Απλός Έρπης

Οι λοιμώξεις κατηγοριοποιούνται με βάση το μέρος του σώματος που έχει μολυνθεί. Ο επιχείλιος έρπης προσβάλει το πρόσωπο ή το στόμα. Μπορεί να προκαλέσει μικρές φυσαλλίδες που συρρέουν ή να εμφανιστεί απλώς με πονόλαιμο. Ο έρπης των γεννητικών οργάνων, μπορεί να έχει ελάχιστα συμπτώματα ή να σχηματίσει φυσαλλίδες που σπάνε και σχηματίζουν μικρά έλκη. Αυτά συνήθως επουλώνονται σε διάστημα δύο έως τεσσάρων εβδομάδων. Μυρμήγκιασμα ή διαπεραστικός πόνος μπορεί να εμφανιστούν πριν τη δημιουργία των φυσαλλίδων. Ο έρπης εμφανίζει περιοδικότητα, με περιόδους ενεργού νόσου που ακολουθούνται από περιόδους χωρίς συμπτώματα. Το πρώτο επεισόδιο συνήθως είναι πιο σοβαρό και μπορεί να συνοδεύεται από πυρετό, μυϊκούς πόνους, πρησμένους λεμφαδένες και πονοκεφάλους. Με την πάροδο του χρόνου, τα επεισόδια ενεργού νόσου μειώνονται σε συχνότητα και βαρύτητα. Άλλες διαταραχές που προκαλούνται από τον απλό έρπητα περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων: την ερπητική παρωνυχία όταν αφορά τα δάχτυλα, τον οφθαλμικό έρπητα, την ερπητική εγκεφαλίτιδα και τον νεογνικό έρπητα στην περίπτωση προσβολής νεογνού.

Απλός έρπης
Επιχείλιος έρπης του κάτω χείλους. Με το βέλος επισημαίνονται οι συρρέουσες φυσαλίδες.
Ειδικότητα	Λοιμωξιολογία
Συμπτώματα	Φυσαλλίδες που σπάνε και σχηματίζουν μικρά έλκη, πυρετός, διόγκωση λεμφαδένων
Διάρκεια	2–4 εβδομάδες
Αίτια	Ιός του απλού έρπητα μεταδιδόμενου με άμεση επαφή
Παράγοντες κινδύνου	Ανοσοκαταστολή, στρες, ηλιακό φως
Διαγνωστική μέθοδος	Στηρίζεται στα συμπτώματα, PCR, ιική καλλιέργεια
Φαρμακευτική αγωγή	Ακικλοβίρη, βαλασικλοβίρη, παρακεταμόλη (ακεταμινοφαίνη), τοπική εφαρμογή λιδοκαΐνης
Νοσηρότητα	60–95% (ενήλικες)
Ταξινόμηση

Υπάρχουν δύο τύποι του ιού του απλού έρπητα, ο τύπος 1 (HSV-1) και ο τύπος 2 (HSV-2). Ο HSV-1 προκαλεί συχνότερα λοιμώξεις γύρω από το στόμα, ενώ ο HSV-2 προκαλεί συχνότερα λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων. Μεταδίδονται με άμεση επαφή με τα σωματικά υγρά ή τις βλάβες ενός μολυσμένου ατόμου. Η μετάδοση μπορεί να συμβεί ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν συμπτώματα. Ο έρπης των γεννητικών οργάνων ταξινομείται ως σεξουαλικά μεταδιδόμενη λοίμωξη. Μπορεί να μεταδοθεί σε βρέφος κατά τη διάρκεια του τοκετού. Μετά τη μόλυνση, ο ιός μεταφέρεται κατά μήκος των αισθητήριων νεύρων στα σώματα των νευρικών κυττάρων, όπου παραμένουν δια βίου. Αιτίες υποτροπής μπορεί να περιλαμβάνουν: μειωμένη ανοσοποιητική λειτουργία, στρες και έκθεση στο ηλιακό φως. Ο έρπης του στόματος και των γεννητικών οργάνων συνήθως διαγιγνώσκεται με βάση τα συμπτώματα που παρουσιάζονται. Η διάγνωση μπορεί να επιβεβαιωθεί με καλλιέργεια του ιού ή ανίχνευση DNA του έρπητα σε υγρό από τις φυσαλλίδες. Ο έλεγχος του αίματος για αντισώματα έναντι του ιού μπορεί να επιβεβαιώσει μια προηγούμενη λοίμωξη, αλλά θα είναι αρνητικός σε νέες λοιμώξεις.

Η πιο αποτελεσματική μέθοδος για την αποφυγή λοιμώξεων των γεννητικών οργάνων είναι η αποφυγή του κολπικού, του στοματικού και του πρωκτικού σεξ. Η χρήση προφυλακτικού μειώνει τον κίνδυνο. Η καθημερινή λήψη αντιιικών φαρμάκων από κάποιον που έχει τη λοίμωξη μπορεί επίσης να μειώσει την εξάπλωση. Δεν υπάρχει διαθέσιμο εμβόλιο και από τη στιγμή που κάποιος μολυνθεί, δεν υπάρχει οριστική θεραπεία. Η λήψη παρακεταμόλης (ακεταμινοφαίνης) και η χρήση τοπικά λιδοκαΐνης μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων. Οι θεραπείες με αντιιικά φάρμακα όπως η ακικλοβίρη ή η βαλασικλοβίρη μπορούν να μειώσουν τη βαρύτητα των συμπτωματικών επεισοδίων.

Τα ποσοστά λοίμωξης είτε με HSV-1 είτε με HSV-2 σε παγκόσμιο επίπεδο είναι μεταξύ 60% και 95% στους ενήλικες. Η μόλυνση από HSV-1 συμβαίνει συνήθως κατά την παιδική ηλικία. Τα ποσοστά και των δύο αυξάνονται με την πάροδο τη ηλικίας. Το ποσοστό λοίμωξης με HSV-1 είναι μεταξύ 70% και 80% σε πληθυσμούς με χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και 40% έως 60% σε πληθυσμούς με υψηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο. Υπολογίζεται ότι 536 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως (16% του πληθυσμού) ζούσαν με τον HSV-2 το 2003, με τα μεγαλύτερα ποσοστά να αφορούν τις γυναίκες και άτομα που ζουν στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι με HSV-2 δεν γνωρίζουν ότι έχουν μολυνθεί. Η ονομασία προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη ἕρπης<ἕρπω, και αναφέρεται στον τρόπο εξάπλωσης των φυσαλίδων. Το όνομα δεν σχετίζεται με την ασυμπτωματική περίοδο της λοίμωξης.