اقتصاد اندونزی

اندونزی به عنوان یک کشور با درآمد متوسط و عضو گروه ۲۰ به عنوان یک کشور تازه صنعتی‌شده طبقه‌بندی شده‌است. این کشور هفدهمین اقتصاد بزرگ جهان از نظر تولید ناخالص داخلی اسمی و هفتمین اقتصاد بزرگ از نظر تولید ناخالص داخلی (PPP) است. پیش‌بینی می‌شود اقتصاد اینترنتی اندونزی که در سال ۲۰۱۹ حدود ۴۰ میلیارد دلار آمریکا بوده، تا سال ۲۰۲۵ از مرز ۱۳۰ میلیارد دلار عبور کند. اندونزی به بازار داخلی و هزینه‌های بودجه دولت و مالکیت آن بر شرکت‌های دولتی وابسته است (دولت مرکزی مالک ۱۴۱ شرکت است). مدیریت قیمت طیف وسیعی از کالاهای اساسی (از جمله برنج و برق) نیز نقش مهمی در اقتصاد بازار اندونزی ایفا می‌کند. با این حال، از دهه ۱۹۹۰ میلادی، اکثریت اقتصاد اندوزی توسط عموم اندونزیایی‌ها و شرکت‌های خارجی کنترل می‌شود.

اقتصاد اندونزی

جاکارتا، مرکز مالی اندونزی
واحد پول	روپیه اندونزی (IDR, Rp)
سال مالی	سال تقویمی
سازمان‌های تجاری	سازمان همکاری‌های اقتصادی آسیا–پاسفیک، سازمان تجارت جهانی، گروه ۲۰, اتحادیه همکاری‌های منطقه‌ای حاشیه اقیانوس هند، مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای، منطقه تجارت آزاد آسه‌آن، اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا، اجلاس کشورهای شرقی آسیا، بانک توسعه آسیایی و…
گروه	اقتصاد در حال توسعه اقتصاد با درآمد متوسط رو به بالا اقتصاد تازه صنعتی‌شده
آمارها
جمعیت	273.879.750 (2021)
تولید ناخالص داخلی	$1.29 trillion. (nominal; 2022 est.) $4.02 trillion (PPP; 2022 est.)
رتبه	17th (nominal; 2022 est.) 7th (PPP; 2022 est.)
رشد تولید ناخالص داخلی	3.69% (2021) 5.4% (2022)
سرانه تولید ناخالص داخلی	$4,691 (nominal; 2022 est.) $14,638 (PPP; 2022 est.)
رتبه سرانه تولید ناخالص داخلی	104th (nominal; 2021 est.) 97th (PPP; 2022 est.)
تولید ناخالص داخلی هر بخش	بخش کشاورزی: ۱۳٫۷٪ بخش صنعتی: ۴۱٪ بخش خدماتی: ۴۵٫۴٪ (2017 est.)
تورم (CPI)	4.0% (2022)
جمعیت زیر خط فقر	2.5% in extreme poverty (2021 est.) 2.78% in multidimensional poverty (2021) 9.54% in national poverty line (2022) 3.55% on less than $2.15/day (2021) 22.39% on less than $3.65/day (2021) 60.20% on less than $6.85/day (2021)
شاخص جینی	37.3 medium (2021)
شاخص توسعه انسانی	0.705 high (2021) (114th) 0.585 medium IHDI (2021)
نیروی کار	134,616,083 (2020) 64.5% employment rate (2020)
نیروی کار بر پایه شغل	بخش کشاورزی: ۲۷٫۷٪ بخش صنعتی: ۲۲٫۶٪ بخش خدماتی: ۴۹٫۶٪ (2020 est.)
بی‌کاری	6.0% (2022 est.)
صنایع اصلی	روغن پالم، زغال سنگ، نفت، پتروشیمی، گاز طبیعی مایع، خودرو، الکترونیک، حمل و نقل، ماشین آلات، فولاد، ارتباطات، نیروی الکتریکی، فرآوری مواد غذایی، صنایع چوب، نساجی، کفش، کالاهای مصرفی، مدار مجتمعها، تجهیزات پزشکی، دستگاه‌های نوری، کاغذ، صنایع دستی، مواد شیمیایی، لاستیک، داروسازی، خدمات مالی، غذاهای دریایی، ذوب و گردشگری
رتبه آسانی انجام کسب و کار	73rd (easy, 2020)
تجارت خارجی
صادرات	$231.54 billion (2021)
کالاهای صادراتی	روغن پالم، فولاد، فلز، ماشین‌آلات و تجهیزات صنعتی، مواد شیمیایی محصولات، گاز طبیعی مایع، منسوجات محصولات، کفش، خودرو، حمل و نقل محصولات، چوبی، محصولات پلاستیکی
شرکای اصلی صادرات	چین 23.31%  انجمن ملل آسیای جنوب شرقی 19.07%  ایالات متحده آمریکا 11.75%  اتحادیه اروپا 8.16%  ژاپن 7.70%  هند 5.96%  کره جنوبی 3.63%  هنگ کنگ 3.01% (2021)
واردات	$196.19 billion (2021)
کالاهای وارداتی	ماشین‌آلات و تجهیزات صنعتی، فولاد، مواد غذایی محصولات نفت، محصولات الکترونیک، مواد اولیه، [[مواد شیمیایی]]، محصولات حمل و نقل
شرکای اصلی واردات	چین 32.66%  انجمن ملل آسیای جنوب شرقی 17.17%  ژاپن 8.56%  اتحادیه اروپا 6.43%  کره جنوبی 5.23%  ایالات متحده آمریکا 5.09%  استرالیا 4.96%  هند 3.97% (2021)
سهم سرمایه‌گذاری خارجی	$251.5 billion (31 December 2017 est.) Abroad: $20.5 billion (31 December 2017 est.)
حساب جاری	+$3.46 billion (2021 est.)
استقراض ناخالص خارجی	397.4 billion (Aug 2022)
امور مالی عمومی
بدهی‌های عمومی	37.0% of GDP (Q1 2022)
تراز بودجه	−3.29% (of GDP) (2021 est.)
درآمدها	$151.3 billion (2022 est.)
مخارج	$207.4 billion (2022 est.)
رتبه اعتباری	Japan Credit Rating Agency: A− (Domestic Currency) BBB+ (Foreign Currency) BBB+ (Bond) Outlook: Stable Standard & Poor's: BBB (Domestic) BBB (Foreign) BBB (T&C Assessment) Outlook: Stable Moody's: Baa2 Outlook: Stable Fitch: BBB (Local Currency) BBB (Foreign Currency) BBB (Country Ceiling) Outlook: Stable
ذخایر خارجی	$146.9 billion (September 2021)
منبع اصلی داده‌ها: اطلاعات‌نامهٔ جهان سازمان سیا همهٔ مقدارها -مگر موردهای ذکرشده- به دلار آمریکا است

