Міжнародная Федэрацыя Тэніса

На сённяшні дзень аб’ядноўвае 205 нацыянальных арганізацый. Упаўнаважаная выпрацоўваць і змяняць правілы гульні, прадстаўляе тэніс у МАК, праводзіць шэраг спаборніцтваў, а таксама займаецца развіццём і папулярызацыяй тэніса ў свеце.

Міжнародная федэрацыя тэніса
Від спорту	тэніс
Заснаванне	1 сакавіка 1912
Афіцыйны сайт
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Неабходнасць стварэння міжнароднай арганізацыі, якая б спрыяла супрацоўніцтву нацыянальных федэрацый тэніса і стандартызацыі правіл гульні, наспела ў пачатку дваццатага стагоддзя, у перыяд хуткага росту папулярнасці гульні і павелічэння колькасці міжнародных спаборніцтваў. 1 сакавіка 1913 года прадстаўнікі 12 нацыянальных тэнісных арганізацый, сабраўшыся на ўстаноўчым сходзе ў Парыжы, прынялі рашэнне аб заснаванні Міжнароднай Федэрацыі лаўн-тэніса (англ.: International Lawn Tennis Federation). Краінамі-заснавальнікамі былі:

• Аўстралія (аб’яднаная федэрацыя Аўстраліі і Новай Зеландыі)
• Аўстрыя
• Бельгія
• Германія
• Вялікабрытанія
• Данія
• Іспанія (прадстаўнік не ўдзельнічаў, але федэрацыя даслала ліст, у якім ухвалялася стварэнне ILTF)
• Нідэрланды
• Расія
• Францыя
• Швецыя
• Швейцарыя
• Паўднёвая Афрыка

Праз паўтары гады ILTF была змушана прыпыніць сваю работу з-за пачатку Першай сусветнай вайны.

Дзейнасць была адноўлена ў 1919 годзе. У 1922 годзе засноўваецца Савет па Правілах, у задачу якога ўваходзіла распрацоўка ўніфікаваных правіл гульні, і барацьба за міжнароднае прызнанне ILTF арганізацыяй, адказнай за правілы тэніса.

Шэраг важных падзей адбываецца ў 1923 годзе:

• 16 сакавіка Генеральная Канферэнцыя арганізацыі прымае першы збор правілаў тэніса
• Амерыканская тэнісная асацыяцыя USTA уступае ў федэрацыю ў якасці асацыяванага члена
• Засноўваюцца Афіцыйныя чэмпіянаты Аўстраліі, Вялікабрытаніі, Францыі і ЗША — правобразы турніраў Вялікага Шлема

У 1924 годзе МАК афіцыйна прызнаў ILTF кіруючай арганізацыяй сусветнага тэніса.

З моманту стварэння федэрацыя выступала як інстытут аматарскага спорту, але ўжо да 30-х гадоў XX стагоддзя пытанне ўдзелу прафесійных спартсменаў у спаборніцтвах і крытэрыі падзелу на прафесіяналаў і аматараў стала вельмі актуальным і ў 1934 годзе арганізацыя ўпершыню афіцыйна абмяркоўвае гэтую праблему і ўстанаўлівае «правіла васьмі тыдняў», якое дазваляе аматарам атрымліваць кампенсацыю выдаткаў за ўдзел у турнірах, але не больш за восем тыдняў у годзе.

Да 1939 года, перад пачаткам Другой сусветнай вайны, ILTF налічвае 59 членаў. Падчас вайны дзейнасць арганізацыі зноў была прыпынена, а штаб-кватэра перанесена ў Лондан, дзе яна знаходзіцца дагэтуль. Першая пасляваенная канферэнцыя адбылася 5 ліпеня 1946 года.

У 1948 годзе ўпершыню прымаюцца стандарты на тэнісныя мячы.

З пачатку 50-х гадоў адбываецца імклівая прафесіяналізацыя сусветнага тэніса, у 1951 годзе «восем тыдняў» былі пашыраны да 210 дзён у годзе.

