Άντριου Μάρβελ: Άγγλος ποιητής και πολιτικός (1621–1678)

Μαζί με τον Τζον Νταν και τον Τζορτζ Χέρμπερτ, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μεταφυσικούς ποιητές.

Άντριου Μάρβελ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Andrew Marvell (Αγγλικά)
Γέννηση	31  Μαρτίου 1621 Winestead
Θάνατος	16  Αυγούστου 1678 Λονδίνο
Αιτία θανάτου	ελονοσία
Παρατσούκλι	British Aristides
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Αγγλίας Ηνωμένο Βασίλειο Αγγλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Σπουδές	Κολέγιο Τρίνιτι Hull Grammar School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής πολιτικός συγγραφέας σατιρικός συγγραφέας
Αξιοσημείωτο έργο	Horatian Ode upon Cromwell’s Return from Ireland
Οικογένεια
Γονείς	Andrew Marvell
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος του Αγγλικού κοινοβουλίου Member of the Third Protectorate Parliament Member of the April 1660 Parliament Member of the 1661-79 Parliament
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Άντριου Μάρβελ γεννήθηκε το 1621 στο Γουάινστεντ του Γιόρκσαϊρ και ήταν γιος Αγγλικανού κληρικού. Από το 1633 μέχρι το 1640, σπούδασε στο κολέγιο Τρίνιτι του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Το 1637 δημοσίευσε το Musa Cantabrigiensis, ένα ποίημα στα ελληνικά και τα λατινικά, θρήνος για την επιδημία της πανώλης και ύμνος για τη γέννηση ενός παιδιού του βασιλιά Καρόλου Α' και της βασίλισσας Ερριέττας Μαρίας. Μετά τις σπουδές του πιθανόν εργάστηκε στην εμπορική εταιρεία του κουνιάδου του Έντμουντ Ποπλ.

Από το 1642 έως το 1646, κατά τη διάρκεια του Αγγλικού εμφυλίου πολέμου (1642–1651), ταξίδεψε στη Γαλλία, την Ολλανδία, την Ελβετία, την Ισπανία και την Ιταλία, πιθανώς ως συνοδός και ιδιωτικός δάσκαλος σε αριστοκράτες στη Μεγάλη Περιοδεία τους. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο εξωτερικό γνώρισε την ευρωπαϊκή μπαρόκ ποίηση, ιδιαίτερα την ποίηση των Γάλλων ελευθεριακών όπως ο Τεοφίλ ντε Βιώ και ο Μαρκ-Αντουάν Ζιράρ ντε Σαιντ-Αμάν, των οποίων το έργο τον επηρέασε.

Κατά την επιστροφή του το 1650, είχε αρχίσει η περίοδος της αγγλικής Κοινοπολιτείας. Εργάστηκε ως οικοδιδάσκαλος της 12χρονης κόρης του Τόμας Φαίρφαξ, πρώην αρχηγού του στρατού του Όλιβερ Κρόμγουελ. Έγινε υποστηρικτής του Κρόμγουελ και το 1650 δημοσίευσε το ποίημα Horatian Ode (Ορατιανή Ωδή), αφιερωμένο στον Κρόμγουελ που επέστρεψε από μια αιματηρή εκστρατεία στην Ιρλανδία, όπου τον περιγράφει ως αρχαίο ήρωα. Το 1653, ο Τζον Μίλτον τον πρότεινε για κυβερνητικό αξίωμα, αλλά αυτή η σύσταση ήταν ανεπιτυχής. Το 1653 έγινε δάσκαλος ενός από τους μαθητές του Κρόμγουελ, του Γουίλιαμ Ντάτον και μετακόμισε για να ζήσει με τον μαθητή του στο Ίτον. Οι γνωριμίες του επέτρεψαν να έρθει πιο κοντά στην πολιτική σκηνή, ωστόσο οι στενότερες φιλίες του δεν ήταν με πουριτανούς αλλά με βασιλικούς, όπως ο ποιητής Ρίτσαρντ Λάβλεϊς. Το 1655 δημοσίευσε ένα νέο υμνητικό ποίημα για τον Κρόμγουελ, Η πρώτη επέτειος της κυβέρνησης υπό την Υψηλότητά του Ο Λόρδος Προστάτης.

Το 1657, υπό τον Υπουργό Εξωτερικών και επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών Τζον Θέρλοου, ο Μάρβελ έγινε βοηθός του τυφλού πλέον Τζον Μίλτον, ο οποίος, ως λατινομαθής, ήταν γραμματέας για τη σύνταξη της επίσημης στα λατινικά αλληλογραφίας της Κοινοπολιτείας και επικεφαλής της λογοκρισίας και της προπαγάνδας στο Συμβούλιο Επικρατείας του Κρόμγουελ. Το 1658 εμφανίστηκε το ποίημα του Μάρβελ για τον θάνατο του Κρόμγουελ, A Poem on the Death of His Highnesse the Lord Protector.

