Рэспу́бліка Се́рбская Кра́іна, скарочана РСК (сербск.: Република Српска Крајина) — былая непрызнаная дзяржава, якая існавала з 1991 па 1995 на тэрыторыях Рэспублікі Харватыі, населеных пераважна сербамі.
непрызнаная дзяржава | |||||
Рэспубліка Сербская Краіна | |||||
---|---|---|---|---|---|
сербск.: Република Српска Крајина | |||||
| |||||
Гімн: Божа праўдзе | |||||
| |||||
Сталіца | Кнін | ||||
Найбуйнейшыя гарады | Кнін, Вукавар, Петрынья | ||||
Мова(ы) | сербскі | ||||
Афіцыйная мова | сербская мова | ||||
Рэлігія | Праваслаўе | ||||
Грашовая адзінка | Дынар Сербскай Краіны | ||||
Плошча | 17 040 км² | ||||
Насельніцтва | 433 600 чал. | ||||
Форма кіравання | рэспубліка | ||||
Прэзідэнт РСК | |||||
• 1991—1992 | Мілан Бабіч | ||||
• 1992—1993 | Горан Хаджыч | ||||
• 1993—1994 | Мілан Бабіч | ||||
• 1994—1995 | Мілан Марціч | ||||
Пераемнасць | |||||
UNTAES > Урад РСК у выгнанні > | |||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
За кароткі час этнічны склад насельніцтва РСК значна змяніўся:
РСК была створана ў адказ на дзеянні харвацкіх рэспубліканскіх уладаў, якія ўзялі курс на аддзяленне ад Югаславіі, і выражала імкненні сербскага насельніцтва гэтых тэрыторый застацца ў складзе Югаславіі.
Большая частка тэрыторыі РСК была занята харвацкімі войскамі ў 1995 годзе. Рэшта РСК паводле Эрдуцкага пагаднення пры дапамозе ААН была мірна інтэгравана ў Харватыю ў 1998 годзе.
Незалежнасць РСК не была прызнана ніводнай дзяржавай, уключаючы і Саюзную Рэспубліку Югаславію.
Плошча РСК складала 17 040 квадратных кіламетраў.
Сталіцай РСК быў горад Кнін з насельніцтвам каля 12 000 чалавек. Апроч яго, іншымі буйнымі гарадамі былі Вукавар (33 000) і Петрынья (19 000).
У РСК налічвалася шэсць гісторыка-геаграфічных рэгіёнаў, размешчаных у трох эксклавах-аўтаномных абласцях. Асноўнай тэрытарыяльнай адзінкай была супольнасць, у якую, як правіла, уваходзілі адносна буйны населены пункт, што быў яе цэнтрам, і навакольныя сёлы, вёскі і хутары. Усяго ў складзе РСК налічвалася 28 супольнасцей.
Большасць грамадзян Сербскай Краіны вызнавалі праваслаўе. Тэрыторыя РСК знаходзілася пад юрысдыкцыяй Сербскай Праваслаўнай царквы. У краіне знаходзіліся сербскія праваслаўныя храмы і манастыры. Найбольш буйнымі, старажытнымі і вядомымі з’яўляліся манастыры Драгавіч, Гомір’е, Крка, Крупа і Лепавіна. Падчас баявых дзеянняў многія сербскія цэрквы былі разбураны або значна пашкоджаны. Так у 1993 годзе харвацкія войскі разбурылі сабор Святога Мікалая і рэзідэнцыю Горнакарлавацкай епархіі. Усяго ў 1990—1995 гг. было разбурана 78 праваслаўных цэркваў, 96 царкоўных будынкаў, 10 могілак, адна патрыяршая рызніца, царкоўны музей, дзве царкоўных бібліятэкі і два архівы. 94 царквы і 4 манастыры былі разрабаваны.
Харвацкая меншасць вызнавала каталіцтва. Шмат якія каталіцкія цэрквы былі таксама цалкам ці часткова разбураны сербскімі параваеннымі фармаваннямі падчас баявых дзеянняў.
Патокі бежанцаў (сербаў з Харватыі, харватаў з Босніі і Герцагавіны) прывялі да істотнай змены этна-канфесійнай карціны.
Цяпер ёсць Урад Рэспублікі Сербская Краіна ў выгнанні.
This article uses material from the Wikipedia Беларуская article Рэспубліка Сербская Краіна, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Матэрыял даступны на ўмовах CC BY-SA 4.0, калі не пазначана іншае. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Беларуская (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.