Κράμπους

Κατά την περίοδο των Χριστουγέννων τιμωρεί τα παιδιά που έχουν απαράδεκτη συμπεριφορά, σε αντίθεση με τον Άγιο Νικόλαο, που επιβραβεύει την καλή συμπεριφορά με δώρα. Ο Κράμπους είναι μεταξύ των συντρόφων του Αγίου Νικολάου σε πολλές περιοχές συμπεριλαμβανομένης της Αυστρίας, της Βαυαρίας, της Κροατίας, της Τσεχίας, της Ουγγαρίας, της Βόρειας Ιταλίας συμπεριλαμβανομένου του Νότιο Τιρόλο και της Επαρχίας του Τρέντο όπου υπάρχει μεγάλη γερμανόφωνη παρουσία, της Σλοβακίας και της Σλοβενίας. Η προέλευση του σχήματος είναι ασαφείς. Κάποιοι λαογράφοι και ανθρωπολόγοι υποστηρίζουν προχριστιανική προέλευση.

Στις παραδοσιακές παρελάσεις και εκδηλώσεις όπως η Κραμπσλάουφ (ελληνικά: αγώνας του Κράμπους) οι νέοι συμμετέχουν σε αγώνες ντυμένοι ως Κράμπους. Αυτοί οι εορτασμοί λαμβάνουν χώρα ετησίως στις περισσότερες πόλεις των Άλπεων. Το Κράμπους αναφέρεται σε κάρτες διακοπών γνωστές ως Κραμπουσκάρτεν.

Η ιστορία του Κράμπους, σύμφωνα με ειδικούς, έχει πιθανώς καταγωγή στις προχριστιανικές παραδόσεις των Άλπεων.

Τα στοιχεία για τον Κράμπους συνέχισαν να υπάρχουν, και κατά τον 17ο αιώνα το Κράμπους είχε ήδη ενσωματωθεί σε Χριστιανικές χειμωνιάτικες γιορτές ζευγαρώνοντας τον Άγιο Νικόλαο με τον Κράμπους.

Οι χώρες της πρώην Αυτοκρατορίας των Αψβούργων έχουν σε μεγάλο βαθμό δανειστεί την παράδοση του Κράμπους μαζί με τον Άγιο Νικόλαο, στις 5 Δεκεμβρίου από την Αυστρία.

Μετά τις αυστριακές εκλογές του 1923, η παράδοση του Κράμπους απαγορεύτηκε από το καθεστώς του Ντόλφους υπό το Πατριωτικό Μέτωπο (Vaterländische Front) και το Χριστιανικό Κοινωνικό Λαϊκό Κόμμα. Στη δεκαετία του 1950, η κυβέρνηση διένειμε φυλλάδια με τίτλο «Ο Κράμπους Είναι Κακός Άνθρωπος». Προς το τέλος του αιώνα, ξεκίνησε η λαϊκή αναβίωση των γιορτών του Κράμπους και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η παράδοση του Κράμπους αναβιώνει στη Βαυαρία μαζί με την τοπική παράδοση των ξύλινων μασκών σκαλισμένων με το χέρι.