسلم بن حجاج نیشابوری، صحیح مسلم حدیث۶۳۷۸

ثِقْل در لغت به معنای بار سنگین و گنج است.

در بسیاری از کتاب‌های شیعی و سنی به این حدیث اشاره شده است. برخی از منابع اهل تسنن که حدیث ثقلین در آن آورده شده عبارتند از:

• صحیح ترمذی، ج ۵، ص ۶۶۳–۶۶۲، ۳۲۸ به نقل از بیش از ۳۰ نفر از اصحاب
• مستدرک حاکم، فصل «فضیلت اصحاب»، ج ۳، ص ۱۰۹، ۱۱۰، ۱۴۸، ۵۳۳، حاکم نوشته که این حدیث صحیح می‌باشد بر اساس نظر شیخین (بخاری و مسلم)
• سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۴۳۲
• مسند احمد بن حنبل، ج ۳، ص ۱۴، ۱۷، ۲۶، ۵۹، ج ۴، ص ۳۶۶، ۳۷۲–۳۷۰
• فضایل صحابه، احمد بن حنبل، ج ۲، ص ۵۸۵، حدیث ۹۹۰
• خصایص نسایی، ص ۲۱، ۳۰
• صواعق المحرقه، ابن حجر هیثمی، فصل ۱۱، بخش ۱، ص ۲۳۰
• کبیر طبرانی، ج ۳، ص ۶۳–۶۲، ۱۳۷
• کنزالعمال، متقی هندی، فصل اعتصام به حبل ا…ه ج ۱، ص ۴۴
• تفسیر ابن کثیر، ج ۴، ص ۱۱۳، زیر تفسیر آیه ۴۲:۲۳
• طبقات الکبری، ابن سعد، ج ۲، ص ۱۹۴، چاپ لبنان
• الجمیع الصغیر، سیوطی، ج ۱، ص ۳۵۳ و نیز در جلد ۲
• مجمع الزوائد، هیثمی، ج ۹، ص ۱۶۳
• فاتح الکبیر، بنهانی، ج ۱، ص ۴۵۱.
• جامع الاصول، ابن اثیر، ج ۱، ص ۱۸۷
• تاریخ ابن عساکر، ج ۵، ص ۴۳۶
• درالمنثور، حافظ سیوطی، ج ۲، ص ۶۰
• ینابیع الموده، قندوزی حنفی، ص ۳۸، ۱۸۳

• دستبردی در حدیث ثقلین