У 1963 годзе да 50-годдзя арганізацыі засноўваецца Кубак Федэрацыі —жаночы камандны чэмпіянат, падобны на той, які праводзіўся тады незалежнай арганізацыяй, Кубак Дэвіса.

Гістарычнае для тэніса рашэнне прымаецца 30 сакавіка 1968 года на надзвычайнай сесіі ў Парыжы — прафесійным гульцам дазволены доступ на ўсе турніры ILTF, у тэнісе пачынаецца адкрытая эра. ILTF арганізуе серыю турніраў Гран-пры, упершыню ў спаборніцтвах гэтай арганізацыі тэнісістам дадзена магчымасць атрымліваць грошы за свае выступленні.

«Правілы паводзін» (англ.: Code of Conduct), якія рэгулююць нормы спартыўных паводзін падчас спаборніцтваў, зацвярджаюцца ў 1975 годзе.

У 1977 годзе з назвы федэрацыі знікае слова «Lawn» і літара L з абрэвіятуры — своеоасаблівае прызнанне факту, што большасць тэнісных турніраў больш не праводзіцца на траве.

Кубак Дэвіса — галоўнае каманднае спаборніцтва ў мужчынскім тэнісе — пераходзіць пад эгіду ITF у 1979 годзе па просьбе арганізацыйнага камітэта.

На Алімпіядзе ў Сеуле 1988 года, у год 75-годдзя ITF, тэніс пасля 64-гадовага перапынку вяртаецца ў якасці алімпійскага віду спорту.

ITF аб’ядноўвае 205 нацыянальных тэнісных арганізацый, 145 маюць статус паўнапраўных членаў і 60 асацыяваных. Акрамя таго, на правах асацыіраваных членаў у ITF уваходзіць 6 рэгіянальных аб’яднанняў.

Федэрацыя дзейнічае на падставе Канстытуцыі ITF. Вышэйшымі паўнамоцтвамі надзелены Генеральны Сход, які праводзіцца штогод. Генеральны сход зацвярджае бюджэт, разглядае заяўкі прэтэндэнтаў на членства ў федэрацыі, а таксама абірае Прэзідэнта і Савет Дырэктараў ITF. Тэрмін паўнамоцтваў прэзідэнта — 4, дырэктараў — 2 гады, у савет уваходзяць 12 дырэктараў. Толькі паўнапраўныя члены маюць права голасу на Генеральным Сходзе.

У цяперашні час Прэзідэнтам ITF з’яўляецца Дэвід Хагерці.

Міжнародная федэрацыя тэніса штогод арганізуе шэраг турніраў, а таксама прымае непасрэдны ўдзел у арганізацыі і правядзенні спаборніцтваў па тэнісе на Алімпійскіх гульнях і турніраў Вялікага Шлема. Пры правядзенні спаборніцтваў федэрацыя цесна супрацоўнічае з арганізацыямі прафесійных спартсменаў ATP і WTA.

Спаборніцтвы, якія праводзяцца пад эгідай ці з удзелам ITF:

• Tennis Masters Cup (сумесна з ATP) — заключны турнір мужчынскага прафесійнага сезона, у якім удзельнічаюць 8 тэнісістаў і 8 пар, якія паказалі найлепшыя вынікі ў «Гонцы ATP»
• Кубак Дэвіса — найбуйнейшыя міжнародныя камандныя спаборніцтвы ў мужчынскім тэнісе сярод нацыянальных зборных
• Кубак Федэрацыі па тэнісе — камандныя спаборніцтвы жаночых зборных, аналаг Кубка Дэвіса
• Кубак Хопмана — спаборніцтвы нацыянальных зборных для змешаных пар
• ITF — саўладальнік і суарганізатар Адкрытага чэмпіянату Японіі, які ўваходзіць у ATP-тур, і Міжнароднага Чэмпіянату Іспаніі, які з’яўляецца этапам WTA-тура
• Федэрацыя таксама праводзіць наступныя штогадовыя серыі турніраў:
  • Мужчынскі тур ITF (англ.: ITF Men's Circuit)
  • Жаночы тур ITF (англ.: ITF Women’s Circuit)
  • Юніёрскі тур ITF (англ.: ITF Junior Circuit)
  • Тур па гульні ў тэніс на інвалідных калясках (англ.: Wheelchair Tennis Tour)
  • Турніры ветэранаў ITF (англ.: ITF Seniors Events)

Мужчынскі і жаночы тур ITF, якія складаюцца з турніраў Satellite tournament і Futures Tournaments, служаць пачатковымі прыступкамі ў свеце прафесійнага тэніса і іх вынікі ўлічваюцца ў рэйтынгах ATP і WTA.

