Δολοφονία Του Γιτζάκ Ράμπιν: Πολιτική δολοφονία

Ο δολοφόνος, ένας Ισραηλινός υπερεθνικιστής ονόματι Γιγκάλ Αμίρ, αντιτάχθηκε ριζικά στην ειρηνευτική πρωτοβουλία του πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν, ιδιαίτερα στην υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο.

Δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν
Τόπος της δολοφονίας: Πλατεία Βασιλέων του Ισραήλ (έκτοτε μετονομάστηκε σε Πλατεία Ράμπιν) με φόντο το Δημαρχείο του Τελ Αβίβ κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Ώρα	21:30 μ.μ,
Ημερομηνία	4 Νοεμβρίου 1995, πριν 28 έτη (1995-11-04)
Τοποθεσία	Τελ Αβίβ, Ισραήλ
Συντεταγμένες	32°04′54.8″N 34°46′51.4″E / 32.081889°N 34.780944°E / 32.081889; 34.780944 34°46′51.4″E / 32.081889°N 34.780944°E / 32.081889; 34.780944
Τύπος	Πυροβολισμός
Αιτία	Η υπογραφή από τον Ράμπιν των Συμφωνιών του Όσλο.
Στόχος	Γιτζάκ Ράμπιν
Θάνατοι	Γιτζάκ Ράμπιν
Τραυματισμοί	Γιοράμ Ρούμπιν
Κατηγορούμενοι	Γιγκάλ Αμίρ
Κατηγορίες	Δολοφονία, συνωμοσία για τη διάπραξη φόνου
Καταδίκες	Ισόβια κάθειρξη, συν 6 χρόνια

 

Η δολοφονία του Ισραηλινού πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν ήταν το αποκορύφωμα μιας συγκέντρωσης κατά της βίας υπέρ της ειρηνευτικής διαδικασίας του Όσλο. Ο Ράμπιν απαξιώθηκε προσωπικά από τους δεξιούς συντηρητικούς και τους ηγέτες του Λικούντ που αντιλήφθηκαν την ειρηνευτική διαδικασία ως απόπειρα υποχώρησης των κατεχόμενων εδαφών και συνθηκολόγηση με τους εχθρούς του Ισραήλ.

Οι εθνικοί θρησκευτικοί συντηρητικοί και οι ηγέτες του κόμματος Λικούντ πίστευαν ότι η απόσυρση από οποιαδήποτε «εβραϊκή» γη ήταν αίρεση. Ο ηγέτης του Λικούντ και μελλοντικός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, κατηγόρησε την κυβέρνηση του Ράμπιν ότι «απομακρύνθηκε από την εβραϊκή παράδοση [...] και τις εβραϊκές αξίες». Οι δεξιοί ραβίνοι που συνδέονται με το κίνημα των εποίκων απαγόρευσαν εδαφικές παραχωρήσεις στους Παλαιστίνιους και απαγόρευσαν στους στρατιώτες των ισραηλινών αμυντικών δυνάμεων να εκκενώσουν Εβραίους εποίκους βάσει των συμφωνιών. Μερικοί ραβίνοι διακήρυξαν το ντιν ρόντεφ, με βάση έναν παραδοσιακό εβραϊκό νόμο αυτοάμυνας, εναντίον του Ράμπιν προσωπικά, υποστηρίζοντας ότι οι Συμφωνίες του Όσλο θα έθεταν σε κίνδυνο τις ζωές των Εβραίων.

