Φυτικές Ίνες

Οι φυτικές ίνες είναι πολυσακχαρίτες (σύνθετοι υδατάνθρακες). Διαιτητικές ίνες είναι οι φυτικές ίνες οι οποίες μπορούν να καταναλωθούν από τον άνθρωπο.

Στις φυτικές ίνες ανήκουν:

• Μη αμυλούχοι πολυσακχαρίτες
  • Κυτταρίνη
  • Ημικυτταρίνη
  • Πηκτίνες
  • Κόμμεα

• Ινουλίνη
• Λιγνίνη

και άλλα συστατικά.

Οι φυτικές ίνες αποτελούν συστατικά των τροφών των οποίων η κατανάλωση προκαλεί διάφορες ευεργετικές ενέργειες στον οργανισμό μας. Οι ουσίες αυτές, δεν πέπτονται από το γαστρεντερικό σύστημα και μεταφέρονται ανέπαφες στο παχύ έντερο και εκεί υφίστανται μικρότερου ή μεγαλύτερου βαθμού ζύμωση από τα βακτήρια που αποικούν φυσιολογικά το έντερο.

Επίσης, συγκρατούν νερό από το έντερο, καταπολεμώντας τη δυσκοιλιότητα και συμβάλλοντας στην πρόληψη του καρκίνου του εντέρου. Δίαιτες πλούσιες σε φυτικές ίνες έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα από 3% μέχρι 8%, ελαττώνουν ελαφρώς την αρτηριακή πίεση, αυξάνουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη και μεταβάλλουν τους παράγοντες πήξης.

Κάποιες τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες είναι:

• Τα δημητριακά ολικής άλεσης
• Τα ζυμαρικά ολικής άλεσης
• Τα ποπ-κορν
• Η αγκινάρα
• Τα φασόλια
• Οι φακές
• Η βρώμη
• Οι γλυκοπατάτες

Οι ζυμώσιμες ίνες καταναλώνονται από το μικροβιόκοσμο του παχέος εντέρου, αυξάνοντας ελαφρώς τον όγκο των κοπράνων και παράγοντας λιπαρά οξέα μικρής αλυσίδας ως παραπροϊόντα με ευρύ φάσμα φυσιολογικής δραστηριότητας. Το ανθεκτικό άμυλο, η ινουλίνη, ο φρουκτοολιγοσακχαρίτης και ο γαλακτοολιγοσακχαρίτης είναι διαιτητικές ίνες που είναι πλήρως ζυμώσιμες. Περιλαμβάνουν τόσο αδιάλυτες όσο και διαλυτές ίνες. Αυτή η ζύμωση επηρεάζει την έκφραση πολλών γονιδίων στο παχύ έντερο, τα οποία επηρεάζουν τη λειτουργία της πέψης και το μεταβολισμό των λιπιδίων και της γλυκόζης, καθώς και το ανοσοποιητικό σύστημα, φλεγμονή και πολλά άλλα.

Η ζύμωση των φυτικών ινών παράγει αέρια (κυρίως διοξείδιο του άνθρακα, υδρογόνο και μεθάνιο) και λιπαρά οξέα μικρής αλυσίδας. Οι εκχυλισμένες ή καθαρισμένες ζυμώσιμες φυτικές ίνες ζυμώνονται ταχύτερα στο πρόσθιο έντερο και μπορεί να οδηγήσουν σε ανεπιθύμητα γαστρεντερικά συμπτώματα (φούσκωμα της κοιλιάς, στομαχικές διαταραχές και μετεωρισμός).

Η Ένωση Δημητριακών έχει ορίσει τις διαλυτές φυτικές ίνες ως εξής: "βρώσιμα φυτικά μέρη ή παρόμοιοι υδατάνθρακες που είναι ανθεκτικοί στην πέψη και την απορρόφηση στο ανθρώπινο λεπτό έντερο με πλήρη ή μερική ζύμωση στο παχύ έντερο".

Σε αυτόν τον ορισμό, τα "βρώσιμα φυτικά μέρη" υποδηλώνουν ότι ορισμένα μέρη του φυτού που καταναλώνονται - φλούδες, πολτός, σπόροι, μίσχοι, φύλλα, ρίζες - περιέχουν φυτικές ίνες. Αυτά τα φυτικά μέρη περιέχουν τόσο αδιάλυτες όσο και διαλυτές πηγές.

• Ηλιόπουλου, Γ. Χημεία Τροφίμων, ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1994, σελ.80

Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βοτανική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.