Χλανβαϊρπουχγκουίνγκιλ

Το Χλανβαϊρπουχγκουίνγκιλ (ουαλικά Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch, προφέρεται: [ˌɬanvairˌpuɬɡwɪ̈nˌɡɪ̈ɬɡoˌɡɛrəˌχwərnˌdrobuɬˌɬantɪ̈ˌsiljoˌɡoɡoˈɡoːχ]) είναι κωμόπολη στη νήσο Άνγκλεσι της βόρειας Ουαλίας. Βρίσκεται στο στενό Μενάι (Menai Strait) πλάι στη Γέφυρα Μπριτάνια (Britannia Bridge) απέναντι από την πόλη Μπάνγκορ (Bangor). Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, οι κάτοικοί της ήταν 3.040, εξ ών το 76% μιλούν άπταιστα την ουαλική γλώσσα, ενώ στην ηλικιακή ομάδα 10 - 14 το 97% μπορεί να μιλήσει και να καταλάβει ουαλικά.

Χλανβαϊρπουχγκουίνγκιλ
Χλανβαϊρπουχγκουίνγκιλ
Χώρα	Ηνωμένο Βασίλειο
Διοικητική υπαγωγή	Llanfair Pwllgwyngyll
Υψόμετρο	38 μέτρα
Πληθυσμός	3.107
Ταχ. κωδ.	LL61
Τηλ. κωδ.	01248
Ζώνη ώρας	UTC±00:00
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η κωμόπολη έγινε γνωστή και δέχεται κάθε χρόνο πολλούς επισκέπτες, οι οποίοι φωτογραφίζονται πλάι στις πινακίδες του σιδηροδρομικού της σταθμού, χάρη στο μακροσκελές της όνομα.

Το πλήρως αναπτυγμένο όνομα αποτελεί το μακροσκελέστερο επίσημα αναγνωρισμένο τοπωνύμιο του Ηνωμένου Βασιλείου και ένα από τα πλέον μακροσκελή παγκοσμίως, αφού έχει 58 γράμματα (51 στην ουαλική γλώσσα, η οποία προσμετρά ως ένα γράμμα τα συμπλέγματα ch και ll). Αναλυτικά, το όνομα της κωμόπολης ερμηνεύεται ως εξής:

Η Εκκλησία της Αγίας Μαρίας (Llanfair) σε ένα κοίλωμα (pwll) με λευκές φουντουκιές (gwyngyll) κοντά (goger) στην περιστρεφόμενη δίνη (ychwyrndrobwll) της εκκλησίας του Αγίου Τυσίλιο (llantysilio) με την κόκκινη σπηλιά ([a]g ogo goch).

 

Το μακροσκελές αυτό όνομα δόθηκε στην πόλη το 19ο αιώνα σε μια προσπάθεια να εξελιχθεί σε εμπορικό και τουριστικό κέντρο της περιοχής. Ως τότε ήταν γνωστό ως Llanfair Pwllgwyngyll ή απλά Llanfair PG. Γι' αυτό το λόγο δεν θεωρείται αυθεντικό ουαλικό τοπωνύμιο, αλλά ως τεχνητά επινοηθέν. Στον επίσημο ιστοχώρο της πόλης, ωστόσο, αναφέρεται ένας τσαγκάρης από την περιοχή της Menai Bridge ως αυτός που πρότεινε το μακροσκελές τοπωνύμιο, το οποίο έχει αποδοθεί και στον ιστότοπο της πόλης

Η περιοχή κατοικήθηκε από τη Νεολιθική εποχή, με κύριες ασχολίες των αυτοχθόνων τη γεωργία και την αλιεία. Ο οικισμός παρέμεινε αγροτικός επί πολλούς αιώνες. Αλλαγή σημειώθηκε το 19ο αιώνα με την κατασκευή οδικής αρτηρίας (1820) και σιδηροδρομικής γραμμής (1850). Η παλιά πόλη (Pentre Uchaf, άνω πόλη) επεκτάθηκε με τη δημιουργία της νέας πόλης (Pentre Isaf, κάτω πόλη), γύρω από το σιδηροδρομικό σταθμό. Σαν αποτέλεσμα, αρκετοί τεχνίτες από την ευρύτερη περιοχή, καθώς και έμποροι και καταστηματάρχες εγκαταστάθηκαν σε αυτήν, αναδεικνύοντάς τη σε σημαντικό εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Δημιουργήθηκε τοπικό ταχυδρομείο, δύο σχολεία, αρκετά μπαρ, μια ζυθοποιία και ξενοδοχείο για επισκέπτες. Οι αρχικά 100 περίπου κάτοικοι έγιναν, στα τέλη του 19ου αιώνα, 961.

Τον 20ό αιώνα η περιοχή εξελίχθηκε ακόμη περισσότερο, καθώς οικοδομήθηκαν νέα κτίσματα σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή και ο πληθυσμός από 1.172 κατοίκους το 1961 εκτοξεύθηκε στους 3.101 κατοίκους το 1991. Η κωμόπολη διατηρεί την ατμόσφαιρά της.

•   Χλανβαϊρπουχγκουίνγκιλ, σχετικά βίντεο και φωτογραφίες στο Wiki Commons.