Οι συγκεντρώσεις που οργανώθηκαν από το Λικούντ και άλλες δεξιές ομάδες παρουσίαζαν απεικονίσεις του Ράμπιν με στολή των SS ή στο στόχαστρο ενός όπλου. Οι διαδηλωτές συνέκριναν το Εργατικό Κόμμα με τους Ναζί και τον Ράμπιν με τον Αδόλφο Χίτλερ και φώναζαν, «Ο Ράμπιν είναι δολοφόνος» και «Ο Ράμπιν είναι προδότης». Τον Ιούλιο του 1995, ο Νετανιάχου οδήγησε μια εικονική νεκρική πομπή με ένα φέρετρο και τη θηλιά του δήμιου σε μια συγκέντρωση κατά του Ράμπιν όπου οι διαδηλωτές φώναζαν, "Θάνατος στον Ράμπιν". Ο επικεφαλής της εσωτερικής ασφάλειας, Κάρμι Γκίλον, ειδοποίησε τότε τον Νετανιάχου για μια συνωμοσία για τη ζωή του Ράμπιν και του ζήτησε να μετριάσει τη ρητορική των διαδηλώσεων, κάτι που ο Νετανιάχου αρνήθηκε να κάνει. Ο Νετανιάχου επίσης αρνήθηκε οποιαδήποτε πρόθεση υποκίνησης βίας. Ο ίδιος ο Ράμπιν αγνόησε τέτοιες διαμαρτυρίες . Σύμφωνα με τον Γκίλον, ο Ράμπιν αρνήθηκε να φορέσει ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο και προτίμησε να μην χρησιμοποιήσει το θωρακισμένο αυτοκίνητο που αγόρασε για αυτόν. Υποστηρικτές της Αριστεράς οργάνωσαν συγκεντρώσεις υπέρ της ειρήνης για την υποστήριξη των Συμφωνιών του Όσλο. Μία τέτοια συγκέντρωση ήταν και στο Τελ Αβίβ που έγινε η δολοφονία.

 

Δράστης ήταν ο Γιγκάλ Αμίρ, ένας 25χρονος πρώην ακροδεξιός φοιτητής νομικής στο Πανεπιστήμιο Μπαρ-Ιλάν. Ο Αμίρ είχε εναντιωθεί σθεναρά στην ειρηνευτική πρωτοβουλία του Ράμπιν, ιδιαίτερα στην υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο, επειδή ένιωθε ότι η αποχώρηση του Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη θα στερούσε στους Εβραίους τη «βιβλική κληρονομιά που είχαν ανακτήσει με την ίδρυση οικισμών». Ο Αμίρ είχε φτάσει να πιστεύει ότι ο Ράμπιν ήταν Ρόντεφ, που σημαίνει «διώκτης» που έθετε σε κίνδυνο τις ζωές των Εβραίων. Η έννοια του Ντιν Ρόντεφ ("νόμος του διώκτη") είναι μέρος του παραδοσιακού εβραϊκού νόμου. Ο Αμίρ πίστευε ότι θα δικαιωνόταν υπό τον Ντιν Ρόντεφ να απομακρύνει τον Ράμπιν ως απειλή για τους Εβραίους στα εδάφη.

Στους ισραηλινούς οικισμούς, φυλλάδια που συζητούσαν την εγκυρότητα της εφαρμογής του ντιν ρόντεφ και του ντιν μόσερ («νόμος του πληροφοριοδότη») στον Ράμπιν και τις Συμφωνίες του Όσλο διανεμήθηκαν σε συναγωγές. Υπήρχε διαφωνία μεταξύ των θρησκευόμενων Σιωνιστών ως προς το αν ο Αμίρ εξασφάλισε ποτέ την άδεια από έναν ραβίνο για να πραγματοποιήσει τη δολοφονία του Ράμπιν. Ο πατέρας του δήλωσε αργότερα ότι τους μήνες πριν από τη δολοφονία, ο Αμίρ «είπε επανειλημμένα ότι ο πρωθυπουργός έπρεπε να δολοφονηθεί επειδή εκδόθηκε ένα ντιν ρόντεφ εναντίον του». Κατά τη διάρκεια της μετέπειτα δίκης του, ο Αμίρ δήλωσε: «Ενέργησα σύμφωνα με τον ντιν ρόντεφ... Δεν ήταν προσωπική πράξη, απλώς ήθελα [ο Ράμπιν] να απομακρυνθεί από τη θέση του».

Για τις ριζοσπαστικές δραστηριότητές του, ο Γιγκάλ Αμίρ είχε τεθεί υπό την προσοχή της ισραηλινής υπηρεσίας εσωτερικής ασφάλειας (Σιν Μπετ), αλλά η οργάνωση είχε πληροφορίες μόνο για την προσπάθεια του Αμίρ να δημιουργήσει μια αντιαραβική πολιτοφυλακή, όχι για σχόλια σχετικά με τη δολοφονία του Ράμπιν, τα οποία ο ίδιος είχε ανοιχτά δηλώσει σε έναν αριθμό ατόμων. Ένα άλλο περιστατικό που περιγράφει τα σχόλια του Αμίρ σε έναν συμφοιτητή του σχετικά με τη δήλωση του πριν από μια προηγούμενη, ματαιωμένη απόπειρα κατά της ζωής του, αγνοήθηκε από την οργάνωση ως "μη αξιόπιστη". Η πηγή αρνήθηκε να αναφερθεί στον Αμίρ ονομαστικά, αλλά τον περιέγραψε ως «κοντό Υεμενίτη με σγουρά μαλλιά».