Пачынаючы з 1978 года (для пар з 1996) федэрацыя вызначае чэмпіёнаў свету па версіі ITF. У цяперашні час для дарослых спартсменаў улічваюцца вынікі выступаў у турнірах Вялікага шлема, выніковым турніры года і турнірах ATP і WTA, якія праводзяцца сумесна з ITF.

Чэмпіёны свету па версіі ITF

Адзіночны разрад

Год	Дарослыя		Юніёры
	Мужчыны	Жанчыны	Юнакі	Дзяўчаты
1978	Б’ёрн Борг	Крыс Эверт	Іван Лендл	Гана Мандлікава
1979	Б’ёрн Борг	Марціна Наўрацілава	Рауль Вівер	Мэры-Лу Піятэк
1980	Б’ёрн Борг	Крыс Эверт	Цьеры Тулан	Сьюзан Маскарын
1981	Джон Макінрой	Крыс Эверт	Пат Кэш	Зіна Гарысан
1982	Джымі Конарс	Марціна Наўрацілава	Гі Фаржэ	Грэтхен Раш
1983	Джон Макінрой	Марціна Наўрацілава	Стэфан Эдберг	Паскаль Парадзі
1984	Джон Макінрой	Марціна Наўрацілава	Марк Крацман	Габрыэла Сабаціні
1985	Іван Лендл	Марціна Наўрацілава	Клаўдыя Пісталезі	Лаура Гаронэ
1986	Іван Лендл	Марціна Наўрацілава	Хаўер Санчэс	Патрысія Тарабіні
1987	Іван Лендл	Штэфі Граф	Джэйсан Столтэнберг	Наталля Зверава
1988	Матс Віландэр	Штэфі Граф	Нікалас Перэйра	Крысціна Тэсі
1989	Барыс Бекер	Штэфі Граф	Ніклас Кулці	Фларэнсія Лабат
1990	Іван Лендл	Штэфі Граф	Андрэа Гаудэнці	Карына Габшудава
1991	Стэфан Эдберг	Моніка Селеш	Томас Энквіст	Здэнка Малкава
1992	Джым Кур’е	Моніка Селеш	Браян Дан	Расана Дэ Лас Рыяс
1993	Піт Сампрас	Штэфі Граф	Марсела Рыяс	Ніно Луарсабішвілі
1994	Піт Сампрас	Аранча Санчэс Вікарыя	Федерыка Браун	Марціна Хінгіс
1995	Піт Сампрас	Штэфі Граф	Марыяна Сабалета	Ганна Курнікава
1996	Піт Сампрас	Штэфі Граф	Себасцьян Грожан	Амелі Марэсмо
1997	Піт Сампрас	Марціна Хінгіс	Арно Дзі Паскуале	Кара Блэк
1998	Піт Сампрас	Ліндсей Дэвенпорт	Роджэр Федэрэр	Алена Докіч
1999	Андрэ Агасі	Марціна Хінгіс	Крысціян Плес	Ліна Краснаруцкая
2000	Густава Куэртэн	Марціна Хінгіс	Эндзі Родык	Марыя-Эмілія Салерні
2001	Лейтан Х’юіт	Джэніфер Капрыяці	Жыль Мюлер	Святлана Кузнецова
2002	Лейтан Х’юіт	Серэна Уільямс	Рышар Гаскэ	Барбара Стрыцава
2003	Эндзі Родык	Жусцін Энэн-Ардэн	Маркас Багдаціс	Кірстэн Фліпкенс
2004	Роджэр Федэрэр	Анастасія Мыскіна	Гаэль Манфіс	Міхаэла Крайчак
2005	Роджэр Федэрэр	Кім Клейстэрс	Дональд Янг	Вікторыя Азаранка
2006	Роджэр Федэрэр	Жусцін Энэн-Ардэн	Ціма дэ Бакер	Анастасія Паўлючэнкава
2007	Роджэр Федэрэр	Жусцін Энэн-Ардэн	Рычардас Беранкіс	Урсула Радваньская
2008	Рафаэль Надаль	Алена Янкавіч	Ян Цунхуа	Напаван Летчывакан
2009	Роджэр Федэрэр	Серэна Уільямс	Даніэль Берта	Крысціна Младэнавіч
2010	Рафаэль Надаль	Каралін Вазняцкі	Хуан Себасцьян Гомес	Дар’я Гаўрылава
2011	Новак Джокавіч	Петра Квітава	Іржы Веселы	Ірына Храмачова
2012	Новак Джокавіч	Серэна Уільямс	Філіп Пеліва	Тэйлар Таунсенд
2013	Новак Джокавіч	Серэна Уільямс	Аляксандр Звераў	Белінда Бенчыч
2014	Новак Джокавіч	Серэна Уільямс	Андрэй Рублёў	Кэтрын Беліс
2015	Новак Джокавіч	Серэна Уільямс	Тэйлар Фрыц	Далма Галфі
2016	Эндзі Марэй	Анжаліка Кербер	Міямір Кецмановіч	Анастасія Патапава
2017	Рафаэль Надаль	Гарбінье Мугуруса	Аксель Гелер	Уітні Осігу
2018	Новак Джокавіч	Сімона Халеп	Чунь Сінь Цен	Клара Бюрэль

