Μάχη Του Τσαλντιράν

Η μάχη του Τσαλντιράν (περσικά: چالدران , τουρκικά: Çaldiran) έγινε στις 23 Αυγούστου του 1514 και έληξε με νίκη των Οθωμανικών στρατευμάτων ενάντια στην περσική Αυτοκρατορία των Σαφαβιδών. Η νίκη αυτή είχε ως αποτέλεσμα οι Οθωμανοί να αποκτήσουν τον έλεγχο του βορείου Ιράκ και της ανατολικής Ανατολίας. Η μάχη, όμως, ήταν μόνο η αρχή 41 χρόνων καταστροφικού πόλεμου μεταξύ των δύο αυτοκρατοριών που έληξε μόλις το 1555 με τη Συνθήκη της Αμάσειας . Ενώ οι Οθωμανοί είχαν συχνά το πάνω χέρι, οι Πέρσες για το μεγαλύτερο μέρος του διατηρούσαν τα εδάφη τους. Όλες οι απώλειες των Σαφαβιδών στις κυρίως σιιτικές μητροπολιτικές περιοχές της Περσίας, όπως το Αζερμπαϊτζάν, το Λουριστάν και το Κιρμανσαχάν, αποδείχθηκαν προσωρινές, αφού ανακτήθηκαν από τους Οθωμανούς αμέσως μετά από κάθε μάχη. Ωστόσο, η απώλεια του Ιράκ, καθώς και ανατολικής Ανατολίας, έγινε μόνιμη.

Στο Τσαλντιράν, οι Οθωμανοί είχαν μεγαλύτερο, καλύτερα εξοπλισμένο στρατό με δύναμη μεταξύ 60.000 και 200.000, ενώ οι Κιζιλμπασί Τουρκομάνοι αριθμούσαν περίπου 40.000 έως 80.000. ο Σάχης Ισμαήλ Α΄, ο οποίος τραυματίστηκε και παραλίγο να αιχμαλωτιστεί στη μάχη, αποσύρθηκε στο παλάτι του και αποχώρησε από την κυβέρνηση αφού οι σύζυγοί του συνελήφθησαν από Σελίμ Α΄, και τουλάχιστον μία δόθηκε για να παντρευτεί έναν από τους κυβερνητικούς του Σελίμ. Η μάχη έχει σημαντική ιστορικά ιδιαίτερη σημασία, γιατί όχι μόνο καταργούσε την ιδέα ότι ο Μουρσίντ (δάσκαλος) των Σιιτών Κιζλιμπασί ήταν αλάνθαστος,, αλλά, επίσης, όρισε πλήρως τα Οθωμανικά-Σαφαβιδικά σύνορα και οδήγησε τους Κούρδους αρχηγούς να διεκδικήσουν την εξουσία τους και να στρέψουν την υποταγή τους από την Σαφαβίδες στους Οθωμανούς.