 

 

Σε απάντηση στις έντονες διαμαρτυρίες στους δρόμους από δεξιούς αντιπάλους της ειρηνευτικής διαδικασίας του Όσλο, ένας συνασπισμός αριστερών κομμάτων και ειρηνευτικών ομάδων οργάνωσε μια συγκέντρωση υπέρ της ειρηνευτικής διαδικασίας στην πλατεία Βασιλέων του Τελ Αβίβ στις 4 Νοεμβρίου 1995. Ο Ράμπιν παρευρέθηκε στη συγκέντρωση, μαζί με άλλους, όπως ο Υπουργός Εξωτερικών Σιμόν Πέρες. Η συγκέντρωση προσέλκυσε πλήθος άνω των 100.000 ατόμων. Στις δηλώσεις του στη συγκέντρωση, ο Ράμπιν δήλωσε: «Πάντα πίστευα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν ειρήνη και είναι έτοιμοι να ρισκάρουν γι' αυτήν».

 

 

 

Μέλη του πλήθους υποστηρικτών που είχαν συγκεντρωθεί στο Τελ Αβίβ εκφράζουν τη θλίψη τους όταν έμαθαν για τον θάνατο του Ράμπιν.

 

 

Αγρυπνίες για τον Ράμπιν στην πλατεία όπου είχε γίνει το συλλαλητήριο.

Μετά το συλλαλητήριο, ο Ράμπιν περπάτησε από τα σκαλιά του δημαρχείου προς το αυτοκίνητό του. Καθώς μπήκε στο αυτοκίνητο, ο Αμίρ πλησίασε το αυτοκίνητο από το πίσω μέρος και πυροβόλησε δύο φορές τον Ράμπιν με ένα ημιαυτόματο πιστόλι Beretta 84F. Ο Ράμπιν χτυπήθηκε στην κοιλιά και στο στήθος. Ο Αμίρ ακινητοποιήθηκε αμέσως από τους σωματοφύλακες και την αστυνομία του Ράμπιν στον τόπο και πυροβόλησε ακόμη μια φορά τον σωματοφύλακα Γιοράμ Ρούμπιν κατά τη διάρκεια του μάχης, τραυματίζοντάς τον ελαφρά. Ο Αμίρ συνελήφθη επί τόπου με το όπλο. Μετά οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα λίγα τετράγωνα πιο πέρα.

Ο Γιοράμ Ρούμπιν προσπάθησε να πάρει τον Ράμπιν στο αυτοκίνητο, αλλά το σώμα του ήταν "βαρύ".Ένας άλλος από τους σωματοφύλακες του Ράμπιν, ο Σάι Γκλάσερ, βοήθησε να τοποθετηθεί ο Ράμπιν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Ο οδηγός, Μεναχέμ Νταμάτι, έλαβε εντολή να μεταφερθεί στο Ιατρικό Κέντρο του Τελ Αβίβ Σουράσκυ, σε μικρή απόσταση με το αυτοκίνητο. Ωστόσο ο Νταμάτι αποπροσανατολίστηκε από την υστερία των πυροβολισμών και τα πλήθη που στριμώχνονταν στους δρόμους, με αποτέλεσμα να χάσει τον προσανατολισμό του. Ο Ράμπιν, ο οποίος αιμορραγούσε πολύ, είχε αρχικά τις αισθήσεις του και είπε ότι νόμιζε ότι είχε πληγωθεί αλλά όχι πολύ άσχημα πριν λιποθυμήσει. Ο Νταμάτι οδήγησε μανιωδώς προσπαθώντας να βρει το νοσοκομείο, ανάβοντας τα κόκκινα φανάρια για να αποφύγει τους πεζούς. Όταν εντόπισε έναν αστυνομικό, τον διέταξε να μπει στο όχημα και να τον κατευθύνει στο νοσοκομείο. Δύο λεπτά αργότερα στις 21:52, περίπου δέκα λεπτά μετά τον πυροβολισμό, το αυτοκίνητο έφτασε στο νοσοκομείο.