Парны разрад

Год	Мужчыны	Жанчыны
1996	Тод Вудбрыдж   Марк Вудфард	Ліндсей Дэвенпорт   Мэры-Джо Фернандэс
1997	Тод Вудбрыдж   Марк Вудфард	Ліндсей Дэвенпорт   Яна Новатна
1998	Яка Элтынг   Пол Хаархус	Ліндсей Дэвенпорт   Наталля Зверава
1999	Махеш Бхупаці   Леандэр Паес	Марціна Хінгіс   Ганна Курнікава
2000	Тод Вудбрыдж   Марк Вудфард	Жулі Алар-Дэкюжы   Ай Сугіяма
2001	Ёнас Б’ёркман   Тод Вудбрыдж	Лайза Рэйманд   Рэнэ Стабс
2002	Даніэль Нестар   Марк Ноулс	Вірхінія Руана Паскуаль   Паола Суарэс
2003	Боб Браян   Майк Браян	Вірхінія Руана Паскуаль   Паола Суарэс
2004	Боб Браян   Майк Браян	Вірхінія Руана Паскуаль   Паола Суарэс
2005	Боб Браян   Майк Браян	Лайза Рэйманд   Саманта Стосур
2006	Боб Браян   Майк Браян	Лайза Рэйманд   Саманта Стосур
2007	Боб Браян   Майк Браян	Кара Блэк   Лізель Хубер
2008	Ненад Зіманіч   Даніэль Нестар	Кара Блэк   Лізель Хубер
2009	Боб Браян   Майк Браян	Серэна Уільямс   Вінус Уільямс
2010	Боб Браян   Майк Браян	Жысела Дулка   Флавія Пенета
2011	Боб Браян   Майк Браян	Квета Пешкэ   Катарына Сработнік
2012	Боб Браян   Майк Браян	Сара Эрані   Раберта Вінчы
2013	Боб Браян   Майк Браян	Сара Эрані   Раберта Вінчы
2014	Боб Браян   Майк Браян	Сара Эрані   Раберта Вінчы
2015	Жан-Жульен Роер   Харыя Тэкэу	Саня Мірза   Марціна Хінгіс
2016	Джэймі Марэй   Бруно Саарэс	Каралін Гарсія   Крысціна Младэнавіч
2017	Лукаш Кубат   Марсела Мела	Марціна Хінгіс   Чжань Юнжань