Το 1659, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ανεπιτυχούς διαδόχου του Κρόμγουελ, Ρίτσαρντ Κρόμγουελ, ο Μάρβελ εξελέγη βουλευτής στην Κάτω Βουλή του Αγγλικού Κοινοβουλίου και κατάφερε να κρατήσει τη θέση είκοσι χρόνια, μέχρι τον θάνατό του. Μετά την Παλινόρθωση της μοναρχίας το 1660, κατάφερε να αποφύγει οποιαδήποτε τιμωρία για τη συνεργασία του με τους Πουριτανούς του Κρόμγουελ. Παρά τις πολιτικές του συμπάθειες και τις επανειλημμένες ομιλίες του στο κοινοβούλιο για την υπεράσπιση των συνταγματικών ελευθεριών, απολάμβανε τον σεβασμό των βασιλοφρόνων και του ίδιου του βασιλιά. Χάρη σε παρέμβασή του κατάφερε να προστατεύσει τον προηγούμενο προστάτη του Τζον Μίλτον, κατηγορούμενο για τα αντιμοναρχικά γραπτά και τις επαναστατικές πράξεις του. Θεωρείται ότι ο Μάρβελ απέτρεψε την ποινή από τη νέα κυβέρνηση μέσω της μεσολάβησής του στον βασιλιά Κάρολο Β'. Το 1674, ο Μάρβελ έγραψε ένα εισαγωγικό ποίημα στη δεύτερη έκδοση του έργου του Μίλτον Χαμένος Παράδεισος.

Ο Μάρβελ εξακολούθησε να είναι ενεργός πολιτικός της εκλογικής του περιφέρειας και ταξίδεψε σε διπλωματικές αποστολές στη Ρωσία, τη Σουηδία και τη Δανία. Κατά τη διάρκεια αυτής της νέας περιόδου, εγκατέλειψε τη λυρική ποίηση, αλλά δεν σταμάτησε να γράφει σάτιρες και πολιτικές πραγματείες ως υποστηρικτής των δημοκρατικών πολιτικών ελευθεριών και της θρησκευτικής ανεκτικότητας. Σε γραπτά που δημοσιεύονταν ανώνυμα, επέκρινε τη μοναρχία και τον Ρωμαιοκαθολικισμό, υπερασπιζόταν τους Πουριτανούς της αντιπολίτευσης και έγραφε πικρόχολους σατιρικούς στίχους ενάντια στη διαφθορά της βασιλικής αυλής. Ένας από τους αντιπάλους του στις θεολογικές πολιτικές συζητήσεις της εποχής ήταν ο θεολόγος Σάμιουελ Πάρκερ. Πέθανε το 1678, πιθανότατα από ελονοσία.

Πολλά από τα ποιήματά του, με τίτλο Miscellaneous Poems, εκδόθηκαν μεταθανάτια, το 1681, τρία χρόνια μετά τον θάνατό του. Η έκδοση έφερε το όνομα της οικονόμου του Μαίρης Πάλμερ, η οποία ισχυρίστηκε ότι ήταν σύζυγός του, από την εποχή μυστικού γάμου το 1667.

 

Ο Μάρβελ στα πιο σημαντικά ποιήματά του προσπαθεί να συνδυάσει την κοσμική με την πνευματική αντίληψη των πραγμάτων. Η περίοδος που εργάστηκε ως οικοδιδασκάλος είναι η εποχή κατά την οποία συνέθεσε το μεγαλύτερο μέρος της λυρικής του ποίησης. Στο ποίημα On Appleton House (Στο σπίτι του Άπλετον), χρησιμοποιεί την περιγραφή ενός κτήματος ως τρόπο εξερεύνησης της κοινωνικής κατάστασης σε μια εποχή πολέμου και πολιτικών αλλαγών.To My Lord Fairfax (Στον κύριό μου λόρδο Φαίρφαξ) και το To His Coy Mistress (Προς τη σεμνή δέσποινά του), στο οποίο αναπτύσσεται το θέμα της σεξουαλικότητας και της αποπλάνησης, είναι τα πιο γνωστά ποιήματα που έγραψε αυτή την εποχή.

Ο Μάρβελ θεωρείται ένας από τους τελευταίους Μεταφυσικούς ποιητές. Ωστόσο, το λυρικό του έργο αποκαλύπτει επιρροές τόσο από τον Μπεν Τζόνσον όσο και από τον Τζον Νταν και τα μεταγενέστερα πολιτικά του ποιήματα δείχνουν εγγύτητα με τον κλασικιστή σατιρικό Τζον Ντράιντεν. Η Ορατιανή Ωδή για την επιστροφή του Κρόμγουελ από την Ιρλανδία (Horatian Ode on Cromwell's Return from Ireland) (1650) θεωρείται μια αριστοτεχνική ιστορικο-φιλοσοφική ερμηνεία των πολιτικών διαφορών και διενέξεων της εποχής του.

Το έργο του έχει επανεκτιμηθεί κατά τον 20ό αιώνα και ο Άντριου Μάρβελ θεωρείται ένας από τους σημαντικούς ποιητές της αγγλικής λογοτεχνίας του 17ου αιώνα.