Εκείνη τη στιγμή, ο Ράμπιν δεν ανέπνεε και δεν είχε σφυγμό. Οι γιατροί πραγματοποίησαν μια αρχική εξέταση, Στη συνέχεια του αφαίρεσαν τον αέρα που είχε εισχωρήσει στη δεξιά θωρακική κοιλότητα του με έναν σωλήνα που εισήχθη στο πλευρό του. Μετά την αποστράγγιση του αέρα από το στήθος του Ράμπιν, ο σφυγμός του επανεμφανίστηκε. Στη συνέχεια υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση. Εν τω μεταξύ, υπουργοί της κυβέρνησης, στρατιωτικοί, αξιωματούχοι ασφαλείας και μέλη της οικογένειας του Ράμπιν έφτασαν στο νοσοκομείο, όπως και ο Αρχηγός του Επιτελείου του Ράμπιν, Εϊτάν Χάμπερ. Όταν τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν τον πυροβολισμό, πλήθος θεατών και δημοσιογράφων άρχισε να συγκεντρώνεται μπροστά από το νοσοκομείο. Κάποια στιγμή, οι γιατροί κατάφεραν να σταθεροποιήσουν για λίγο τα ζωτικά του σημεία και αφού ενημερώθηκε, ο Χάμπερ είπε σε υψηλόβαθμο στέλεχος του Υπουργείου Άμυνας να ξεκινήσει τις προετοιμασίες για τη δημιουργία ενός αυτοσχέδιου γραφείου στο νοσοκομείο με τηλέφωνα και γραμμές φαξ για να μπορέσει ο Ράμπιν να συνεχίσει το έργο του ως Πρωθυπουργός ενώ αναρρώνει. Ωστόσο, η κατάσταση του Ράμπιν επιδεινώθηκε γρήγορα και πάλι. Αφού σταμάτησε η καρδιά του, ένας χειρουργός έκανε καρδιακές μαλλλάξεις σε μια τελευταία προσπάθεια να τον σώσει. Στις 23:02, μία ώρα και τριάντα δύο λεπτά μετά τον πυροβολισμό, οι γιατροί εγκατέλειψαν τις προσπάθειές τους και διαπίστωσαν τον θάνατό του.

Στις 23:15, ο Εϊτάν Χάμπερ εξήλθε από το νοσοκομείο και ανακοίνωσε στα μέσα ενημέρωσης τον θάνατο του Ράμπιν:

«Η κυβέρνηση του Ισραήλ ανακοινώνει με έκπληξη και βαθιά θλίψη τον θάνατο του πρωθυπουργού και υπουργού Άμυνας Γιτζάκ Ράμπιν, ο οποίος δολοφονήθηκε απόψε στο Τελ Αβίβ. Η κυβέρνηση θα συνέλθει σε μία ώρα για να πενθήσει στο Τελ Αβίβ. Ευλογημένη η μνήμη του».

 

Στην τσέπη του Ράμπιν υπήρχε ένα αιματοβαμμένο φύλλο χαρτιού με τους στίχους του γνωστού ισραηλινού τραγουδιού "Σιρ ΛαΣαλόμ" ("Τραγούδι για την Ειρήνη"), το οποίο τραγουδήθηκε στο συλλαλητήριο και αναφέρεται στην αδυναμία επιστροφής ενός νεκρού στη ζωή και, επομένως, στην ανάγκη για ειρήνη. Λίγο μετά το θάνατο του Ράμπιν, πραγματοποιήθηκε έκτακτη συνεδρίαση του ισραηλινού υπουργικού συμβουλίου κατά την οποία ο Σιμόν Πέρες, ο οποίος τότε υπηρετούσε ως υπουργός Εξωτερικών, ανέλαβε χρέη πρωθυπουργού.

