Τηλεγραφία

Η ραδιοτηλεγραφία ή ασύρματη τηλεγραφία μεταδίδει μηνύματα με τη χρήση ραδιοκυμάτων. Η τηλεγραφία περιέχει και σύγχρονες μορφές μετάδοσης δεδομένων όπως τηλεομοιοτυπία (φαξ), ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και δίκτυα υπολογιστών εν γένει.

Μηνύματα τηλεγραφίας τα οποία αποστέλλονται από χειριστές τηλέγραφων με χρήση σημάτων Μορς λέγονται τηλεγραφήματα. Αργότερα τα τηλεγραφήματα που μεταδόθηκαν με δίκτυο τηλέτυπων (τέλεξ), ένα διακοπτικό δίκτυο τηλεκτυπωτών, παρόμοιο με το τηλεφωνικό, ονομάζονταν τηλετυπίες. Πριν τη διάδοση και πτώση του κόστους των υπεραστικών και διεθνών τηλεφωνημάτων τα τηλεγραφήματα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή. Τα τηλεγραφήματα χρησιμοποιούνταν συχνά για την επιβεβαίωση εμπορικών συμφωνιών και, αντίθετα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, θεωρούνταν συχνά δεσμευτικά νομικά έγγραφα για την ολοκλήρωση εμπορικών συναλλαγών.

Οι πρώτοι τηλέγραφοι χρησιμοποιούσαν οπτικά σήματα, συμπεριλαμβανομένης και της χρήσης αναγνωριστικών σημάτων καπνού, τα οποία υπήρξαν από τους αρχαίους χρόνους.

Ένα δίκτυο σηματοφόρων που εφευρέθηκε από τον Κλωντ Σαπ λειτούργησε στη Γαλλία από το 1792 μέχρι το 1846. Σηματοφόροι χρησιμοποιήθηκαν για τελευταία φορά στη Σουηδία το 1880.

Διάφορες προσπάθειες χρησιμοποίησης της ηλεκτρικής ενέργειας έγιναν. Το 1775 ο Francisco de Salva κατασκεύασε έναν ηλεκτροστατικό τηλέγραφο. Το 1809 ο Σάμουελ Τόμας Ζέμερινγκ κατασκεύασε έναν ηλεκτροχημικό τηλέγραφο. Το 1832 ο βαρώνος Πάβελ Σίλινγκ (Baron Schilling) κατασκεύασε έναν ηλεκτρομαγνητικό τηλέγραφο.

• Τηλέγραφος
• Υδραυλικός τηλέγραφος

Αυτό το λήμμα σχετικά με τις Τηλεπικοινωνίες χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.