پس از بحران مالی آسیا در سال ۱۹۹۷، دولت بخش قابل توجهی از دارایی‌های بخش خصوصی را از طریق کسب وام‌های معوقه بانکی و دارایی‌های کورپوریشن‌ها از طریق فرایند تجدید ساختار بدهی در اختیار گرفت و شرکت‌های برعهده گرفته شده چندین سال بعد برای خصوصی‌سازی فروخته شدند. از سال ۱۹۹۹ اما اقتصاد بهبود یافته‌است. رشد اقتصادی در سال‌های اخیر به بیش از ۴ تا ۶ درصد افزایش یافته است.

در سال ۲۰۱۲ میلادی، اندونزی پس از اقتصاد چین، به عنوان دومین اقتصاد سریع‌الرشد گروه ۲۰ و جایگزین اقتصاد هند شد. از آن زمان، نرخ رشد سالانه حدود ۵ درصد در نوسان بود. با این حال، اندونزی در سال ۲۰۲۰ و به دلیل همه‌گیری COVID-19 با یک رکود مواجه شد و به نرخ ۲٫۰۷-٪ سقوط کرد. این نرخ بدترین نرخ رشدی از زمان بحران سال ۱۹۹۷ میلادی بوده است.

در سال ۲۰۲۱، تولید ناخالص داخلی اندونزی به دلیل حذف محدودیت‌های COVID-19 و همچنین صادرات بی‌سابقه ناشی از افزایش قیمت کالاها، ۳٫۶۹ درصد افزایش یافت.

پیش‌بینی می‌شود اندونزی تا سال ۲۰۴۵ چهارمین اقتصاد بزرگ جهان باشد. جوکو ویدودو اعلام کرد که محاسبات کابینه وی نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۴۵ اندونزی ۳۰۹ میلیون نفر جمعیت خواهد داشت. طبق برآورد ویدودو، رشد اقتصادی ۵ تا ۶ درصد و تولید ناخالص داخلی ۹٫۱ تریلیون دلار آمریکا خواهد بود. انتظار می‌رود درآمد سرانه اندونزی به ۲۹۰۰۰ دلار آمریکا برسد.

•  
  تولید ناخالص داخلی تاریخی سرانه توسعه اندونزی
•  
  مقاصد صادراتی اندونزی، در ۲۰۰۶ میلادی

• گروه ۲۰

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Economy of Indonesia». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۹ نوامبر ۲۰۲۲.

• Eng, Pierre van der (2010). "The sources of long-term economic growth in Indonesia, 1880–2008" (PDF). Explorations in Economic History. 47 (3): 294–309. doi:10.1016/j.eeh.2009.08.004.