Περίπου τρεις ώρες μετά τον θάνατο του Ράμπιν, ο Γιεχούντα Χις, ο επικεφαλής παθολόγος της ισραηλινής κυβέρνησης, έφτασε στο Νοσοκομείο Ιτσίλοφ για να πραγματοποιήσει αυτοψία μαζί με δύο βοηθούς, συμπεριλαμβανομένου ενός φωτογράφου. Η αυτοψία διαπίστωσε ότι μια σφαίρα είχε εισέλθει στο κάτω μέρος της πλάτης του Ράμπιν, έσπασε τη σπλήνα του και τρύπησε τον αριστερό του πνεύμονα, ενώ η άλλη τρύπησε την πλάτη του κάτω από την κλείδα, έσπασε το πλευρό του και τρύπησε τον δεξιό του πνεύμονα. Ο Χις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Ράμπιν είχε πεθάνει από τεράστια απώλεια αίματος και την καταστροφή και των δύο πνευμόνων του και ότι οι πιθανότητές του να επιζήσει από τον πυροβολισμό ήταν εξαιρετικά χαμηλές. Ένα επακόλουθο εγκεφαλογράφημα βρήκε μια εμβολή σε μια από τις εγκεφαλικές αρτηρίες του Ράμπιν, έναν μεγάλο θύλακα αέρα που είχε εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος του στους πνεύμονες και έφτασε στον εγκέφαλο, περιορίζοντας τη ροή του αίματος και του οξυγόνου. Αυτή η απόφραξη είχε εμποδίσει την προσπάθεια ανάνηψης.

Ο Αμίρ ανακρίθηκε από τον επικεφαλής επιθεωρητή Μότι Ναφτάλι. Έκανε μια πλήρη ομολογία και αφού του είπαν ότι ο Ράμπιν πέθανε, ο Αμίρ εξέφρασε τη χαρά του. Αστυνομικοί και μελη της Σιν Μπετ εισέβαλαν στη συνέχεια στο σπίτι της οικογένειας Αμίρ στην Χερτζίλια, όπου συνέλαβαν τον αδελφό του Αμίρ, Χαγκάι, τον οποίο είχε εμπλέξει ως συνεργό του κατά την ανάκρισή του.

Η κηδεία του Ράμπιν

Η κηδεία του Ράμπιν έγινε στις 6 Νοεμβρίου, δύο ημέρες μετά τη δολοφονία, στο νεκροταφείο του Όρους Χερτζλ στην Ιερουσαλήμ , όπου ο Ράμπιν τάφηκε αργότερα. Εκατοντάδες παγκόσμιοι ηγέτες, συμπεριλαμβανομένων περίπου 80 αρχηγών κρατών. Μεταξύ άλλων παρευρέθηκαν στην κηδεία: ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπιλ Κλίντον, ο Βασιλιάς Χουσεΐν της Ιορδανίας , η Βασίλισσα Βεατρίκη της Ολλανδίας, ο Ρώσος πρωθυπουργός Βίκτορ Τσερνομιρντίν, ο Ισπανός πρωθυπουργός και Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Φελίπε Γκονζάλεθ, ο Πρωθυπουργός του Καναδά Ζαν Κρετιέν, ο ασκών καθήκοντα πρωθυπουργού του Ισραήλ και Υπουργός Εξωτερικών Σιμόν Πέρες, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπούτρος Γκάλι, και ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ.

Μια εθνική ημέρα μνήμης για τον Ράμπιν ορίζεται την ημερομηνία του θανάτου του σύμφωνα με το εβραϊκό ημερολόγιο.

Δίκη

Ο Γιγκάλ Αμίρ δικάστηκε για τη δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν, ενώ ο αδελφός του Χαγκάι Αμίρ και ο Ντρορ Αντάνι, που ήταν συνεργοί του στη δολοφονία, δικάστηκαν για συνωμοσία για τη δολοφονία του Ράμπιν. Ο Γιγκάλ Αμίρ καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία του Ράμπιν και επιπλέον έξι χρόνια για τον τραυματισμό του Γιοράμ Ρούμπιν. Ενώ στο Ισραήλ συνηθίζεται ο Πρόεδρος να μειώνει την ισόβια κάθειρξη σε καθορισμένη περίοδο, συνήθως 20–30 ετών, με δυνατότητα περαιτέρω μείωσης για καλή συμπεριφορά, η ποινή του Αμίρ δεν μειώθηκε. Το 2001, η Κνεσέτ ψήφισε αργότερα τον νόμο Γιγκάλ Αμίρ, ο οποίος απαγορεύει σε μια επιτροπή αποφυλάκισης να προτείνει χάρη ή μείωση ποινής για τον δολοφόνο ενός πρωθυπουργού. Ο Αντάνι καταδικάστηκε σε επτά χρόνια φυλάκιση, ενώ ο Χαγκάι Αμίρ καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση, η οποία αυξήθηκε σε 16 χρόνια μετά από έφεση και αργότερα έλαβε ένα επιπλέον έτος φυλάκισης για απειλή να σκοτώσει τον πρωθυπουργό Αριέλ Σαρόν. Ο Αντάνι αφέθηκε ελεύθερος το 2002 και ο Χαγκάι Αμίρ το 2012. Ο Γιγκάλ Αμίρ παραμένει έγκλειστος εώς σήμερα.

