Яне Іванаў Санданскі (балг.: Яне Иванов Сандански; 18 мая 1872, с.
Улахі, Асманская імперыя — 22 красавіка 1915, Ражанскі манастыр, Балгарыя) — балгарскі рэвалюцыянер, адзін з кіраўнікоў УМОРА, лічыўся кіраўніком «левага крыла» македонскага руху.
Яне Санданскі | |
---|---|
балг.: Яне Сандански | |
Дата нараджэння | 18 мая 1872 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 22 красавіка 1915 (42 гады) |
Месца смерці | |
Пахаванне | |
Грамадзянства | |
Веравызнанне | Праваслаўная Царква |
Род дзейнасці | палітык, рэвалюцыянер |
Аўтограф | |
Удзельнік | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Яне Санданскі нарадзіўся ў махалі (хутары) Шэмету, належалага да македонскага сяла Улахі. Маці — Мілка Санданская, дачка ўлахскага прыходскага святара Стойка Харызанава. Бацька — Іван Санданскі. Быў трэцім дзіцём ў сям’і, названы па бацьку і для адрознення зваўся змяншальным імем Яне. У час руска-турэцкай вызвольнай вайны сям’я жыла ў Горнай Джумае. У 1878 годзе Іван Санданскі ўзяў удзел у Красненска-Разложскім паўстанні. Калі паўстанцы ў наступным годзе былі разбіты туркамі, Санданскія перасяліліся з падуладнай асманам Горнай Джумаі ў Дупніцу, якая ўвайшла ў склад Балгарскага княства.
У Дупніцы Яне Санданскі завяршыў пачатковую адукацыю і правучыўся два гады ў мясцовай прагімназіі. Падчас вучобы Санданскі падзарабляў чаляднікам у дупніцкага рамесніка. У 1892—1894 гадах служыў у балгарскай арміі, праходзіў тэрміновую службу ў 13-м пяхотным палку ў Кюстэндзіле. Выйшаў у запас яфрэйтарам, уладкаваўся працаваць памочнікам адваката Спаса Харызанава.
У 1895 годзе Санданскі уступіў у паўстанцкую чэту, арганізаваную Вярхоўным Македонскім камітэтам (г.зв. «верха-вістамі»).
У 1899 годзе Санданскі, разам з Гоцэ Дэлчавым і Дорчэ Петравым, стварыў Таемную Македонска-Одрынскую рэвалюцыйную арганізацыю (УМОРА). У 1901 годзе Дэлчаў ухваліў кандыдатуру Санданскага на ўрад ваяводы Серскай акругі.
Санданскі быў арганізатарам палітычных забойстваў Міхаіла Даева, а пазней — Барыса Сарафава і Івана Гарванава. Барыса Сарафова «прысудзіў да смерці», усклаўшы на яго адказнасць за правал Іліндэнскага паўстання. Аднак, Сарафаў, праз сваю прыроджаную шляхетнасці, не паверыў у магчымасць замаху на яго жыццё. Забойства Сарафава было здзейснена 28 лістапада 1907 года вядомым баевіком-санданістам Тодарам Паніцай, якому забіты давяраў. Разам з Сарафавым быў забіты другі замежны прадстаўнік УМОРА — Іван Гарванаў. Трэці — Хрыста Матаў выпадкова пазбег гібелі. Балгарскі гісторык і лінгвіст Любамір Мілеціч з нагоды забойства Сарафава і Гарванава пісаў:
Іх дзейнасць і агульная іх смерць сімвалічна выяўляюць з'яднанне на жыццё і смерць дзвюх родных маці герояў — Македоніі і Балгарыі. |
Пасля забойства, на пачатку студзеня 1908 года, ваявода Тане Нікалаў (сябар Сарафава), разам з братанкам Ніколам Коставым-Сіінам прыбыў у Сафію і прапанаваў паслугі па ахове Хрысце Матава і Важыла Чэкаларава, былых пад прыцэлам санданістаў.
Калі 10 ліпеня 1908 года пачалася Младатурэцкая рэвалюцыя, яе актыўна падтрымалі дзеячы УМОРА — Хрысце Дэманаў, Дэлірадаў, Хрысце Чарнапееў, Тодар Паніца і шмат іншых, у тым ліку Яне Санданскі. Санданскі распусціў узначаленую ім чэту, склаў зброю і абвясціў, што з рэвалюцыйнай Турцыяй ваяваць не будзе.
Тане Нікалаў, як і шэраг іншых заслужаных кіраўнікоў УМОРА, асудзіў Яне Санданскага і яго каманду за супрацу з рэжымам младатуркаў. Выконваючы рашэнне Кюстэндзільскага кангрэса, які прысудзіў Санданскага да смерці, Тане Нікалаў, разам з Дыметрам Запранавым і Іванам Маскавым, здзейснілі 24 верасня 1908 года замах на Санданскага ў гасцініцы «Башняк-хан» (у Салоніках, тады падкантрольных турэцкай уладзе). Нікалаў забіў целаахоўнікаў Санданскага — Міца Уронскага і Танчачы Атанасава, — але сам Санданскі быў толькі паранены ў плячо. Пасля няўдалага замаху Тані Нікалаў уцёк у Балгарыю.
У Першую Балканскую вайну Яне Санданскі арганізаваў атрад з 500 ваяроў і 30 кастрычніка 1912 года вызваліў горад Мелнік.
Як авангард 7-й пяхотнай Рыльскай дывізіі каля 300 чэтнікаў-кавалерыстаў Яне Санданскага ўступілі ў Салонікі, вызваленыя за два дні да гэтага грэчаскай арміяй, 8 лістапада 1912 года.
Забіты 21 красавіка 1915 года, у Пірыне (мясцовасць Балтата). Выканаўцам рашэння Кюстэндзільскагоа кангрэса быў чэтнік Анон Качаркаў. Пахаваны Санданскі за 200 м на ўсход ад Ражанскага манастыра. На надмагільнай мармуровай пліце былі высечаны яго словы: «Жыць — значыць — змагацца. Раб — за волю, а свабодны — за дасканаласць».
This article uses material from the Wikipedia Беларуская article Яне Санданскі, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Матэрыял даступны на ўмовах CC BY-SA 4.0, калі не пазначана іншае. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Беларуская (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.