Ота Меергоф

Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне (1922) (сумесна з Арчыбалдам Хілам) за працы ў галіне цягліцавага метабалізму (уключаючы гліколіз).

Ота Фрыц Меергоф
ням.: Otto Fritz Meyerhof
Дата нараджэння	12 красавіка 1884(1884-04-12)[…]
Месца нараджэння	Гановер, Германія
Дата смерці	6 кастрычніка 1951(1951-10-06)[…] (67 гадоў)
Месца смерці	Філадэльфія, ЗША
Грамадзянства	Германія  ЗША
Бацька	Felix Meyerhof[d]
Маці	Bettina Meyerhof[d]
Дзеці	Walter Meyerhof[d] і George Geoffrey Meyerhof[d]
Род дзейнасці	біяхімік, псіхіятр, выкладчык універсітэта, фізіёлаг
Навуковая сфера	Біяхімія
Месца працы	Пенсільванскі ўніверсітэт
Альма-матар	Універсітэт Страсбурга, Гайдэльбергскі ўніверсітэт
Навуковы кіраўнік	Ота Генрых Варбург
Вядомы як	даследчык мышачнага метабалізму
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Гайдэльбергская акадэмія навук[d] (1937) Гайдэльбергская акадэмія навук[d] Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Узнагароды	Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне, (1922)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Нарадзіўся ў Гановеры ў яўрэйскай сям'і. Большую частку дзяцінства правёў у Берліне, дзе пазней навучаўся па медыцынскай спецыяльнасці. Працягваў навучанне ў Страсбургу і Гайдэльберга. Скончыў навучанне Меергофе ў 1909 годзе з дыпломнай працай пад назвай «Уклад у псіхалагічную тэорыю разумовых захворванняў». У Гайдэльбергу ён сустрэў Букля Шэленберга, якая пазней стала яго жонкай. У іх нарадзіліся дачка і два сыны.

У 1912 годзе Меергоф пераходзіць ва ўніверсітэт Кіля і ў 1918 годзе атрымлівае там званне прафесара. У 1929 годзе ён становіцца дырэктарам Інстытут медыцынскіх даследаванняў Таварыства Макса Планка і працуе на гэтай пасадзе да 1938 года, калі ён быў вымушаны бегчы ў Парыж ад нацысцкага рэжыму. У 1940 годзе ён пераязджае ў ЗША, дзе становіцца запрошаным прафесарам у Пенсільванскага ўніверсітэта ў Філадэльфіі.