Μετά τη δολοφονία, αποκαλύφθηκε ότι ο Αβισάι Ραβίβ, ένας πολύ γνωστός δεξιός εξτρεμιστής εκείνη την εποχή, ήταν στην πραγματικότητα ένας πράκτορας της Σιν Μπετ με την κωδική ονομασία Σαμπανέ. Ο Ραβίβ αργότερα αθωώθηκε στο δικαστήριο από τις κατηγορίες ότι δεν κατάφερε να αποτρέψει τη δολοφονία. Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπήρχαν αποδείξεις ότι ο Ραβίβ γνώριζε ότι ο Γιγκάλ Αμίρ σχεδίαζε να σκοτώσει τον Ράμπιν.

Κοινωνικός αντίκτυπος

 

Η δολοφονία του Ράμπιν συγκλόνισε την ισραηλινή κοινή γνώμη. Συλλαλητήρια και μνημόσυνα πραγματοποιήθηκαν κοντά στην Πλατεία Βασιλέων του Ισραήλ -που αργότερα μετονομάστηκε σε Πλατεία Ράμπιν προς τιμήν του- καθώς και κοντά στο σπίτι του Ράμπιν, στο κτίριο της Κνεσέτ και στο σπίτι του δολοφόνου. Πολλοί άλλοι δρόμοι και δημόσια κτίρια εντός του Ισραήλ και διεθνώς ονομάστηκαν επίσης για τον Ράμπιν.

Η δολοφονία έχει περιγραφεί ως εμβληματική ενός «πολιτιστικός αγώνας» μεταξύ θρησκευτικών δεξιών και κοσμικών αριστερών δυνάμεων εντός του Ισραήλ. Ο Ιλάν Πέλεγκ του Ινστιτούτου Μέσης Ανατολής έχει περιγράψει τη δολοφονία του Ράμπιν ως «αντανάκλαση ενός βαθέος πολιτισμικού χάσματος εντός του πολιτικού σώματος του Ισραήλ [...] στενά συνδεδεμένο με την ειρηνευτική διαδικασία» που δείχνει και τα δύο αυξημένα πόλωση και πολιτική σύγκρουση στη χώρα.

Στις 28 Μαρτίου 1996, η Επιτροπή Σάνμγκαρ εξέδωσε την τελική της έκθεση σχετικά με τη δολοφονία. Ήταν επικριτική απέναντι στην Σιν Μπετ επειδή έθεσε τον Πρωθυπουργό σε κίνδυνο και αγνόησε τις απειλές για τη ζωή του από Εβραίους εξτρεμιστές.

Λόγω της τελικής αποτυχίας περαιτέρω προόδου στις Συμφωνίες του Όσλο, υπάρχει μια κυρίαρχη άποψη για τη δολοφονία που τη θεωρεί ως εξαιρετικά "επιτυχημένη" αν όχι την "πιο επιτυχημένη" πολιτική δολοφονία στη σύγχρονη ιστορία όσον αφορά την επίτευξη των πολιτικών στόχων του δράστη της.

• Karpin, Michael· Friedman, Ina (1998). Murder in the Name of God: The Plot to Kill Yitzhak Rabin. Granta. ISBN 0-8050-5749-8. 

• "Israel marks Rabin assassination", BBC, Nov 12, 2005
• "A sombre night in Rabin Square", BBC, Nov 12, 2005
• Could He Have Been Saved? An article by Ronen Bergman in Haaretz
• 10-minute video of Rabin's assassination hosted on Google Video
• Assassination part of the Kempler video on CNN (10 seconds)
• Koenraad Elst on Yitzhak Rabin's Assassination Αρχειοθετήθηκε 2008-05-13 στο Wayback Machine.
• «The Night in Question». This American Life. Επεισόδιο 570. Chicago. October 16, 2015. Public Radio Exchange. WBEZ. http://www.thisamericanlife.org/radio-archives/episode/570/the-night-in-question.  Covers the assassination and its conspiracy theories, including an interview with Yigal Amir's brother and co-conspirator Hagai Amir and a new forensic examination of the shirt Rabin was wearing when he was shot.