Εθνική Βιβλιοθήκη Της Ινδονησίας

Ίδρυση

Οι ιστορικές ρίζες της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ινδονησίας ανάγονται στην ίδρυση το 1778, της Βασιλικής Μπαταβιανής Εταιρείας Τεχνών και Επιστημών, της πρώτης του είδους της στην Ασία. Μέσω της προώθησης της επιστήμης στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες, η εταιρεία δημιούργησε πολυάριθμες εκδόσεις και συγκέντρωσε διάφορες συλλογές, συμπεριλαμβανομένης της ίδρυσης βιβλιοθήκης. Αφού διευρύνθηκαν οι συλλογές της κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, η εταιρεία και η βιβλιοθήκη της μετακόμισαν το 1868 στις εγκαταστάσεις του σημερινού Εθνικού Μουσείου στην πλατεία Merdeka. Τα μέλη αντιστάθηκαν στις προσπάθειες εκτροπής μέρους των συλλογών στο νέο Βασιλικό Ολλανδικό Ινστιτούτο Σπουδών Νοτιοανατολικής Ασίας και Καραϊβικής (KITLV). Μεταξύ 1846 και 1920, η συλλογή της βιβλιοθήκης αυξήθηκε από 1.115 τεκμήρια σε πάνω από 100.000.

Η βιβλιοθήκη της εταιρείας επέζησε από τα χρόνια των συγκρούσεων κατά τη διάρκεια και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ιαπωνικές δυνάμεις που κατέλαβαν την Ινδονησία κατά τα χρόνια του πολέμου εντυπωσιάστηκαν από τον αριθμό των Ιαπώνων επιστημόνων της Εταιρείας και δεν παρενέβησαν στις υποθέσεις του μουσείου. Καθώς οι αρχές σεβάστηκαν τις αρμοδιότητες της νόμιμης κατάθεσης της βιβλιοθήκης που επίσης διαθέτει μια σημαντική συλλογή επίσημων δημοσιεύσεων από την εποχή του πολέμου. Μετά την ανεξαρτησία, η εν λόγω εταιρεία μετονομάστηκε σε Ινστιτούτο Πολιτισμού της Ινδονησίας (Lembaga Kebudayaan Indonesia) πριν διαλυθεί το 1962. Στη συνέχεια, η βιβλιοθήκη τέθηκε υπό τη δικαιοδοσία του μουσείου .

Εθνική Βιβλιοθήκη

Αν και το σχέδιο για μια εθνική βιβλιοθήκη περιλαμβανόταν στο πρώτο εθνικό σχέδιο ανάπτυξης του 1961, δεν διατηρήθηκε τα επόμενα χρόνια. Το 1973, η Μαστίνι Χαρτζοπράκοσο, υπάλληλος της Βιβλιοθήκης του Εθνικού Μουσείου, ανέπτυξε μια ιδέα για την εθνική βιβλιοθήκη, η οποία όμως δεν υιοθετήθηκε αμέσως από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού. Ωστόσο, το σχέδιο προσέλκυσε την προσοχή της Εθνικής Υπηρεσίας Αναπτυξιακού Σχεδιασμού (Bappenas) και άλλων υπηρεσιών πληροφόρησης. Όταν το 1978 ανέλαβε νέος Διευθυντής Πολιτισμού, το Υπουργείο υποστήριξε τελικά το έργο. Η χρηματοδότηση της βιβλιοθήκης έγινε επίσης από την κυρία Tien Suharto, η οποία είχε εντυπωσιαστεί από μια έκθεση αποικιακών και εθνικών εφημερίδων στο Εθνικό Μουσείο το 1968 .

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ινδονησίας ιδρύθηκε το 1980 με διάταγμα του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού Daoed Joesoef . Τέσσερις βιβλιοθήκες συγχωνεύθηκαν κατά τη διαδικασία αυτή: δύο τμήματα του Κέντρου Ανάπτυξης Βιβλιοθηκών (η Βιβλιοθήκη Πολιτικής και Κοινωνικής Ιστορίας, που ιδρύθηκε το 1952, και το Τμήμα Βιβλιογραφίας και Αποθετηρίων, που ιδρύθηκε το 1953), η Βιβλιοθήκη του Περιφερειακού Γραφείου Τζακάρτα του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, που ιδρύθηκε το 1953, και η Βιβλιοθήκη του Εθνικού Μουσείου. Εκτός από τη δημιουργία ενός εθνικού συστήματος βιβλιοθηκών, το διάταγμα παραχωρούσε στη βιβλιοθήκη αρμοδιότητες νόμιμης κατάθεσης. Η βιβλιοθήκη τέθηκε υπό τη δικαιοδοσία της Γενικής Διεύθυνσης Πολιτισμού του Υπουργείου. Το νέο κτίριο της βιβλιοθήκης εγκαινιάστηκε το 1988.

Με το προεδρικό διάταγμα 11 της (6ης Μαρτίου) 1989, η Εθνική Βιβλιοθήκη ανέλαβε το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων του Κέντρου Ανάπτυξης Βιβλιοθηκών και έγινε μη υπηρεσιακός κυβερνητικός οργανισμός. Δεν υπάγεται πλέον στο Υπουργείο και υπόκειται στον Πρόεδρο της Ινδονησίας μέσω της Κρατικής Γραμματείας. Οι λειτουργίες της βιβλιοθήκης αναθεωρήθηκαν περαιτέρω με διάταγμα του 1997 για να ανταποκριθούν στις ανάγκες της παγκοσμιοποίησης.

Το νέο κτίριο της βιβλιοθήκης, για το οποίο χρειάστηκαν σχεδόν τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί, έχει ύψος 126,3 μέτρα και 24 ορόφους. Σχεδιάστηκε σύμφωνα με τις αντιλήψεις του "πράσινου κτιρίου". Οι κάρτες μελών και τα βιβλία είναι εξοπλισμένα με συσκευές αναγνώρισης ραδιοσυχνοτήτων για λόγους ασφαλείας και ελέγχου των αποθεμάτων.

• Κατάλογος μεγαλύτερων βιβλιοθηκών
• Παγκόσμια Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
• Europeana
• Ευρωπαϊκή Βιβλιοθήκη
• Ινδονησία
• Τζακάρτα

• Επίσημη ιστοσελίδα