Άγαλμα Της Ενότητας

Το Άγαλμα της Ενότητας είναι το άγαλμα του Ινδού πολιτικού και εθνοπατέρα Σαρντάρ Βαλαμπμπάι Πατέλ (1875-1950) στην επαρχία Ναρμάντα του Γκουτζαράτ της Ινδίας. Είναι το ψηλότερο άγαλμα του κόσμου, φτάνοντας τα 182 μέτρα ύψος και είναι περίπου δύο φορές ψηλότερο από το Άγαλμα της Ελευθερίας (χωρίς τη βάση). Το άγαλμα βρίσκεται σε ποτάμιο νησί κοντά στο φράγμα Ναρμάντα (επίσης γνωστό ως φράγμα Σαρντάρ Σαροβάρ). Βρίσκεται στην Ρατζπίπλα, 100 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Βαντοντάρα.

Άγαλμα της Ενότητας
स्टैच्यू ऑफ यूनिटी
Είδος	άγαλμα
Γεωγραφικές συντεταγμένες
Διοικητική υπαγωγή	Kevadia και Γκουτζαράτ
Χώρα	Ινδία
Έναρξη κατασκευής	31  Οκτωβρίου 2018
Ύψος	182 μέτρα και 58 μέτρα
Υλικά	οπλισμένο σκυρόδεμα, χάλυβας και μπρούντζος
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το μνημείο και ο περιβάλλον χώρος καταλαμβάνουν περισσότερα από 2 εκτάρια. Περιτρυγιρίζονται από μια τεχνητή λίμνη 12 τ.χλμ. και κατασκευάστηκε από την Larsen & Toubro, η οποία ανέλαβε μια σύμβαση 2.989 κρορ (420 εκατομμύρια δολάρια) για το σχεδιασμό, την κατασκευή και τη συντήρηση του αγάλματος, τον Οκτώβριο του 2014. Η κατασκευή του άρχισε στις 31 Οκτωβρίου 2014 και ολοκληρώθηκε στα μέσα του Οκτωβρίου 2018. Σχεδιάστηκε από τον Ινδό γλύπτη Ραμ Β. Σουτάρ. Η αφιέρωση και τα αποκαλυπτήρια έγιναν από τον Ινδό Πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι στις 31 Οκτωβρίου 2018, στην 143η επέτειο της γέννησης του Πατέλ.

 

Προέλευση και προβολή

 

Το έργο ανακοινώθηκε για πρώτη φορά στις 7 Οκτωβρίου 2010. Ο οργανισμός Sardar Vallabhbhai Patel Rashtriya Ekta Trust (SVPRET) ιδρύθηκε από τη κυβέρνηση του Γκουτζαράτ για την κατασκευή του αγάλματος. Το Κίνημα Αγάλματος της Ενότητας ιδρύθηκε με σκοπό να υποστηρίξει την κατασκευή του αγάλματος. Βοήθησε στη συλλογή του απαιτούμενου σιδήρου ζητώντας από Ινδούς αγρότες να δωρίσουν τα μεταχειρισμένα γεωργικά εργαλεία τους. Τελικά συλλέχθηκαν 5.000 τόνοι σιδήρου. Αν και προοριζόταν αρχικά για το άγαλμα, αποφασίστηκε ότι ο σίδηρος που συλλέχθηκε θα χρησιμοποιηθεί για άλλα μέρη του έργου.

 

Το Κίνημα Αγάλματος της Ενότητας οργάνωσε τη Σουράτζ ("καλή διακυβέρνηση" στα Χίντι), μια αίτηση η οποία υπογράφηκε από περίπου 20 εκατομμύρια άτομα, κάνοντάς την τη μεγαλύτερη συλλογή υπογραφών στο κόσμο. Ένας μαραθώνιος για την ενότητα πραγματοποιήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2013 σε διάφορα σημεία σε όλη την Ινδία.

Σχέδιο

Το άγαλμα απεικονίζει τον Βαλαμπμπάι Πατέλ, ένας από τους πιο επιφανείς ηγέτες του ινδικού κινήματος ανεξαρτησίας, ο πρώτος Αναπληρωτής Πρωθυπουργός της Ινδίας και υπεύθυνος για την ενοποίηση των εκατοντάδων πριγκιπικών κρατών για να σχηματίσουν τα σύγχρονα πολιτικά όρια της Ινδίας. Το συνολικό ύψος της δομής με τη βάση του είναι 240 μέτρα, με βάση 58 μέτρων, ενώ το κύριο μέρος καταλαμβάνει 182 μέτρα. Σχεδιάστηκε από τον Ινδό γλύπτη Ραμ Β. Σουτάρ.

