Γεώργιος Κωτούλας

Γεννήθηκε στην Καρδίτσα και κατατάχθηκε στο Λιμενικό Σώμα το 1927. Το 1935 προήχθη σε υποπλοίαρχο ενώ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτέλεσε τον σύνδεσμο μεταξύ ΓΕΝ και Λ.Σ. Κατα τη διάρκεια της κατοχής ο Κωτούλας μαζί με τον Ηλία Καζάκο οργάνωναν φυγαδεύσεις προς τη Μέση Ανατολή.

Η Γκεστάπο πληροφορούμενη σχετικά με τη δράση τους άρχισε να τους παρακολουθεί. Φοβούμενοι για τη ζωή τους αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Την 1η Απριλίου του 1942 προσπάθησαν να διαφύγουν από τον Πειραιά κρυφά για το εξωτερικό. Συνελήφθησαν όμως και φυλακίστηκαν στις φυλακές Αβερωφ. Ο Κωτούλας παρά τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε, προκειμένου να αποκαλύψει συνεργούς του, δεν υπέκυψε. Τον Μάιο μεταφέρθηκε στις φυλακές Βουλιαγμένης ενώ λίγες μέρες αργότερα του ανακοινώθηκε ότι εθεωρείτο όμηρος, γεγονός που σήμαινε ότι σε περίπτωση δολιοφθοράς θα εκτελείτο.

Την 4η Ιουνίου σημειώθηκε σαμποτάζ στα Λιόσια. Στις 5 Ιουνίου μαζί με άλλους, συμπεριλαμβανομένου και το Καζάκου, οδηγήθηκε στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Δεν δέχτηκε να του καλύψουν τα μάτια ενώ κατά την εκτέλεση φώναζε συνθήματα υπέρ της Ελλάδας.

Το Λιμενικό Σώμα τον τίμησε αμέσως μετά την απελευθέρωση. Προς τιμήν του, δόθηκε το όνομα του στο πρώτο λιμενικό κέντρο εκπαίδευσης, στο οποίο και τοποθετήθηκε η προτομή του. Επίσης του απονεμήθηκε, έστω και μεταθάνατον, ο βαθμός του πλωτάρχη, ο πολεμικός σταυρός Γ΄ τάξης, ενώ το όνομά του έφερε παλαιότερα και μηχανοκίνητη μεταλλική ακταιωρός του Λιμενικού Σώματος.