Σπύρος Πλασκοβίτης: Έλληνας πολιτικός

Γεννήθηκε το 1917 στην Κέρκυρα. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Πλασκασοβίτης. Απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αρχικά εργάστηκε στη δημόσια διοίκηση ως τμηματάρχης του υπουργείου Συγκοινωνιών, αλλά από το 1951 ήταν δικαστικός στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το 1968, με τις εκκαθαρίσεις της χούντας των συνταγματαρχών στο χώρο της Δικαιοσύνης, απομακρύνθηκε από τη θέση του, συνελήφθη, εξορίστηκε και φυλακίστηκε για τη συμμετοχή του στην αντιστασιακή οργάνωση «Δημοκρατική Άμυνα».

Το 1977 εκλέχθηκε βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, ενώ το 1981 και το 1984 εκλέχθηκε ευρωβουλευτής του Κινήματος. Απεβίωσε το 2000.

Γιος του είναι ο οικονομολόγος Ηλίας Πλασκοβίτης, που διετέλεσε γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών.

Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1948 μέσα από το περιοδικό Νέα Εστία. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο διηγήματος, με το Α΄ Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος και με πολλές άλλες διακρίσεις. Συνεργάστηκε με τα λογοτεχνικά περιοδικά Η Λέξη, Το Δέντρο κ.α. Διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων την περίοδο 1994 - 1996.

• Το γυμνό δέντρο (1952)
• Η θύελλα και το φανάρι (1955)
• Το φράγμα (1960)
• Οι γονατισμένοι (1964)
• Το συρματόπλεγμα (1974)
• Η Πόλη (1979)
• Το τρελό επεισόδιο (1984)
• Η πεζογραφία του ήθους (1986)
• Η κυρία της βιτρίνας (1990)
• Το πουκάμισο του καθηγητή (1993)
• Η άλλη καρδιά (1995)
• Γραφές και συναντήσεις (1998)
• Το μοντέλο (1999)

• Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, Εκδόσεις Μέτρον, τ. 3, σελ. 199

• ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ - ΠΛΑΣΚΟΒΙΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ[1]