Χρηματοδότηση

Το άγαλμα χτίστηκε στο μοντέλο της σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα, με τα περισσότερα από τα χρήματα να συγκεντρώνονται από τη Κυβέρνηση του Γκουτζαράτ. Η Κυβέρνηση της Ινδίας είχε παραχωρήσει 3 δισεκατομμύρια ρουπίες (42 εκατομμύρια δολάρια) για το σχέδιο του προϋπολογισμού από το 2012 έως το 2016. Στον Ενωσιακό Προϋπολογισμό του 2014-2015, 2 δισεκατομμύρια ρουπίες (28 εκατομμύρια δολάρια) διατέθηκαν για την κατασκευή του αγάλματος.

Κατασκευή και αφοσίωση

 

Μια κοινοπραξία αποτελούμενη από τους Turner Construction (διαχειριστής έργου του Μπουρτζ Χαλίφα), Michael Graves and Associates και Meinhardt Group επέβλεπαν την κατασκευή του έργου. Η κατασκευή πήρε 56 μήνες για να ολοκληρωθεί, από τους οποίους οι 15 μήνες ήταν για το σχεδιασμό, οι 40 μήνες ήταν για την κατασκευή και δύο μήνες ήταν για την παράδοση στην κοινοπραξία. Η κυβέρνηση υπολόγισε το συνολικό κόστος του έργου στα 290 εκατομμύρια δολάρια (20.63 δισεκατομμύρια ρουπίες). Οι προσφορές για την πρώτη φάση ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2013 και ολοκληρώθηκαν το Νοέμβριο του 2013.

Ο Ναρέντρα Μόντι, ο οποίος υπηρετούσε τότε ως Επικεφαλής Υπουργός του Γκουτζαράτ, έθεσε το θεμέλιο λίθο του αγάλματος στις 31 Οκτωβρίου 2013, ακριβώς πέντε χρόνια πριν τα αποκαλυπτήρια.

Η ινδική κατασκευαστική εταιρεία Larsen & Toubro κέρδισε τη σύμβαση στις 27 Οκτωβρίου 2014, δίνοντας τη χαμηλότερη προσφορά αξίας 290 εκατομμυρίων δολαρίων (20.63 δισεκατομμύρια ρουπίες) για το σχεδιασμό, την κατασκευή και τη συντήρηση. Η κατασκευή άρχισε τον Οκτώβριο 2014. Στην πρώτη φάση του έργου, ₹13.47 δισ. ρουπίες διατέθηκαν για το κύρια άγαλμα, ₹2.35 δισ. ρουπίες για την αίθουσα έκθεσης και το συνεδριακό κέντρο, ₹830 εκατ. ρουπίες για τη γέφυρα που συνδέει το μνημείο με την ηπειρωτική χώρα και ₹6.57 δισ. ρουπίες για τη συντήρηση της δομής για 15 χρόνια μετά την ολοκλήρωσή της. Η Accenture παρείχε προβολή για το έργο στο διαδίκτυο.

Για τη κατασκευή του αγάλματος χρησιμοποιήθηκαν 75.000 κυβικά μέτρα σκυροδέματος, 5.700 τόνοι δομικού χάλυβα, 18.500 τόνοι ράβδων ενισχυμένου χάλυβα και 22.500 τόνοι φύλλων χάλυβα.

Το άγαλμα ολοκληρώθηκε σε 33 μήνες. Ο θεμέλιος λίθος ρίχτηκε το 2013 και η κατασκευή ολοκληρώθηκε στα μέσα Οκτωβρίου 2018. Τα αποκαλυπτήρια πραγματοποιήθηκαν στις 31 Οκτωβρίου 2018 υπό τον Πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι. Το άγαλμα έχει περιγραφεί ως αφιέρωμα στις δεξιότητες των Ινδών μηχανικών.

Το μνημείο και ο περιβάλλοντας χώρος καταλαμβάνουν περισσότερα από 2 εκτάρια και περιβάλλεται τεχνητή λίμνη 12 τ.χλμ., η οποία σχηματίζεται από το φράγμα Γκαρουντεσουάρ στο ποτάμι Ναρμάντα.

Πρόσβαση

Είναι κατασκευασμένο σε ένα νησί, το Σάντχου Μπετ, το οποίο βρίσκεται 3.2 χιλιόμετρα μακριά από το άγαλμα.

Μουσείο και οπτικοακουστική βιβλιοθήκη

 

Υπάρχει ένα μουσείο που βρίσκεται μέσα στη βάση του αγάλματος, το οποίο καλύπτει τη ζωή του Πατέλ.

Στις πρώτες 11 ημέρες από το επίσημο άνοιγμα για το κοινό στις 1 Νοεμβρίου 2018, πάνω από 128.000 τουρίστες έχουν επισκεφθεί το άγαλμα.

Υπάρχουν σχέδια για την εισαγωγή εναλλακτικών μέσων μεταφοράς με σκοπό τη βελτίωση της προσβασιμότητας στο μνημείο. Μεταξύ άλλων προγραμματίζεται η λειτουργία αμφίβιου λεωφορείου που θα συνδέει το άγαλμα με τη Κεβαντίγια. Κάθε Δευτέρα, το άγαλμα παραμένει κλειστό για συντήρηση.

Ντόπιοι που ανήκουν στην φυλή Τάντβι ήταν κατά της απόκτησης γης για την ανάπτυξη των τουριστικών υποδομών γύρω από το άγαλμα. Γι'αυτό τους προσφέρθηκαν μετρητά και αποζημίωση γης, καθώς και θέσεις εργασίας. Ακτιβιστές όπως οι Μέντα Παθκάρ και Γκλάντσον Ντουνγκντούνγκ ήταν κατά του έργου. Ισχυρίστηκαν επίσης ότι το Σάντχου Μπετ ονομαζόταν αρχικά Βαράτα Μπάουα Τεκρί από μια τοπική θεότητα και έτσι ήταν χώρος με θρησκευτική σημασία.

Περιβαλλοντικοί ακτιβιστές έγραψαν μια επιστολή προς την κεντρική κυβέρνηση, υποστηρίζοντας ότι η υλοποίηση του έργου ξεκίνησε χωρίς άδεια από το Υπουργείο Περιβάλλοντος. Οι άνθρωποι των χωριών Κεβάντια, Κόθι, Ουαγκόντια, Λίμπντι, Ναβαγκάμ και Γκόρα ήταν κατά της κατασκευής του αγάλματος και απαίτησαν την επιστροφή της ιδιοκτησίας σε πάνω από 375 εκτάρια γης που αποκτήθηκαν νωρίτερα για το φράγμα, καθώς και το σχηματισμό της νέας υποεπαρχίας Γκαρουντεσουάρ. Επίσης ήταν αντίθετοι στο σχηματισμό της Αρχής Ανάπτυξης της περιοχής Κεβάντια και τη κατασκευή του υδατόδρομου Γκαρουντεσουάρ. Η κυβέρνηση του Γκουτζαράτ έκανε δεκτά τα αιτήματά τους.

Όταν διατέθηκαν περίπου 2.000.000.000 ρουπίες (28 εκατομμύρια δολάρια) για το άγαλμα στον προϋπολογισμό του 2014-15, αρκετοί άνθρωποι και πολιτικά κόμματα επέκριναν την δαπάνη για το άγαλμα σε σχέση με άλλες προτεραιότητες, όπως η ασφάλεια των γυναικών, η εκπαίδευση και τα γεωργικά συστήματα. Για την χάλκινη επένδυση του αγάλματος, η L&T συνεργάστηκε με την TQ Art Foundry – θυγατρική της Jiangxi Toqine Company με έδρα τη Ναντσάνγκ της Κίνας, προκαλώντας αντιδράσεις από το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο, το κόμμα της αντιπολίτευσης στη Νομοθετική Συνέλευση του Γκουτζαράτ. Αργότερα, η L&T ανέφερε ότι το 9% της συνολικής αξίας του έργου προέρχεται από την Κίνα.

• Τατζ Μαχάλ
• Άγαλμα της Ελευθερίας